De terreur van de fruitvlieg

Rondzwermende fruitvliegjes zijn voor Eveline Verburg een verschrikkelijke vorm van terreur. Drie oplossingen bedacht ze om deze mormels weg te krijgen.
Ik zeg niet dat ik de schoonste student op aarde ben, maar enige vorm van hygiëne hanteer ik toch zeker. Ik heb weinig last van ongedierte, mede doordat ik op de 13e verdieping woon, maar één vorm van terreur weet toch op te klimmen tot mijn kamer en keuken: de fruitvlieg.
Ik heb van alles geprobeerd, meestal met enigszins vervelende bijwerkingen en weinig succes. Zo heb ik de invasie bestreden met een stofzuiger, à la Ghostbusters. Gewapend met een krachtig exemplaar ging ik aan de slag en zoog al het ronddwarrelend ongedierte op. Twee dagen later kwamen er echter verdacht veel fruitvliegjes uit de meterkast; daar stond de stofzuiger die de laatste dagen dienst had gedaan als broedmachine. Ik maakte de fout te denken dat opgezogen gelijk staat aan dood, maar niets is minder waar: binnen in de stofzuigerzak was het een gezellige boel en werd er dan ook flink voortgeplant. Mission not completed.
Poging twee was een vrolijke zonnebloemplakstrip. De vliegjes eten hun buikje vol met het aanlokkende, vergiftigende laagje, kletsen nog wat na en vallen netjes dood neer, aldus de reclame. Ik plakte de zonnebloem op een uitgedachte plek op en ging er eens goed voor zitten. Het resultaat was teleurstellend. De enkeling die echt niets beters te doen had at er lekker van, bedankte me nog even voor de heerlijke maaltijd en vloog weer vrolijk verder. Geen enkel teken van schuimbekken of langzaam afstervende ledematen. Niets.
Poging drie was een wijnglas gevuld met wijn, azijn en een beetje afwasmiddel. Gelezen op internet en aangeraden door diverse vriendinnen, wier huis inmiddels fruitvliegjesvrij was.
Tip: zet het glas ver van een logische plaats voor (halfvolle) wijnglazen, zodat je nooit in verwarring komt. De fruitvliegjes zijn er niet mee uitgeroeid, ikzelf bijna wel.
De beste oplossing was het schrijven van deze column. Zodra ik de beestjes nodig had voor inspirerende frustratie, waren ze op miraculeuze wijze verdwenen. Ik heb ze gelokt met fruit, etensresten, wijn en mierzoete likeuren, niets hielp. Ik ben in de steek gelaten, net wanneer ik ze het hardst nodig heb. Onbetrouwbare mormels! De oplossing voor mijn probleem komt uit onverwachte hoek: het schrijven van een column over de overlast, is het effectiefste bestrijdingsmiddel. Waar zal ik nog meer eens over schrijven?

Blog
on 05/06/2014

Rondzwermende fruitvliegjes zijn voor Eveline Verburg een verschrikkelijke vorm van terreur. Drie oplossingen bedacht ze om deze mormels weg te krijgen.

Ik zeg niet dat ik de schoonste student op aarde ben, maar enige vorm van hygiëne hanteer ik toch zeker. Ik heb weinig last van ongedierte, mede doordat ik op de 13e verdieping woon, maar één vorm van terreur weet toch op te klimmen tot mijn kamer en keuken: de fruitvlieg.

Ik heb van alles geprobeerd, meestal met enigszins vervelende bijwerkingen en weinig succes. Zo heb ik de invasie bestreden met een stofzuiger, à la Ghostbusters. Gewapend met een krachtig exemplaar ging ik aan de slag en zoog al het ronddwarrelend ongedierte op. Twee dagen later kwamen er echter verdacht veel fruitvliegjes uit de meterkast; daar stond de stofzuiger die de laatste dagen dienst had gedaan als broedmachine. Ik maakte de fout te denken dat opgezogen gelijk staat aan dood, maar niets is minder waar: binnen in de stofzuigerzak was het een gezellige boel en werd er dan ook flink voortgeplant. Mission not completed.

Poging twee was een vrolijke zonnebloemplakstrip. De vliegjes eten hun buikje vol met het aanlokkende, vergiftigende laagje, kletsen nog wat na en vallen netjes dood neer, aldus de reclame. Ik plakte de zonnebloem op een uitgedachte plek op en ging er eens goed voor zitten. Het resultaat was teleurstellend. De enkeling die echt niets beters te doen had at er lekker van, bedankte me nog even voor de heerlijke maaltijd en vloog weer vrolijk verder. Geen enkel teken van schuimbekken of langzaam afstervende ledematen. Niets.

Poging drie was een wijnglas gevuld met wijn, azijn en een beetje afwasmiddel. Gelezen op internet en aangeraden door diverse vriendinnen, wier huis inmiddels fruitvliegjesvrij was.
Tip: zet het glas ver van een logische plaats voor (halfvolle) wijnglazen, zodat je nooit in verwarring komt. De fruitvliegjes zijn er niet mee uitgeroeid, ikzelf bijna wel.

De beste oplossing was het schrijven van deze column. Zodra ik de beestjes nodig had voor inspirerende frustratie, waren ze op miraculeuze wijze verdwenen. Ik heb ze gelokt met fruit, etensresten, wijn en mierzoete likeuren, niets hielp. Ik ben in de steek gelaten, net wanneer ik ze het hardst nodig heb. Onbetrouwbare mormels! De oplossing voor mijn probleem komt uit onverwachte hoek: het schrijven van een column over de overlast, is het effectiefste bestrijdingsmiddel. Waar zal ik nog meer eens over schrijven?

Advertentie