Afscheid van mijn trouwe vriend

Aan het eind van de studie is de tijd van afscheid nemen aangebroken. Ariënne Mulder heeft er moeite mee noodgedwongen afstand te doen van haar geliefde reisgezel.

Het wordt een moeizaam, pijnlijk en emotioneel afscheid. Na jaren van innig contact, lopen onze wegen over een maand uiteen. Ik kan nog steeds niet wennen aan het idee, dat ik het straks zonder hem zal moeten stellen. En omdat ik weet dat vele studenten met mij, dit gevoel delen, vond ik een publiekelijk eerbetoon wel op zijn plek.

Gedurende de laatste zes jaar maakten we samen leuke uitstapjes. Een dagje op en neer naar Maastricht met vrienden, een spontane avond uit in Amsterdam, op een mooie zomerdag naar zee of de reizigerssfeer proeven op Schiphol. Zonder hem had ik dat allemaal niet zo snel gedaan.   

En zeker in het begin van onze relatie, motiveerde hij mij om mijn ouders in het hoge noorden op te zoeken. Waar dat normaal gesproken een lange en vooral dure onderneming zou zijn, vergoedde hij alles voor mij.

Maar we doen vooral de alledaagse dingen samen. De laatste paar maanden gaat hij elke keer mee als ik ’s ochtends vroeg de trein in stap naar mijn stage in Tilburg. Maar ook vroeger, toen ik nog stage liep in Amsterdam of toen ik voor m’n studie regelmatig in Den Haag moest zijn, was hij bij me.

Hij geeft me toegang tot de perfecte plek om te studeren. Een rustige plek, zonder al te veel afleiding. Een plek met af en toe wat geroezemoes, maar ook vaak genoeg complete stilte. Een plek waar iemand zelfs, weliswaar met een beetje geluk, langs komt om je koffie of thee te brengen.

Zolang we onze plannen op elkaar af stemmen, ben ik ook nooit veel geld aan hem kwijt. Enkel wanneer ik spontaan besluit in het weekend iets buiten mijn geliefde Utrecht te ondernemen, moet ik even in de buidel tasten voor hem. Maar ach ook dit is, door een speciale regeling, nooit veel.

En natuurlijk kenden we ook minder goede momenten in onze relatie, zoals die keer dat hij aan vernieuwing toe was en hij plots niet meer deed wat ik wilde. Of die talloze keren dat hij mij het idee gaf dat alles goed was, maar ik vervolgens wel in enorme vertragingen terecht kwam.

De mooie momenten overheersen echter en deze herinneringen zal ik altijd met mij meedragen. Natuurlijk komt er een volgende, maar deze zal lang niet zo fijn en voordelig zijn als dat hij was. Gelukkig hebben we nog tot aan de zomer samen. Een tijd vol avonturen, gekke uitstapjes maar voornamelijk doodgewone reisjes. Met veel pijn in mijn hart (en in mijn portemonnee), neem ik over een maand afscheid van mijn studenten ov-kaart! 

Advertentie