'Iedereen gaat wat anders studeren, dus dat contact verwatert'

'Iedereen gaat wat anders studeren, dus dat contactverwatert'

In een mentorgroepje van de Algemene Introductieworden de eerste contacten tussen de studenten gelegd. Meestal valthet groepje na de Intro uit elkaar. Soms bloeien er echter relatiesop, of mooie vriendschappen. We volgen het groepje van mentor Olga.Over twee maanden zien we elkaar weer en maken we de balans op. Watis er dan nog over van het gezelschap?

Rond het Janskerkhof krioelt de nieuwe lichting nuldejaars rondde Centrale Post als mieren rond een pot stroop. Stampende muziekschalt uit diverse boxen over het anders zo rustige plein. Aantafeltjes en standjes zitten jongens en meisjes met rode ogen nogenkele verschraalde biertjes naar binnen te slempen. Mentorenkriskrassen door de meute heen om hun jonge honden bij elkaar tehouden. Kortom: de Introductieweek is haast alweer op zijneinde.

Olga is mentor van een groepje nuldejaars. Ze ziet er vermoeiduit. Haar stem heeft het begeven. Om haar heen staat haarmentorgroepje afwachtend naar haar te koekeloeren. "Gaan julliemaar even met deze mevrouw mee", brengt ze er moeizaam uit. In cafeBroers zitten we rond de tafel. Op de vraag wat ze deze weekallemaal gedaan hebben, komt er her en der wat gemompel uit hetgroepje. Michel neemt het voortouw: "We hebben alle verenigingengezien en de stad Utrecht verkend. In het begin dacht ik dat iknooit bij een vereniging zou gaan, maar toen ben ik een paaravonden doorgezakt met die lui bij Unitas en dat was eigenlijkharstikke gezellig." Hij blikt naar Olga: "Zij kent ook eenheleboel mensen daar en dat was echt heel leuk."

"Ik zag er wel tegenop om hier helemaal in mijn eentje heen tekomen, maar iedereen praat met iedereen. Ik had helemaal niets bijme, een half rugzakje vol. Toch kon ik overal wel ergens slapen;dat is echt heel relaxed." Margriet roept giechelend dat dattypisch een opmerking voor Michel is.

Ilse zegt aarzelend dat ze misschien wel een blijvendevriendschap heeft opgebouwd met Frederieke. Frederieke is nietaanwezig want ze moest bijslapen voor de ontgroening van haarvereniging. De andere groepsleden kijken een beetje bleu, zijhebben geen blijvende vriendschappen opgebouwd. "Iedereen gaat watanders studeren, dus dat contact verwatert toch", merkt iemandop.

Lekker veel op terrasjes gezeten en veel gezopen tot vroeg in deochtend. Genachtbraakt, maar niet gebraakt, voegt Daan erhalflachend aan toe. Het was ontzettend warm, dus eigenlijk wildenze zo min mogelijk doen. "We zijn best wel veel met elkaaropgetrokken", vertelt Margriet. "We hebbenveel gekletst en verhalenverteld, echt heel gezellig. Ik wil ook absoluut adressen entelefoonnummers van iedereen. Want dat zijn dan toch de mensen waarje op terug kunt vallen." Er wordt instemmend geknikt.

Saai

Een mentorlied? Olga fluistert dat ze die wel had gemaakt. "Ikheb het gisteren voor ze gezongen, maar ze vonden het niet zoleuk." Marieke: "Ik vind dat zo kinderachtig, al die liederen diede andere mentorgroepjes hadden." Ook de kennismakingsspelletjeswerden door het groepje kinderachtig gevonden. Het ging eigenlijkallemaal vanzelf.

"Ze gingen gewoon met elkaar kletsen en leerden elkaar op diemanier kennen", zegt Olga. "Ik heb geprobeerd zo min mogelijk demensen te dwingen. Ik wilde ze vrij laten in wat ze wilden doen.Natuurlijk had ik wel de verantwoording, maar ik heb ze gewoon heelduidelijk gezegd: 'Tot 12 uur 's nachts ben ik jullie mentor endaarna niet meer. Dan mogen jullie zelf bepalen waar je heenwilt'."

Toch bleef het groepje dan nog vaak bij elkaar. Want met anderementorgroepjes hadden ze geen contact. Wel hebben ze veel mensenleren kennen via Olga, die toch echt elke tien meter een bekendetegenkwam. "Veel groepjes zijn helemaal uit elkaar gevallen. Wijzijn één van de weinigen die nog bijna helemaal compleetis", zegt Michel trots. "De eerste dagen loopt iedereen nog mee,maar daarna is de lol er wel af. Ik vond het ook wel erg saai soms,overdag."

De rondleidingen op de verenigingen bevielen niet al te best. Zowas bijvoorbeeld de UVSV heel slecht georganiseerd. "We moesteneerst een half uur wachten en toen kregen we een vage rondleiding,nou dat lijkt me niets daar", zegt Ilse. Het mannencorps USC lijkthaar wel leuk. Zij gaven in ieder geval een hele goeie rondleiding.Daan zit nog te twijfelen tussen Veritas en het Corps. Hij draaitmet zijn glas bier. "Ah joh, je moet gewoon het Corps doen!", roeptIlse.

Vertwijfeld kijkt Daan op. Hij wil er het liefst nog even overnadenken, het gaat hem allemaal veel te snel. "Maar ja, dat kanniet en dat weten die verenigingen dondersgoed! Je stapt er blindin." Daan staart in het gele vocht, alsof hij daarin het antwoordzal zien. Ook Biton was een vage boel. "Dat waren allemaal van diealto's die een beetje zaten te blowen... vond ik niets aan", zegtMichel.

"We hebben nog een levend monopoliespel gedaan, kameelgereden engeroeid over de singels, dat was ook erg leuk", vertelt Margriet.Zij wil samen met Ilse bij roeivereniging Orca. Helaas lootten zede eerste keer uit. Nu hebben ze zich nog een keer ingeschreven enwachten met spanning af wat de uitkomst zal zijn.

Over de stad Utrecht is iedereen erg enthousiast. "Er zijn welerg veel meisjes. Ik kom zelf uit Delft en dat is echt eenjongensstad", vertelt Ilse.Michel zegt grijnzend dat hij dat tochniet zo'n probleem vindt. Hij vindt de stad erg leuk en gezellig.Veel kroegen en veel eettentjes en alles op loopafstand.

Niemand heeft een kamer. De meesten zullen nog heen en weerreizen. Daan overweegt een huis te kopen. Dan valt het stil. Zevenpaar ogen kijken leeg en gelaten. De vermoeidheid straalt van hetgroepje af. Michel steekt nog maar eens een sigaretje op. Olga enMarieke volgen zijn voorbeeld. "Straks gaan we bij het Corps etenen dan vanavond de laatste kroegentocht." Het groepje slaakt eengezamenlijke zucht, maar Michels' ogen beginnen te glinsteren.

Phaedra Werkhoven