Op een kwart van het leven en in crisis

Zo rond de 25 jaar ligt voor studenten de quarterlife crisis op de loer. Elianne Dummer zocht de betekenis op: onzekerheid over wat je met je leven aanmoet en vrees voor 'entering the real world'.

De quarterlife crisis. Laatst leerde ik de term kennen tijdens een enerverende barbecue. Het was nog redelijk vroeg op de avond; de welkomstprosecco al door de slokdarm maar de kleren nog niet bedorven door intense grillgeur. Er werd lekker gebabbeld en tevreden knabbelde ik aan een stukje zalm.  

Het was op dit moment dat vriendin  F. het vol overtuiging riep: ze had een quarterlife crisis gehad. Er bleef een graatje in mijn keel steken. Uit de welgemeende 'ooh's' en 'aah's' om me heen maakte ik op dat ik de enige was bij wie de term slechts een vaag belletje deed rinkelen.

De lekker gestereotypeerde midlife crisis kent iedereen wel. Kalende mannen in rode sportwagens en haar vervende vrouwen met tienrittenkaarten bij de plastisch chirurg. Of de equivalent die iets minder Hollywood is: kerels van 35+ in Nike Airmax en vrouwen die spontaan cursussen 'creatief kleien over innerlijke zingeving' gaan volgen.

Maar nu hoorde ik dus over de quarterlife crisis. Vriendin F. had een poosje niet geweten wat ze nou in godsnaam deed bij haar studie, waar het allemaal naar zou moeten leiden, of het allemaal wel 'was zoals het zou moeten zijn'. Het klonk me hetzelfde in de oren als de midlife crisis, alleen dan meer toekomstgericht en inclusief het voordelige feit dat er bij studenten niet echt wordt opgekeken van overmatig alcoholgebruik.   

Ik googlede de term toen ik thuiskwam die avond, want dat is wat je doet als je zekerheid zoekt in het leven. Ja hoor, het stond op Wikipedia. En als iets op Wikipedia staat, dan ís het iets. Het betreft normaal gesproken de periode van late tiener tot begin-dertiger, las ik, en het komt er op neer dat je niet meer weet wat je met je leven aanmoet.

Er stonden onheilspellende uitspraken als ''lost, scared, lonely or confused'' en ''entering the real world''. Ik herkende het één en ander, gniffelde om een halfkromme zin en haakte af bij een tamelijk onoverzichtelijk rijtje van films over dit thema. Ik dacht aan mijn omgeving.  

Ook studenten zijn een kwetsbare prooi voor deze crisis. Doe ik wel de goede studie? Wat wil ik eigenlijk doen? Wie ben ik geworden en wie wil ik zijn? Ik denk dat de meeste jongvolwassenen hier in meer of mindere mate wel eens mee bezig zijn. Hoort er een beetje bij natuurlijk.

Vriendin F. was er in elk geval doorheen gekomen. Dat was te danken aan haar hands-on mentaliteit. De precieze betekenis van deze term werd me die avond niet helemaal duidelijk, maar het zal iets zijn met aanpakken en doordouwen. Aan haar inventieve taalgebruik zal het allemaal niet liggen. Crisis of niet.