Waarom vrouwen minder verdienen

“Nederland zakt op lijst gendergelijkheid.” Voor een land dat zich voorstaat op haar progressiviteit, emancipatie en tolerantie komt zo’n term direct uit een nachtmerrie. We bevinden ons op plek nummer 16, onder Rwanda. Enkele punten worden… wacht eens even… Rwanda? Hetzelfde Rwanda waar niet heel lang geleden een genocide plaatsvond? Juist. En zij doen het beter dan wij? Inderdaad. Blijkbaar is Rwanda ook nog eens een van de twee landen ter wereld met een vrouwelijke meerderheid in het parlement. Ik weet nou niet of zij het heel goed doen of wij gewoon heel slecht. Dat terzijde.

Enkele punten worden aangehaald om de daling te onderbouwen. Vrouwen verdienen minder dan mannen, en hebben minder leidinggevende posities. Ten eerste valt het me op dat als het over gendergelijkheid gaat, het nooit gaat over het tekort aan mannen in het stewardessenberoep . Nooit wordt de matriarchale dominantie in de verpleegkunde besproken.

Maar goed, minder verdienen én minder topposities?

De statistiek die zegt dat vrouwen 77 cent verdienen per elke mannelijke euro komt wel eens langs. De gender wage gap. Maar dit is simpelweg het gemiddelde inkomen van alle vrouwen ten opzichte van mannen. Dit gemiddelde houdt geen rekening met opleiding, uren gewerkt, etcetera.

Daarom hebben wetenschappers dit fenomeen onderzocht om een definitief antwoord op dit vraagstuk te krijgen. Vrouwen volgen gemiddeld minder lucratieve studies, werken minder uren en onderbreken hun carrière vaker. Het grootste gedeelte van de gap wordt hierdoor verklaard. Vrouwen verdienen dus niet per se minder door ongelijkheid, maar door hun keuzes.

Vrouwen hebben blijkbaar ook minder leidinggevende posities. Dit is iets wat de Universiteit Utrecht ook aangaat. Bijvoorbeeld als je kijkt naar het gebrek aan vrouwelijke hoogleraren. In het jaar 2017, honderd jaar na de inauguratie van Johanna Westerdijk, de eerste vrouwelijke hoogleraar in Nederland, is slechts 21 procent van de hoogleraren aan de UU vrouw. Waarom?

De een zegt dat het komt door een te masculiene bedrijfscultuur. De ander zegt dat “vrouwen de deur uitgejaagd worden”. Dat klinkt vrij heftig.

Als het waar is. Maar is dat zo?

Zestig procent van de studenten aan de UU is vrouw. Onder de gezondheidsstudies is het verschil nog groter: zeventig procent van de geneeskundestudenten is van het schonere geslacht. Onder de promovendi is de meerderheid vrouw. Een ongeëvenaard succes van de emancipatie.

Maar het blijkt dat ze, als ze eenmaal opgeleid en afgestudeerd zijn, in grotere mate afhaken. En ze werken vaker parttime. Of ze krijgen het te druk met kinderen. Koppel dit aan het feit dat mannen door evolutie meer statusgedreven zijn - in de oertijd plantte alleen de alfa-man zich voort- en ze hogere posities dus wanhopiger najagen, en het is te verwachten dat er minder vrouwelijke hoogleraren zijn. Vrouwen worden dus niet de deur uitgejaagd.

Er is zeker vooruitgang te boeken op het gebied van gendergelijkheid. Maar met misleidende statistieken gaan we voorbij aan de onderliggende oorzaken en kunnen we dus niks oplossen.

Zo neemt het aantal mannelijke stewardessen nooit toe.