Een hijskraan op spierkracht
Conceptueel kunstenaar Melle Smets doet een jaar onderzoek in De Uithof naar de Zero Footless Campus. In zijn eerste column voor DUB schrijft en filmt hij over zijn experiment bij het Educatorium hoe je elektriciteit voor een campusklok opwekt met spierkracht.
In tegenstelling tot zonne-energie en windenergie is menselijke spierkracht altijd beschikbaar, ongeacht het seizoen of het uur van de dag. In tegenstelling tot fossiele brandstoffen is menselijke spierkracht dan weer een schone energiebron, die bovendien alleen maar toeneemt naarmate de bevolking groeit. In de Human Power Plant onderzoekt het Department of Search de mogelijkheden van menselijke energieproductie in een moderne maatschappij. Hoe zou de campus er uit zien als alle elektriciteit door spierkracht wordt opgewekt? Kunnen we met alleen maar spierkracht een moderne levensstijl volhouden?
De Human Power Plant onderzoekt deze en andere vragen aan de hand van een op spierkracht aangedreven, openbare campusklok. De stadsklok zal bestaan uit een mechanisch uurwerk met tegengewichten die worden opgehesen met spierkracht. Of de klok op tijd loopt, is geheel afhankelijk van de mensen die bereid zijn om de klok op te winden met een stevige workout. Net zoals het klokkenspel van de Dom in Utrecht niet zonder klokkenluidersgilde kan, zo kan de duurzame campusklok niet op tijd lopen zonder permanente energieleveranciers.
Tijdens een eerste experiment bij het Educatorium hebben we ons de afgelopen week gericht op een technische vraag: welke hijstechnieken zijn het meest efficiënt? Er is nauwelijks onderzoek verricht naar het gebruik van menselijke spierkracht voor energieproductie.
Er is een enorme kennis rond lichamelijke gezondheid maar de waarden en de aandacht zijn verschoven naar esthetiek en gezondheid. Alleen in de sport wordt nog onderzoek gedaan naar de optimalisatie van het lichaam voor topprestaties. Hetzelfde geldt voor machines die menselijke spierkracht gebruiken voor het tillen van gewichten: die worden alleen nog ontwikkeld voor de fitness-industrie.
Ons eerste plan was het inzetten van fitnessmachines om de hijsinstallatie in beweging te zetten. Toen we kennis maakten met ISA Bewegingsanalyse, kozen we echter voor een eenvoudig touw. ISA bewegingsanalyse is een nieuwe methode voor het optimaliseren van beweging en training die mensen optimaal doet bewegen zonder blessures.
De methode heeft vooral oog voor de verschillen tussen mensen. Sommige mensen zijn sterk in de buikspieren, anderen in de rugspieren. Bij de één zit de meeste kracht rond de schouders, bij de ander om het middel. Een eenvoudig touw is daarom de beste keuze: iedereen kan het op een andere manier gebruiken, terwijl een fitnessmachine altijd is gericht op het gebruik van slechts één spiergroep.
We probeerden een tientallen verschillende hijstechnieken uit om te achterhalen welke de meest energie-efficiënte, de leukste en de veiligste zijn. Het resultaat zie je in het volgende filmpje.