Klaar met afvinken

Rosita Kiewik is genomineerd als campuscolumnist 2015. In haar column verzet ze zich tegen het oppervlakkig afvinken. 

Op de een of andere manier voel ik de druk om ‘ja’ te zeggen, maar de behoefte om de waarheid te spreken wint het en ik zeg ‘nee’. Nee, ik heb die iconische film niet gezien. Nee, ik heb nog nooit van die geniale regisseur gehoord. Nee, ik zou niet weten wie er te gast was in dat televisieprogramma, want ik kijk er nooit naar.

Als masterstudent Film- en Televisiewetenschap moet ik nogal eens tegenover medestudenten toegeven dat ik een blijkbaar geweldige film, serie of televisieuitzending niet gezien heb. Er zitten nu eenmaal maar vierentwintig uren in een dag en het aanbod is enorm. In andere vriendenkringen geldt hetzelfde voor obscure bands, grandioze boeken en de nieuwste, hipste cafés.

Ik spreek soms bereisde leeftijdsgenoten die met veel trots vertellen in hoeveel landen ze geweest zijn. Als bewijs tonen ze mij nog net niet de stempels in hun paspoort. Waar komt die obsessie met het willen afvinken van titels, namen en plaatsen op gezien-, gehoord- of gelezen-lijsten vandaan? Elke vink lijkt een upgrade voor de eigen persoon. Voor het merk ‘ik’. Hoe meer vinkjes, hoe meer ‘ik’ waard is.

Maar wat heb je aan je verzamelde vinkjes als je de band wel gehoord hebt, maar nooit echt naar hun werk luisterde, als je de film wel gezien hebt, maar het verhaal nooit hebt begrepen en als je eigenlijk nog steeds geen idee hebt welke geluiden, smaken, geuren en kleuren er bij de stempels in je paspoort horen?

Studeren lijkt helaas ook vaak ten behoeve van het afvinken van een paar punten op de lijst te gebeuren. Vink, ik volg een bachelor opleiding en mag mezelf ‘student’ noemen. Vink, ik heb een chronisch tekort aan slaap, geld en alcoholvrije dagen en heb nu het échte studentenleven meegemaakt. Vink, ik heb ook nog maar even een masterdiploma behaald, want dat staat wel goed op mijn cv.

Misschien is dit oppervlakkig afvinken van prestaties een verklaring voor het feit dat studenten bij de aankondiging van extra, verdiepende, studiegerelateerde activiteiten vaak weinig enthousiast reageren. Als aanwezigheid niet verplicht is, blijft men weg, want oprechte interesse, passie of nieuwsgierigheid ontbreken.

Laten we stoppen met achteloos afvinken en eens stilstaan bij de redenen waarom we bekijken, beluisteren, lezen en bezoeken. Laten we durven alleen nog maar dingen te doen waarvoor we een goede reden hebben. Ik heb liever veel passie voor weinig, dan weinig passie voor veel.

Advertentie