Tweetal werkt aan Utrechtse versie van Propria Cures

Het is de wens van elke middelbare scholier: eeneigen tijdschrift. Voor sommige mensen wordt dat verlangen eenobsessie. Lex van der Linden (24, vijfdejaars theaterwetenschap) enJaap de Wreede (22, juist afgestudeerde filmwetenschapper) willenin een nieuw periodiek voor studenten 'de politiek-correcteconsensus op de universiteit afstraffen'. In een persoonlijk relaasschetst het tweetal de gebeurtenissen die ten grondslag liggen aan:Eldorado.

6 januari 1998: het begin

"Als jullie een nieuw tijdschrift oprichten, mag ik danmeedoen?" Op een dergelijke vraag van onze favoriete blondestudiegenote hadden wij niet gerekend. Dat wij, eerstejaars nog,bezig waren met de oprichting van een nieuw tijdschrift was ooknieuw voor ons. "Maar natuurlijk, graag zelfs", zei Van der Lindenlistig. "Vanavond hebben wij de eerste vergadering op mijnkamer..." Zo kwamen wij vijf jaar geleden tot de oprichting van onseerste blaadje: Warhola, dat gevuld werd door Van der LindensDuitstalige poezie en De Wreedes eerste polemiek. De oplage wastien en soms zien we nog wel eens bij een oude vriend een oudnummer van Warhola tussen de andere troep liggen. We denken dan metweemoed terug aan onze obsessies die wij ooit aan het papiertoevertrouwden. Overigens, met Warhola was een nieuwe obsessieontstaan en bovendien eentje die meer geld moest opleveren danwerken in clubhuis Ekko: schrijven.

5 juni 2000: de carrieresprong

We begrepen al snel dat wij dwangmatige schrijvers waren. Maarook geldwolven: dus zochten we een bekend en goedbetalend podium.Al snel waren wij genfiltreerd in het linksige tijdschrift van deUtrechtse Letterenfaculteit: de Marge. Vijf cent per woord, maarhet leverde meer op dan werken in Ekko. Bovendien traden wij toetot de redactie, zodat we zelf konden beslissen wiens stukkenwerden geplaatst (onze eigen artikelen) en natuurlijk ook de royaleredactietoelage kregen.

Via het blaadje dat al spoedig verre van linksig werd - kondenwe de wereld een heel klein beetje verbeteren. Zoals iedereen weetdie niet helemaal is gehersenspoeld, wordt onze universiteitbeheerst door een politiek-correcte consensus die het gemiddeldeVARA-programma een gewaagd statement doet gelijken; een paarschriftelijke afstraffingen waren dus op hun plaats. Zo schreven weeen essay waarin we het in Letterenkringen geliefdecomputerfiguurtje Lara Croft langs de feministische meetlat legden.Onmiddellijk reageerde het speciaal ter ere van ons opgerichteRadicaal Front Tegen Seksisme met een actie waarvan deFNV-gangsters nog veel kunnen leren: het redactielokaal van deMarge werd dichtgeplakt en beklad met de spreuk 'No Secsisme!' (letwel). Een groot gedeelte van de oplage van ons blad werd bovendienverdonkeremaand. Navraag leerde dat de daders tweeuitwisselingsstudenten-vrouwenstudies waren, die niet goed genoegNederlands kenden om de nuances in onze tekst te begrijpen, integenstelling tot bijvoorbeeld Theo van Gogh. Hij noemde ons zelfs"aardige rotjongens".

En ding hadden wij geleerd: er is zoveel intolerantie in ditlandje dat de provocaties een stuk harder moesten worden om door tedringen. Eldorado kwam langzaam maar zeker in zicht. Maar eerstmoest Van der Linden een moment van diep inzicht beleven...

