Samen eten om de kloof te dichten

De app Sharood wil studenten verbinden via het avondmaal. Campuscolumnist Niels Peuchen vindt dat in een tijd van polarisatie een prima idee en probeerde het uit.

Met een wond ter grootte van de Grand Canyon zou ik het niet lang volhouden. De inwoners van de Verenigde Staten moeten echter gelijk door, nu Donald Trump is verkozen tot president. "Bind the wounds of division", daartoe riep Trump het Amerikaanse volk dan ook op. Door al het moddergegooi tijdens de campagne zie ik echter niet snel een verenigd Amerika.

Het enige wat ik kan doen, is ervoor zorgen dat ons eigen land niet zo gepolariseerd raakt. Ik besloot klein te beginnen: ik nam me voor om te koken voor drie wildvreemden. Recent had ik namelijk Sharood gedownload, een app die studenten wil verbinden via het avondmaal. Eén iemand kookt en plaatst een uitnodiging. Geïnteresseerden melden zich en schuiven aan rond etenstijd.

Het toeval wil dat ik woon in De Uithof, in een complex vol studenten die vooral in tentamenperiodes vrij ongezond eten. Ik kon me geen betere locatie bedenken om de app te proberen en mensen bij elkaar te brengen.

Toen ’t heerlijk avondje was gekomen, was ik hoopvol voor iets goeds, iets moois. Op tafel stond shakshuka, een Noord-Afrikaans gerecht met een Israëlisch tintje, waarmee ik wilde aantonen buiten de grenzen te kijken - voor zover tomaten en ei zo’n boodschap kunnen overbrengen. Mijn hoop verdampte echter vrij snel.

Gasten A en B bleken huisgenoten te zijn, wat weliswaar hielp bij het voorkomen van ongemakkelijke stiltes, maar mijn verbindende functie overbodig maakte. Gelukkig, dacht ik, we hebben nog persoon C. Toen die echter na een halfuur nog steeds niet had aangebeld, gaf ik de hoop op en stelde ik voor om z’n drieën te gaan eten. Ik voorzag een moeilijke avond, juist omdat de afstand tussen ons zo klein leek.

Naarmate het diner vorderde, werd mijn angst bevestigd. A, B en ik bleken behoorlijk op elkaar te lijken. We volgden alle drie een master aan de universiteit, hadden een weinig diverse achtergrond en waren supporters van voetbalclub Ajax. Over Trump spraken we niet, maar ik was ervan overtuigd dat een gesprek over hem zou zijn uitgemond in heen-en-weergepraat over zijn afgrijselijke plannen, waarbij we alleen maar elkaars meningen zouden beamen. Er waren geen kloven om te dichten.

Ik besefte dat ik meer én verder naar buiten zou moeten kijken. En dit gold niet alleen voor mij, concludeerde ik door alle verdeeldheid in de berichtgeving over Trump. Voor heel Nederland zou dit verstandig zijn. We zouden vaker moeten omgaan met mensen die ons ongemakkelijk doen voelen. Zing daarom met SGP’ers, ga naar de Efteling met PVV-stemmers en voetbal met inwoners met een migratieachtergrond. Misschien houden we op deze manier het land bij elkaar

Advertentie