Veni, Vidi, Foetsie

Deze week ging de UU-vlag weer uit. Onze universiteit heeft (weer) de meeste Veni’s binnengehaald. Ook nog veel vrouwelijke laureaten, dus de streefcijfers in het kader van het ‘meer vrouwen aan de top beleid’ worden vast gehaald. Het zal weer mooie volzinnen opleveren in het jaarverslag en collegevoorzitter Yvonne van Rooy zal blij zijn.

Wat minder in het nieuws komt is dat een aantal laureaten vertrekt en op andere universiteiten op de VENI-lauweren gaat zitten. Met andere woorden, we raken ze kwijt! Als u denkt, “ach arme Verstraten, het zal allemaal wel meevallen”, dan hier wat cijfers. Van de laatste 4 Veni’s die via ons zijn ingediend en gehonoreerd, hebben we er 1 voor onze groep kunnen behouden. Ik zal u uitleggen hoe dat komt en welke consequenties dat op termijn gaat hebben.

Ooit maakten de leerstoelhouders van onze afdeling een beleidsafspraak over toekomstige aanstellingen. We voelden dat op termijn de eerste geldstroom zou opdrogen en dus besloten we dat onze toekomstige staf, op een enkele uitzondering na, alleen een loopbaan (UD-positie) kon krijgen als de persoon ‘beurspotentieel’ had. In gewoon Nederlands: als er een heel hoge kans bestond dat er op termijn een Veni of Vidi zou worden binnengesleept. 

Dit beleid is aardig succesvol gebleken en als mijn laatste cijfers niet liegen heeft onze groep bijkans de hoogste Veni/Vidi/Vici-dichtheid per fte.  Echter, intussen beseffen ook andere universiteiten dat de eerste geldstroom niet meer kabbelt. Als er dan toch vacatureruimte is, dan is het heel verstandig die te vullen met beurswaardige mensen, zonodig van elders. Nog makkelijker, maar zeker niet chique, is het binnenhalen van iemand die zojuist een beurs heeft gekregen. Laureaten zijn momenteel  gewoon een mooie prooi. 

Juist de succesvolle groepen met veel ‘beurspotentieel’ zijn nu de pineut. Heb je beleid gemaakt om talent te behouden, word je slachtoffer van je talentbeleid en verlies je je beste mensen.  Op zich hoeft mobiliteit niet dramatisch te zijn maar in het huidige universitaire ‘Excelbeleid’ is dit desastreus.  Het enige ‘beleid’ lijkt zich te richten op het door Excel automatisch rood gekleurde balanscijfer weer snel zwart te krijgen. Tot dat moment is beleid niets meer dan “een vacaturestop en vertrekkende mensen niet vervangen”.

De talentvolle groepen lopen meer dan ooit de kans te worden leeggezogen en worden kleiner en de groepen met de Lesser Gods zullen hun formatie behouden. 1 en 1 is dan snel twee... de Universiteit Utrecht wordt zo hofleverancier voor andere universiteiten tot onze talentenbron is opgedroogd.

Advertentie