Het begon onschuldig met beschimmeld brood

Dorien Bakker is eerstejaars Psychologie en beschrijft voor DUB haar ervaringen als nieuwe student. Het verschil met het dorp waar ze vandaan komt, is enorm.

Het is maandag en ik mag weer naar Utrecht. Een maand geleden schreef ik over mijn eerste week, nu ben ik al een dikke maand aan de gang en heb ik volgens mij een groot deel van de struggles van het studentenleven ondervonden.

Het begon heel onschuldig met beschimmeld brood, na één dag! Dat werd dus ontbijten met crackers. De bus kwam op vrijdag drie minuten te vroeg de halte aan waardoor ik veertig minuten langer van het openbaar vervoer mocht genieten. Ik ben ook al een keer in de verkeerde collegezaal gaan zitten en ja, ik zat in het midden, dus kon ik er tot de pauze niet uit.

Ook ben ik een van de vele studenten die gedoe heeft met studiefinanciering en mijn studentenreisproduct, zoals de OV kaart officieel heet. Ik ben voor het eerst in mijn leven naar een DUO kantoor geweest. Daar heb ik trouwens ook geleerd hoe je een bezwaarschrift moet schrijven. Hopelijk met effect. Als klap op de vuurpijl is afgelopen donderdag mijn groene monster (mijn fiets was knal en knal groen) gestolen.

Ik moet toegeven dat ik hard moet werken voor de uni. Het is voor mij vooral lastig als je het vergelijkt met mijn eerste jaar pabo. De vakken zijn heel interessant en dat motiveert ontzettend. Vooral het inleidende vak maakt me heel nieuwsgierig naar alles wat er nog komen gaat! Het vak MTS kan ik misschien beter onder struggles plaatsen.

Vorige maand schreef ik dat ik iedere dinsdag naar volleybal ga. Ons team heeft twee coaches, desondanks hebben we al twee wedstrijden verloren. Ook hebben we al een heel leuk feestje gehad. Het hele weekend kijk ik uit naar de dinsdagavond. Een teamsport is echt een aanrader, want je leert heel veel nieuwe mensen kennen. We spelen elke week tegen een ander team uit dezelfde pool. Vaak gaan we daarna nog wat drinken (en vaak een patatje scoren) in het sportcafé.

Ik ben er sowieso achter gekomen dat Olympos hele leuke groepslessen geeft. Met veel motivatie wil ik proberen elke week een andere les te volgen (zeg ik nu). Afgelopen donderdag heb ik yoga geprobeerd samen met en teamgenootje van de volley. Dat is nou zeg maar niet bepaald op mijn lijf geschreven. Ik denk dat ik meer iemand ben voor spinnen. Dat deed ik in het dorp waar ik vandaan kom ook vaak.

Als eerstejaars vind ik het interessant om de verschillen tussen het dorp waar ik vandaan kom en Utrecht te zien. Als je in Utrecht door de winkelstraten loopt, hoor je muziek. Dat zul je in mijn dorp niet aan treffen. We hebben daar maar twee winkelstraatjes. En of de mensen in mijn dorp er op zitten te wachten, durf ik evenmin te zeggen.

In ieder geval valt het mij op dat je in Utrecht bijna alles kan vinden wat je nodig hebt. Er zijn genoeg winkels, terrasjes, koffietentjes, broodjeszaken noem maar op. Alles is mogelijk, en dat maakt dat ik verder ga met genieten van deze mooie stad (en stiekem toch altijd weer blij ben als ik bus 147 uitstap en naar thuisthuis loop).

Advertentie