Stom!

Kleine irritaties zijn vaak heel herkenbaar voor anderen. Dafne Jansen schrijft over de ergernis die haar werkplek oproept.

Iedereen heeft zo zijn eigen guilty pleasures. In mijn omgeving voorbeelden te over van academisch opgeleide mensen met een goede algemene ontwikkeling die in hun vrije tijd normaal gesproken iets literairs lezen of iets cultureel verantwoords kijken, maar die op zondag ineens niets liever doen dan in het stadion naar een wedstrijd van FC Utrecht kijken. Of voor de TV geplakt zitten om te zien hoe zevenvoudig wereldkampioen Michael Schumacher plompverloren Felipe Massa van de baan rijdt. Of de hele dag in spanning zitten over wie boer Frank vanavond naar huis gaat sturen.

Mijn guilty pleasure is op m'n vrije ochtend in m'n badjas de Linda. (waarom die punt?!) lezen met een kop koffie. Een van de leukste onderdelen van dit niet al te intelligente -maar oh zo ontspannende- tijdschrift is de rubriek "Stom!" waarin een bekende Nederlander een opsomming geeft van dingen die, de titel zegt het al, stom zijn. Het gaat eigenlijk nooit om substantiële zaken, maar gewone kleine dagelijkse irritaties. Als je er zelf tegenaan loopt komt de stoom uit je oren, als een ander ze opsomt in de Linda. is het hilarisch. Daarom, voor de gelegenheid, hierbij de rubriek "Stom!" (met als onderliggend thema: de Universiteitsbibliotheek, mijn onvolprezen werkplek).

Koffieautomaten die een geluid maken alsof er verse bonen gemalen worden, maar waarvan de koffie toch naar oploskoffie smaakt.

De rij bij de Gutenberg, die altijd te lang is als ik trek heb in lekkere koffie.

Studenten die altijd klagen over het tekort aan werkplekken, ongeacht of er nu 25, 50 of 150 plekken extra gecreëerd worden. (Het zijn er trouwens 150.)

Docenten die studenten verplichten een papieren reader mee te nemen naar college. (Hebben we eindelijk digitale readers bij Geesteswetenschappen, moet er nog een half regenwoud gekapt worden.)

Windows XP en Outlook 2003.

De groenstrook voor de Hogeschool, die zodra het lekker weer is, verandert in een vuilnisbelt. (De vuilnisbak staat nota bene aan de andere kant van het fietspad!)

Potloodstrepen in boeken die allemaal uitgegumd moeten worden voor we ze kunnen digitaliseren.

Een bibliotheekgebouw dat weliswaar een prachtig architectonisch hoogstandje is, maar waar je wel een daglichtlamp nodig hebt in je werkkamer.

Met dank aan Miriam Rasch, die me hielp toen ik me de term 'guilty pleasure' niet meer kon herinneren.

 

Advertentie