Welkom terug in het studentenleven

Van avonturier naar student. Ariënne Mulder reisde het afgelopen half jaar de wereld over. Nu begint ze aan de master Legal Research master. Dat is even wennen.

Het voelt vreemd om hier weer te zijn, een beetje onwennig eigenlijk. Een jaar lang heb ik deze plek stelselmatig ontweken, wat had ik er ook te zoeken. Maar nu kan ik er niet langer meer onderuit en behoedzaam typ ik mijn studentnummer en wachtwoord in.

Het werkt! Blackboard opent zich op mijn scherm, een beetje gepimpt maar toch oud en vertrouwd.  Rechts bovenin het scherm staat in een feestelijke letters ‘Welkom terug bij Universiteit Utrecht Ariënne, welkom terug in het studentenleven!’

Oké, stiekem heb ik dit laatste erbij verzonnen. Waar het voor mij toch wat spannend was om weer te gaan studeren na een jaar werken, stage lopen en reizen, kijkt de rest van Utrecht hier natuurlijk niet van op. Direct en zonder mededogen word ik meegezogen in het hectische, gezellige en chaotische leven van de student. Een kort verslag van hoe mij dat af ging deze maand.  

Gelijk al in de eerste week werd ik bedolven onder een hoeveelheid werk. “Voor  het volgende college wil ik graag dat jullie deze honderdtwintig pagina’s lezen en hier dan een position paper over schrijven.”

Oef, even slikken. Geen werkdagen meer achter de bar staan in het hostel, geen avontuurlijke reisdagen meer. In plaats daarvan weliswaar maar weinig college-uren, maar  toch de rest van de dagen zoet met studeren. Een dagje niks doen zonder daar een schuldgevoel aan over te houden zit er voorlopig niet meer in. Als masterstudent moet ik de komende twee jaar hard aan de bak

Zeker weer even schakelen dus. En misschien is de stap wel dubbel zo groot nu ik ben begonnen met een master. Een hoge studiedruk ben ik met twee bachelors wel gewend, maar nu is het duidelijk ‘voor het eggie’.  Binnen mijn kleine, en overigens ook best gezellige, studiegroep is iedereen gemotiveerd en getriggerd om hoge cijfers te halen. Toch wel een verschil met de bachelor.

Aan de andere kant doe ik nu een master binnen een onderwerp dat ik echt interessant vind en ook dit werkt erg stimulerend. Ik heb ook echt weer zin om te studeren en misschien moet ik dus helemaal niet zo zeuren.

Ja ik mis de vrijheid van het reizen, ik mis de spontaniteit en de avonturen, maar ik vind het ook weer leuk om te studeren. 

Niet meer elke paar dagen in een nieuwe stad, maar terug op mijn eigen studentenkamer in Utrecht.  Niet meer in de trein van Utrecht naar Beijing, maar gewoon op de fiets naar de Kromme Nieuwegracht en de Drift.

Geen spontane en vrijblijvende ontmoetingen meer, maar elke dag opgescheept zitten met dezelfde gezellige studiegenoten.  En hoe saai het ook klinkt, een beetje ritme en structuur bevalt mij eigenlijk best goed.

Het ‘even’ omschakelen vrije avonturier naar saaie student, bleek afgelopen maand absoluut moeilijker dan verwacht. Maar inmiddels voel ik me weer helemaal thuis in Utrecht.  En een bijkomend voordeel: ik mag weer gratis naar Pop-o- Matic!

Blog
on 01/10/2015

Van avonturier naar student. Ariënne Mulder reisde het afgelopen half jaar de wereld over. Nu begint ze aan de master Legal Research master. Dat is even wennen.

Het voelt vreemd om hier weer te zijn, een beetje onwennig eigenlijk. Een jaar lang heb ik deze plek stelselmatig ontweken, wat had ik er ook te zoeken. Maar nu kan ik er niet langer meer onderuit en behoedzaam typ ik mijn studentnummer en wachtwoord in.

Het werkt! Blackboard opent zich op mijn scherm, een beetje gepimpt maar toch oud en vertrouwd.  Rechts bovenin het scherm staat in een feestelijke letters ‘Welkom terug bij Universiteit Utrecht Ariënne, welkom terug in het studentenleven!’

Oké, stiekem heb ik dit laatste erbij verzonnen. Waar het voor mij toch wat spannend was om weer te gaan studeren na een jaar werken, stage lopen en reizen, kijkt de rest van Utrecht hier natuurlijk niet van op. Direct en zonder mededogen word ik meegezogen in het hectische, gezellige en chaotische leven van de student. Een kort verslag van hoe mij dat af ging deze maand.  

Gelijk al in de eerste week werd ik bedolven onder een hoeveelheid werk. “Voor  het volgende college wil ik graag dat jullie deze honderdtwintig pagina’s lezen en hier dan een position paper over schrijven.”

Oef, even slikken. Geen werkdagen meer achter de bar staan in het hostel, geen avontuurlijke reisdagen meer. In plaats daarvan weliswaar maar weinig college-uren, maar  toch de rest van de dagen zoet met studeren. Een dagje niks doen zonder daar een schuldgevoel aan over te houden zit er voorlopig niet meer in. Als masterstudent moet ik de komende twee jaar hard aan de bak

Zeker weer even schakelen dus. En misschien is de stap wel dubbel zo groot nu ik ben begonnen met een master. Een hoge studiedruk ben ik met twee bachelors wel gewend, maar nu is het duidelijk ‘voor het eggie’.  Binnen mijn kleine, en overigens ook best gezellige, studiegroep is iedereen gemotiveerd en getriggerd om hoge cijfers te halen. Toch wel een verschil met de bachelor.

Aan de andere kant doe ik nu een master binnen een onderwerp dat ik echt interessant vind en ook dit werkt erg stimulerend. Ik heb ook echt weer zin om te studeren en misschien moet ik dus helemaal niet zo zeuren.

Ja ik mis de vrijheid van het reizen, ik mis de spontaniteit en de avonturen, maar ik vind het ook weer leuk om te studeren. 

Niet meer elke paar dagen in een nieuwe stad, maar terug op mijn eigen studentenkamer in Utrecht.  Niet meer in de trein van Utrecht naar Beijing, maar gewoon op de fiets naar de Kromme Nieuwegracht en de Drift.

Geen spontane en vrijblijvende ontmoetingen meer, maar elke dag opgescheept zitten met dezelfde gezellige studiegenoten.  En hoe saai het ook klinkt, een beetje ritme en structuur bevalt mij eigenlijk best goed.

Het ‘even’ omschakelen vrije avonturier naar saaie student, bleek afgelopen maand absoluut moeilijker dan verwacht. Maar inmiddels voel ik me weer helemaal thuis in Utrecht.  En een bijkomend voordeel: ik mag weer gratis naar Pop-o- Matic!

Advertentie