Consti's en cobo's
Als kersverse penningmeester van een studievereniging loopt Syme van der Lelij alle constitutieborrels af. Kenmerken: veel drank, ludieke cadeaus en hilarische tradities.
Geschreeuw. Iedereen kijkt op. Een stevige jongen in wit overhemd sprint richting uitgang, een bundel papieren stevig onder zijn arm gedrukt. Twee bewakers bespringen hem. Glazen rinkelen. De papieren vallen op de grond. De drie worstelen verder. Nog meer glazen vallen. Ondertussen mengen meer mensen zich in de strijd. Het barpersoneel stopt met tappen en kijkt met afgrijzen toe. Iemand heeft het lef de papieren van de grond te pakken. Ze wordt snel afgestraft door nog meer toegesnelde bewakers. Ik excuseer me en meng me in de strijd. Ik gris de papieren, die ooit nog de vorm van een boek hadden, uit de handen van een bewaker en geef ze snel door aan de jongen in het witte overhemd.
Terwijl ik naar de grond wordt gewerkt, loopt de jongen rustig naar buiten. Grijnzend steekt hij zijn duim omhoog. De bewakers zijn verbouwereerd.
“Waar is het boek?”
“Heb ik niet.”
Ik heb me nog nooit met zoveel genoegen laten fouilleren. Deze ‘veiligstelling’ is geslaagd.
Het is constitutietijd in Utrecht, volgens velen de mooiste tijd van een bestuursjaar. Als kersverse penningmeester van studieverening Albion van de opleiding Engels maak ik het allemaal voor het eerst mee. Alle net aangestelde besturen houden een borrel of receptie, en de andere besturen komen langs om te feliciteren. Of ze komen om gratis drank te nuttigen, ook niet onbelangrijk. Met het grote aantal verenigingen dat Utrecht rijk is, is het elke dag wel feest.
Het aantal formele tradities en rituelen maakt deze gelegenheden tot een interessant schouwspel. O wee als je als penningmeester áchter een commissaris loopt. Je bestuurspenning móet altijd in het licht blijven – oftewel, houd hem boven je línkerschouder tijdens het feliciteren – en als iemand hem aanraakt, is er maar een gepaste reactie: slaan! De voorzitters doen een wedstrijdje wie het langste praatje kan houden, waarna het cadeau wordt overhandigd. Als je een cadeau overhandigt waar je verenigingsnaam op staat, mag dat de komende vijf jaar niet weggegooid worden. Zo hebben wij nog een mooie hoepel met Alias-stickers op ons hok liggen, maar met eten is het nog leuker. Stempel een logo op een bloemkool: vijf jaar hilariteit verzekerd.
Zodra het formele gedoe van feliciteren achter de rug is, is het tijd om losliggende voorwerpen veilig te stellen. Stel je voor dat kwaadwillende personen iets belangrijks als een gastenboek, cadeau of bestuurslid willen stelen! Dat kan je beter voorkomen door die dingen, als goedwillend bestuur, zelf maar mee te nemen. Komt het in elk geval niet in de verkeerde handen.
Alle formaliteiten ten spijt, zo'n borrel komt uiteindelijk gewoon neer op bier drinken en op een rugbyachtige manier dingen jatten. Ik heb de komende twee maanden nog zo'n dertig van die borrels te gaan. Dat sportschoolabonnement kan de deur uit.