30 januari 2001: de geboorte van Eldorado

Het was een mistige dinsdagochtend toen Van der Linden over HetSpui rondwaarde. Met geroutineerde hand pakte hij uit de bakken vannieuwscentrum Atheneum de nieuwe Propria Cures, het Amsterdamsestudentenblad dat al meer dan honderd jaar een kweekvijver vormtvoor columnisten als Henk Spaan en Theodor Holman. Terwijl hij hetexemplaar doorbladerde, verzuchtte hij: "Die jongens hebben hetgewoon gemaakt. Ze kunnen schrijven wat ze willen, zijnlegendarisch binnen de literaire wereld en worden nog gelezen ook.He man, ik begin gewoon mijn eigen tijdschrift. Fuck, hoe noem ikhet? Eefje? Anna? Marleen? Sandra? Kimberley? Suzanne? Lilith? Nee,zo gaan mijn kinderen al heten. De titel van een tijdschrift moetiets hebben van... vrijheid, van Dallas, wilde koeien en Cadillacsnatuurlijk. Eldorado. Hmm..." De zon scheen opeens.

5 februari 2001: de filosofie

Geen tijdschrift zonder filosofie en Eldorado vormde op dezeregel geen uitzondering. De filosofie was duidelijk: schrijven watwij willen zonder het juk van de polder-inquisitie. Van der Lindensogen gingen door deze gedachten glinsteren en hij sprong op eentafel: "Een stemverheffing binnen het fluisterend riet van deUtrechtse binnenlanden! Een neo-moderne..." Het jaartje filosofiein Tilburg begon hem op te breken. De Wreede gooit het GroeneBoekje naar zijn hoofd. Met filosofische prietpraat krijg jenatuurlijk geen geld. Van der Linden dacht terug aan het affiche ineen van de letterengebouwen van het U-fonds: Studenten Prijsvraag!Win 5000 gulden met een goed plan! Het deelnameformulier lag voorVan der Linden en De Wreede op tafel. Van der Linden begon wat tekrabbelen: Omschrijving: Maandelijks informeel periodiek in destijl van Propria Cures, echter appellerend aan de Utrechtse(universitaire) student. Doel : a: een brug slaan tussen De Uithofen het centrum; b: het informeel profileren van de UniversiteitUtrecht; c: de Utrechtse student een gevoel van academische alluregeven. Wat een gezeik. Dit moest wel werken.

14 februari en 31 maart 2001: de pegels

"Ja, hallo, met Lex van der Linden van Eldorado. Is mijnsubsidieaanvraag nog op tijd binnengekomen? ... Oh, dat is mooi,maar euh, kunt u mij soms even terugbellen, want mijn beltegoed isbijna op en mijn accu Hallo?" Geen tijdschrift zonder geld en dathet geld niet van Van der Linden zou komen, was wel duidelijk.Zaterdag 31 maart was het uur U daar. Althans, toen wisten Van derLinden en De Wreede inmiddels dat Eldorado niet een van de winnendeprojecten was. Van der Linden wilde echter weleens weten wat voorbriljante ideen dan wl met de eer en vijf mille gingen strijken.Hij toogde die zaterdag dan ook met zijn meest literaire vriendinJacinthe V. naar het Academiegebouw. Aldaar vernamen zij dat eenvan de winnende ideen 'meer groen op De Uithof' was. Een ander was'een spelletjesprogramma voor de hele universiteit', wat zoongeveer neerkwam op heel erg veel schaakborden. Als troost boodJacinthe Van der Linden honderd kopjes koffie aan. Hij moestoppassen niet verliefd te worden. De dag erop besloot Van derLinden dat Eldorado hoe dan ook 5 december 2001 zalverschijnen.

Mei 2001: het heden

Van der Linden zoekt nog eens op zijn GSM het nummer van hetU-fonds op. Hij wil hen bellen voor een afspraak over een regulieresubsidieaanvraag, maar denkt weer aan schaakborden. De Wreede zittegenover hem, iets op te schrijven. Van der Linden kijkt diep ineen restje espresso en begint te denken dat hij de Woody Allen vande tijdschriften is. De Wreede kijkt even op van zijn volgeschrevenbierviltjes, ziet een serveerster langslopen en roept: "Lekkerwijf!" Ze zijn gelukkig.

Lex van der Linden en Jaap de Wreede