Lijn 28: druk, plakkerig en vaak niet volgens planning

Lijn 28 is hét symbool voor het Utrechtse studentenleven: druk, plakkerig en niet altijd volgens de planning, zegt Elianne Dummer. We gaan die bus nog missen als de sneltram komt.
De enige bus die het hier écht heeft gemaakt is lijn 28. Er zijn denk ik maar weinig studenten die zich nooit door dit fameuze koekblik hebben laten rondtoeren. Ondanks eventuele reisongemakken en vertragingen is de bus naar De Uithof daarom onlosmakelijk verbonden met de universiteitsstad Utrecht. Hét symbool voor het studentenleven: druk, plakkerig en niet altijd volgens de planning.
Mijn eigen kennismaking met het fenomeen was vlak voor mijn allereerste tentamen aan de universiteit, toen onze lijn 28 nog een lijntje 11 was. Ik had college in de binnenstad, het tentamen was in De Uithof: route onbekend. Het stormde behoorlijk en aangezien ik liever niet verregend en door de bliksem geëlektrocuteerd mijn tentamendebuut maakte, nam ik de bus.
De eerste honderd meter ging alles goed, maar bij de Berenkuil sloeg de paniek toe. Volgens mijn onderontwikkelde oriëntatievermogen hadden we rechtdoor gemoeten in plaats van rechtsaf en hadden we al helemaal niet onder iets door gemoeten. De ramen waren beslagen met de ultieme combinatie van regenwater en zweet, waardoor ik letterlijk voor geen meter naar buiten kon kijken. Een informatieschermpje was er nog niet en een toenemend claustrofobisch gevoel nam bezit van me. 'Probeer om te keren!', schreeuwde mijn innerlijke TomTom maar in plaats daarvan denderde de rammelkast vrolijk verder.
Overal om me heen zag ik druipende, chagrijnige gifkikkers en ik wist dat er twee opties waren: of ik was in de verkeerde bus gestapt, of de chauffeur was een kidnapper die nu gniffelend naar een donker bos reed. Ik sloot mijn ogen en wenste vurig dat ik was gezakt in de zesde klas. Zo zat ik daar toen ik opeens de profetische woorden hoorde. Heidelberglaan. Ik sprong op en duwde mezelf langs de gifkikkers. Ik had het gered, of eigenlijk had de bus me uiteindelijk toch nog gered. Mijn hectische kennismaking met het studentenleven was compleet.
Vanaf 2018 rijdt er een tram naar De Uithof. De overvolle studentenbuslijn 28 zal tot het nostalgische verleden behoren en langzaam vergeten worden. Maar voor mij zullen de kleffe ritjes tijdens regenachtige dagen altijd een beetje bij het studentenleven horen.
Het tentamen had ik trouwens gehaald. De bus terug ook. 

Blog
on 05/03/2015

Lijn 28 is hét symbool voor het Utrechtse studentenleven: druk, plakkerig en niet altijd volgens de planning, zegt Elianne Dummer. We gaan die bus nog missen als de sneltram komt.

De enige bus die het hier écht heeft gemaakt is lijn 28. Er zijn denk ik maar weinig studenten die zich nooit door dit fameuze koekblik hebben laten rondtoeren. Ondanks eventuele reisongemakken en vertragingen is de bus naar De Uithof daarom onlosmakelijk verbonden met de universiteitsstad Utrecht. Hét symbool voor het studentenleven: druk, plakkerig en niet altijd volgens de planning.

Mijn eigen kennismaking met het fenomeen was vlak voor mijn allereerste tentamen aan de universiteit, toen onze lijn 28 nog een lijntje 11 was. Ik had college in de binnenstad, het tentamen was in De Uithof: route onbekend. Het stormde behoorlijk en aangezien ik liever niet verregend en door de bliksem geëlektrocuteerd mijn tentamendebuut maakte, nam ik de bus.

De eerste honderd meter ging alles goed, maar bij de Berenkuil sloeg de paniek toe. Volgens mijn onderontwikkelde oriëntatievermogen hadden we rechtdoor gemoeten in plaats van rechtsaf en hadden we al helemaal niet onder iets door gemoeten. De ramen waren beslagen met de ultieme combinatie van regenwater en zweet, waardoor ik letterlijk voor geen meter naar buiten kon kijken. Een informatieschermpje was er nog niet en een toenemend claustrofobisch gevoel nam bezit van me. 'Probeer om te keren!', schreeuwde mijn innerlijke TomTom maar in plaats daarvan denderde de rammelkast vrolijk verder.

Overal om me heen zag ik druipende, chagrijnige gifkikkers en ik wist dat er twee opties waren: of ik was in de verkeerde bus gestapt, of de chauffeur was een kidnapper die nu gniffelend naar een donker bos reed. Ik sloot mijn ogen en wenste vurig dat ik was gezakt in de zesde klas. Zo zat ik daar toen ik opeens de profetische woorden hoorde. Heidelberglaan. Ik sprong op en duwde mezelf langs de gifkikkers. Ik had het gered, of eigenlijk had de bus me uiteindelijk toch nog gered. Mijn hectische kennismaking met het studentenleven was compleet.

Vanaf 2018 rijdt er een tram naar De Uithof. De overvolle studentenbuslijn 28 zal tot het nostalgische verleden behoren en langzaam vergeten worden. Maar voor mij zullen de kleffe ritjes tijdens regenachtige dagen altijd een beetje bij het studentenleven horen.
Het tentamen had ik trouwens gehaald. De bus terug ook. 

Tags: bus | studentenleven

Advertentie