Universiteitsbestuur laat gemotiveerde student in de steek

Amper een maand geleden publiceerde DUB een artikel met een vernietigend bericht voor gemotiveerde studenten. Het universiteitsbestuur stelde een vernieuwde Onderwijs- en Examenregeling (OER) voor waarin definitief gehakt wordt gemaakt van herkansen na een voldoende. Een maatregel met ingrijpende gevolgen voor studenten die bereid zijn om verder te gaan dan nodig is.

Voordat ik inga op de vraag waarom herkansen na een voldoende een goed idee is, wil ik ingaan op een veelgehoorde reden waarom het een slecht idee is. Deze luidt dat herkansen na een voldoende luiheid in de hand werkt omdat studenten toch weten een laag cijfer op te kunnen halen. Maar in hoeverre klopt deze redenatie? Impliceert luiheid juist niet dat je zo min mogelijk wil doen om het diploma te behalen? Waarom zou een luie student een vak opnieuw willen doen terwijl dat toch niet uitmaakt voor het behalen van een diploma?

Juist hier wordt duidelijk wie voornamelijk gebruik zal maken van herkansingen na een voldoende. Dat is namelijk de gemotiveerde student die wellicht zijn dag niet gehad heeft tijdens het tentamen maar zich wel wil bewijzen. Of de nieuwe student die zijn eerste tentamen volgt en nog geen besef heeft dat een gemiddelde van lager dan 7.5 soms al kan betekenen dat je wordt uitgesloten van prestigieuze masters. Een voorbeeld is mijn eigen faculteit Sociale Wetenschappen waar de research masters zo’n gemiddelde als toegangseis hebben. Uit beide voorbeelden blijkt dat niet de luie, maar de gemotiveerde student diegene is die wordt beperkt bij het ontbreken van zo een herkansingsmogelijkheid. Is het dan juist geen goed idee om herkansen na een voldoende mogelijk te maken zodat gemotiveerde studenten het beste uit zichzelf kunnen halen?

Daarnaast heeft rector Van der Zwaan in het verleden gepleit voor strengere selectie aan de poort ten behoeve van academische excellentie. Alhoewel ik het niet eens ben met een strengere selectie, verduidelijkt het artikel dat deze universiteit gemotiveerde studenten wil. Het zou dan ook niet meer dan logisch zijn om die gemotiveerde studenten een mogelijkheid te geven hun motivatie te laten zien. Door de afwezigheid van de eerder genoemde herkansingsmogelijkheid krijgen de studenten die kans juist niet.

Overigens pleit ik niet voor een ongelimiteerde mogelijkheid om te mogen herkansen. Dat zou de druk op docenten enorm kunnen verhogen en het budget van de universiteit leeg schudden. Waar ik voor pleit is mogelijkheden bieden aan gemotiveerde studenten die een tweede kans verdienen. Ik hoop dat het universiteitsbestuur deze studenten die kans wil geven.