MKZ zet leven van studenten diergeneeskunde op de kop: 'Mijn ouders zijn geevacueerd in hun eigen huis'
MKZ zet leven van studenten diergeneeskunde op de kop: 'Mijnouders zijn geevacueerd in hun eigen huis'
Lydia Olieman is tweedejaars. Haar ouders hebben een boerderijin Bodegraven.
"Thuis hebben mijn ouders alle voorzorgsmaatregelen genomen. Vaneen ontsmettingsmat tot een hygienesluis, van bezoekersregistratietot wegwerpoveralls. Niemand mag zomaar op bezoek komen. Ook privedus niet. Deze week ben ik jarig, maar dat is eigenlijk onmogelijkom te vieren als je diergeneeskunde studeert en je ouders eenboerderij met koeien hebben. Mijn ouders zijn geevacueerd in huneigen huis.
"Mijn stage op een schapenboerderij werd, zoals alle stages,afgebroken. Dat was de beslissing van de faculteit. Vervolgensmocht ik 72 uur niet op een andere boerderij komen, dus kon ik nietnaar mijn ouders. En ook niet naar mijn kamer, want daar warenandere studenten die van de boerderij kwamen. Toen ben ik maar bijmijn broer gaan logeren, die niet meer op de boerderij woont. Voormijn andere broer die nog thuis woont is het nu ook niet makkelijk.Hij is dertig, vrijgezel en mag nu al de hele tijd niet van deboerderij weg. Die heeft deze weken alleen onze vader en moedergezien. Ze zitten echt een beetje afgesloten van de buitenwereld.Daardoor ontstaat er veel onrust thuis, want je begint elkaar tochaan te steken: je gaat piekeren en je hebt het er steeds over.Doordat je met elkaar opgescheept zit, heb je ook totaal geenafleiding.
"Aan het begin van het landelijke weggetje waaraan onzeboerderij ligt staan grote borden met daarop: Verboden Toegangwegens MKZ. Toch zien mijn ouders horden trimmers en anderesporters voorbijkomen. Vooral op mooie dagen. Mijn moeder is eenkeer naar het hek gelopen en heeft aan een aantal van die mensengevraagd waarom ze die borden toch negeren. Gaat het leven van dedieren jullie niet aan het hart?, vroeg ze. Die trimmers zeidentoen dat ze niet wisten dat het zo serieus was. Alsof die borden ervoor niets staan."
Ria van Ingen is eveneens tweedejaars. Haar ouders hebben eenboerderij in Waarder. Ook Ria werd door de faculteit teruggeroepenvan haar stageplek.
"Ik voelde me even gevangen genomen. Je wordt vanaf je stagenaar huis gestuurd, maar daar mag je ook niet heen. Uiteindelijkben ik bij een vriendin gaan slapen. Daar heb ik twee dagentelevisie gekeken, want ik had verder niets te doen. Dan merk jepas hoe weinig er op t.v. komt! Gelukkig kon ik de derde dag gaanwerken. Nee, niet op de boerderij. Een ander baantje.
"Toen ik later op de faculteit verscheen sprak iemand mij aan:He, jij mag hier toch niet komen? Bij dit soort zaken weet je somsniet meer of iets nu een geintje is of niet. Je schrikt even. Magik hier nu wel of niet komen? Volg ik wel het juiste protocol?Beter twee keer extra voorzichtig dan een keer te weinig, denk ikaltijd maar.
"Ook al is er een week geen nieuw geval van MKZ bijgekomen, vanmij zal je niet snel horen dat ze de situatie onder controlehebben. Dat zeiden ze in Engeland ook en daar zijn nu meer danduizend gevallen van MKZ.
"Een vervoersverbod is belangrijk, maar ook heel triest. Mijnouders hebben voor tweeduizend gulden aan melk in de mestput moetenlaten lopen. Daar hadden ze het heel moeilijk mee, want het wasgewoon goede melk. Landelijk heeft dat wegstromen van melk twintigmiljoen gulden gekost.
"Doordat ik van de faculteit de strengste maatregelen ken,vragen mijn ouders soms advies aan mij. Wij waren de eersteboerderij in de buurt die echt hun oprit had afgesloten met eenlint."
Pieter Wolleswinkel is vierdejaars. Zijn ouders hebben eenboerderij in Renswoude, op twaalf kilometer vanKootwijkerbroek.
"Aan de ene kant begrijp ik de boeren in Kooterwijkerbroek wel.Zij geloven niet dat er werkelijk MKZ in hun dorp heerst. Daardoorgaan ze actievoeren. Alleen, door hun felle acties, duurt hetruimen veel langer en blijft het gebied veel langer afgesloten. Enbij aanwezigheid van MKZ in Kootwijkerbroek is het heel link alsdat ruimen niet snel kan plaatsvinden. Ze hebben hun statement welgemaakt. Een dode koe in de boom heeft nog wel effect. Maar eentweede keer krijg je de publieke opinie toch tegen je.
"Bij ons heerst een vervoersverbod. Alles en iedereen moeteigenlijk zo veel mogelijk op het eigen terrein blijven. Laatstwaren de buren 25 jaar getrouwd. Toen heeft mijn moeder naar debuurvrouw gebeld: Wil je even naar jullie hek aan de weg lopen? Bijdat hek heeft ze toen een bloemetje aangeboden en hebben ze evenstaan praten.
"De stallen waar we zon 750 mestvarkens hebben staan beginnenvol te geraken. We hebben nu nog een lading biggen die niet heelveel ruimte inneemt. Maar als het vervoersverbod in ons gebiedblijft aanhouden, dan hebben we over twee of drie weken echt eenprobleem. We zijn nu al de hele tijd bezig met noodoplossingen. Devarkens staan eigenlijk te dicht op elkaar. Soms gaan onze varkensvanuit hun nieuwsgierige aard met de oren en de staarten van anderevarkens te spelen. Zo krijg je varkens die aan elkaar beginnen teeten. Dat kan fataal zijn voor sommige varkens. Die probeer je danwel weer uit elkaar te houden, maar dan moet je weer desamenstelling van dat groepje veranderen. En varkens probeer jeeigenlijk zo stabiel mogelijk te houden: van het zaadje tot hetkarbonaadje. Dat is het beste voor de kwaliteit.
"Niet alleen de boeren zijn de dupe. Ook de dierenartsen.Aangezien zij alleen maar bij boeren op bezoek mogen komen in heelernstige gevallen, zoals acuut levensgevaar of bij zeergecompliceerde bevallingen, zijn hun agendas momenteel vrijwelleeg. Hele dierenartspraktijken gaan momenteel kopje onder.Faillissementen, ja. Het uitzicht op een goede werkgelegenheid voorstudenten diergeneeskunde is op dit moment ook grotendeelsverdwenen. Ach, weet je wat het is? We zitten echt niet elke dag tehuilen achter het raam, maar de lol is er wel van af."
Guido van de Wiel