'Als ik een dag niet train, ga ik onder de douche staan'
Hester Broekhuizen zat zondag gewoon thuis bij te komen van eenzware tentamenweek toen Diergeneeskundestudente Nienke Valen inSheffield naar een verdienstelijke vijfde plaats op de 50 meterschoolslag zwom. Broekhuizen en Valen behoren beide tot het kwartetzwemsters dat in Nederland de dienst uitmaakt op de schoolslag.Valen is de pure sprintster. Broekhuizen richt zich meer op de 100en 200 meter. "Vaak wordt gedacht dat de schoolslag eengemakkelijke discipline is. Iedereen leert immers op die manierzwemmen. Maar technisch gezien is het juist een enorm moeilijkeslag, vooral omdat het geen vloeiende beweging is", legtBroekhuizen uit.
De derdejaars studente besloot eerder dit jaar geen poging tewagen zich te kwalificeren voor het evenement in de Britseindustriestad. Zij wilde zich helemaal richten op het NederlandsKampioenschap dat komend weekeinde in Den Bosch op het programmastaat. "Je kunt nu eenmaal niet twee keer pieken in zo'n korteperiode. Ik zat nog helemaal in de opbouw van mijn seizoen. Om opdat moment al te 'taperen', mijn rust te nemen, had geen zin."
Tijdens het komende NK hoopt Broekhuizen, die bij voorgaandeedities steeds bij de beste drie eindigde, te kunnen bewijzen datze vorig jaar zomer onterecht uit de bondsselectie is gezet. "Diebeslissing is toen genomen naar aanleiding van éénwedstrijd, de Universiade op Sicilië" , vertelt ze gepikeerd."Er stond daar een vreselijke storm; de parasols vlogen zo het badin. En dan vinden ze het raar dat je niet hard zwemt. Al na eenhalf jaar werd ik uit de selectie gezet? Onbegrijpelijk."
De officiële verklaring van de bond luidde dat Broekhuizenniet voldoende progressie maakte. De Amersfoortse wijdt dat aan dechronische vermoeidheid waar ze destijds aan leed. "Ik trainde toenminstens twintig uur per week, maar ging geen tiende van eenseconde harder zwemmen. Achteraf is gebleken dat ik in die tijdbijna mijn lichaam kapot heb gemaakt. Mijn hele hormonalehuishouding was in de war en ik had alsmaar hoofdpijn. Het zal erwel bijhoren, dacht ik, maar ik had beter naar mijn lichaam moetenluisteren."
Inmiddels heeft de zwemster het aantal trainingsuren met dehelft gereduceerd. Het lichaam is hersteld en de prestaties komenterug.Broekhuizen heeft nu haar hoop gevestigd op deelname aan deOlympische Spelen in Sydney. Daarvoor moet veel wijken. Uitgaandoet ze niet. De weekeinden zijn om te rusten. Ook het eetpatroonis aan regels gebonden. Koekjes en zoetigheid zijn uit den boze."Sommige zwemsters trainen twintig uur in de week en letten danhelemaal niet op hun voedsel, dat snap ik echt niet."
De studente reageert enigszins geërgerd wanneer zegeconfronteerd wordt met het doping-imago van haar sport. "Ik zoumijn lichaam nooit moedwillig vernielen voor sportief succes",ageert ze. "Maar soms draven de critici wel een beetje te ver door.Om mijn sprintkracht te verbeteren neem ik bijvoorbeeld creatine.Daarover is nu die hele heisa in het Italiaanse voetbal ontstaan.Het is puur een lichaamseigen stof, die ook in biefstuk zit. Hetzou nergens op slaan om dat te verbieden."
Maar wat is nu eigenlijk de lol van dat topzwemmen wanneer jezoveel moet opofferen? "Het gaat erom je eigen tijden teverbeteren. Jezelf te overstijgen, dat is de kick", verteltBroekhuizen gedreven. "Bovendien ben ik verslaafd aan trainen. Alsik een dag niet train ga ik onder de douche staan. Ik moet nueenmaal water voelen. Het enige waar ik nooit aan zal kunnen wennenis dat ik om vijf uur moet opstaan om naar het zwembad tegaan."
Xander Bronkhorst