Digitaal toetsen

Het is goed dat de universiteit meer investeert in digitalisering. Maar masterstudent Karin Prummel is wel bang dat het digitale toetsen nu nog een stapje te ver is.

Draadloos internet? Weblectures? Deze twee begrippen zijn voor veel UU-studenten nu heel gewoon. Dat was voor studenten enkele jaren geleden wel anders. Toen kon je alleen nog maar dromen van een ingewikkeld college terugluisteren. En was het niet vanzelfsprekend dat je overal binnen de universiteit met je laptop kon werken. Pas toen de smartphone gemeengoed werd, kwam er Wifi beschikbaar in het gebouw van de faculteit Geneeskunde.

Gelukkig investeert de UU op sommige plekken in ICT. Tot mijn verbazing is er zelfs een 4G-antenne geplaatst in De Uithof. De weblectures rijzen binnen het onderwijs als paddenstoelen uit de grond. De huidige eerstejaars weten zelfs niet beter dan dat ze elk college kunnen terugluisteren. Ook worden er al colleges interactiever gemaakt door gebruik van bijvoorbeeld stemkastjes. Nou is het niet zeker dat het onderwijs hier echt beter van wordt, maar het geeft wel een leuke dimensie aan een college als gepeild kan worden hoe goed studenten de stof hebben begrepen.

Toch lijkt het alsof de universiteit lastig mee kan komen met de huidige technologische ontwikkelingen. Zo lag afgelopen jaar het universitaire netwerk er schrikbarend vaak uit en hebben honderden studenten problemen ondervonden met hun studenten(g)mail. Uit eigen ervaring: het kostte mij ontelbare telefoongesprekken met de helpdesk om het probleem op te lossen. Nou lijkt dit de besten ook te overkomen (ING), maar van een universiteit moet je kunnen verwachten dat dergelijke kwaliteit aanwezig is om het onderwijs en wetenschappelijk onderzoek goed te ondersteunen.

Het UMC Utrecht, waar faculteit Geneeskunde onder valt, trekt de komende jaren enkele miljoenen uit om het onderwijs meer te digitaliseren. Zo worden er E-modules ontwikkeld, maar er wordt ook ingezet op digitale toetsen.

Dat laatste baart mij wel zorgen. Het klinkt leuk, het afschaffen van de pen-en-papier-toets. Het kost docenten minder werk de toetsen na te kijken en daarmee ontvangen studenten sneller hun toetscijfer. Ook is er waarschijnlijk betere feedback mogelijk doordat docenten het commentaar en de uitleg van de becijfering naar een student kunnen mailen.

Maar er zit ook een keerzijde aan. Ik kan me niet voorstellen dat iemand zich kan concentreren tussen tientallen rammelende toetsenborden. Bovendien zou het een ramp zijn wanneer het toetsen misgaat door bijvoorbeeld een technische fout. Ik maakte eens een digitale toets waarbij de eerder ingevulde antwoorden verdwenen als je op de ‘terug’ knop drukte. De docenten aanwezig bij een toets weten vaak geen raad met dergelijke problemen. Voor toetsing moet de software betrouwbaar zijn, met alle mogelijkheden die er ook op papier zijn. Zoals het maken van een figuur of berekeningen.

Het is zeker goed dat de universiteit inzet op meer digitalisering. Alleen het digitaal toetsen is wel een ontwikkeling waar men voorzichtig mee om moet gaan. Toetsing is namelijk een cruciaal moment tijdens de opleiding, waarbij je wilt dat niets misgaat.

 

Advertentie