Een nieuw tijdperk
Aan : Moeder@rusthuisdeldenerstraat.nl
Van : Baaierd@ uu.nl
Onderwerp: Een nieuw tijdperk!
Bijlage: eenzaam maar niet alleen (3)
Ha Moeder,
Het was weer lachen deze week in het Bestuursgebouw van onze universiteit. Het moet toch niet gekker worden, want dan komt er niks meer van werken! Even zitten hoor. Nu de tranen van de vorige duurzaamheidshappening net opgedroogd zijn, loopt er alweer een nieuwe roadshow van de band.
Weet je nog die vorige waar ik je over schreef? Een tapkraan midden in de polder. Vooral met dit weer: een zegening! Ik laaf me er elke dag een aan. Je kan er ook lekker even je haar onder nat maken en in model strijken. Als je haar maar goed zit; dat was vroeger toch ook belangrijk?
In ieder geval, deze keer stonden in de hal van onze directieburelen ineens 30 fonkelende fietsen. Toonbeelden van puur Hollands fietsdesign. Voor minder gaan we niet aan de UU! En duurzaam. Jazeker! Want in elkaar gezet door Wajongers uit de provincie. Uit geheel gerecycled aluminium met banden van echte op de Veluwe geteelde caoutchouc. Fair Trade rubber natuurlijk. In de Belt wordt het leven er ook niet makkelijker op! En natuurlijk een spaarlampje.
“Laat die kantoorklerken maar eens fris de wind door de haren waaien in plaats van dat geklungel met water uit een tapkraantje. Lekker door de war, net als Pauw”, moet iemand ons college ingefluisterd hebben. Dat móét wel: Bert heeft nooit wat met bedrijfsvoering te maken, Hans is drie maanden met sabbatical omdat hij wil uitvogelen hoe hij de volgende 12 miljoen die we over hebben weer kan lenen, en Yvonne moet haar koffers nog pakken. Nee, dit komt echt uit een andere koker.
De hele hal was ineens gevuld met zo’n dertig fietsen. Keurig in het gelid stonden de design- mirakeltjes te trappelen van ongeduld, wachtend op de eerste overmoedige Hekking die wel even de hal door zou stoempen om eens goed het zuur in de kuiten te voelen. Want een hobby blijft het, dat fietsen.
Je weet dat ik graag managementstijlen bestudeer. Na deze shows ben ik er zeker van dat we een nieuw managementtijdperk tegemoet gaan! Jaha. Management by impulse.
Ik doe een gooi: Yvonne (onze collegevoorzitter) zegt in kariot-vergadering (Vlaamse managementoefening: wie trekt de kar en waarheen*): “De hogeschool timmert vreselijk aan de weg met duurzaam. Over drie weken organiseren ze een manifestatie ‘Duurzaam Vervoer’, lees ik net. Duurzaam staat hier en gunder** al vijf jaar in óns Strategisch Plan, en nu? Iemand? … Ja?”
“Yvonne, laat dat maar aan de afdeling communicatie over, die zal dat varkentje wel even wassen”, zegt een directeur Bestuursdienst. Dat is lef! In oldschool-managementstijl prince-twee-punt-nul zou men nog steeds bezig zijn geweest het projectteam te formeren! In drie weken 30 fietsen in de hal, dwars door alle procedures heen. Een huzarenstukje!
“Alleen nog even een bagagedrager, een plekje om ze te stallen, een fietsenmaker voor het onderhoud en omruilen voor een vrouwvriendelijk model”, hoorde ik naast mij mompelen.
Zuurpruim!
Zin in vakantie moeder,
Baaierd
* de waarom-vraag wordt in dit stadium nooit gesteld.
**Yvonne zou dat nooit zo zeggen moeder, maar het klinkt wel stoer.