'De generatie van nu wil regeltjes'

De progressievelingen

Annemarie Lub (46) heeft een praktijk voorgezelschapsdieren

in Enkhuizen en studeerde in de jaren zeventigdiergeneeskunde in Utrecht. Haar dochter Floor Wempe (21) is vijfkeer uitgeloot voor diergeneeskunde en studeert in de jarennegentig geschiedenis in Utrecht: "Ik ben een wat linksere student.In mijn moeders tijd had ik waarschijnlijk meer medestandersgehad."

Floor: "Ik heb een hele jonge moeder. Veel ouders vanvriendinnen hebben drie jaar geleden al Abraham en Sara gevierd.Pas was mijn moeder jarig en werd me gevraagd hoe oud ze werd. Ikgokte 48, maar ze was nog steeds maar 46. Vandaar dat ik in Utrechtben geboren; ze studeerde nog."

Annemarie: "Nou, ik was net afgestudeerd, maar Floors vaderstudeerde nog."

Annemarie begon in 1970 met diergeneeskunde in Utrecht: "Ik vondhet schitterend om op kamers te gaan wonen op mijn zeventiende,want ik kon het niet goed vinden met mijn ouders. Op een gegevenmoment kwam ik ook bijna niet meer thuis. Ik wilde al vanaf delagere school diergeneeskunde doen. Hoogstens heb ik als derde- ofvierdejaars nog wel eens getwijfeld omdat het echt een vakopleidingis. Het is toch stampen en bij psychologie en pedagogiek hadden zediscussie en leuke projecten. Nu vind ik diergeneeskunde een goudengreep. Ik hoor vaak van mensen die met hun hoofd werken dat ik zo'nlekker praktisch beroep heb."

Bijl

Floor: "Ik wilde ook graag diergeneeskunde doen. Ik heb vijfkeer meegeloot en misschien ga ik nog wel een keer meedoen. Ik bennu derdejaars geschiedenis. Geschiedenis was een parkeerstudie maarik heb het nu wat meer tot een echte studie gemaakt. Ik vind ditook leuk, maar ik twijfel soms wat ik ermee wil doen. Het is ooktamelijk vermoeiend om dagelijks te horen te krijgen: 'Maar wat wilje er nu mee? Wil je les geven?' Op een gegeven moment heb je deneiging om een bijl te pakken of zo."

Annemarie: "In vergelijking met vroeger zie ik niet zo veelverschillen. Ja, onze generatie was linkser. De generatie van nuwil alles op papier.Ze willen regeltjes. Medewerkers in mijndierenartspraktijk willen zo ongeveer vastgelegd zien hoe laat zeaanwezig moeten zijn. Ze zijn veel zakelijker, vreselijk. Dat is eringeramd. Op de middelbare school leren ze al hoe ze moetensolliciteren en dat ze goede afspraken moeten

maken."

Floor: "Ik ben linkser dan de meeste studenten. Ik heb veelprincipiële dingen. Ik ben vegetariër en ik koopbijvoorbeeld geen fietsen van junks. Gister is mijn fiets gestolenmet honderdvijftig gulden aan sloten eraan en dan zegt iedereen:'Je bent ook gek ook, dat je er iedere keer zoveel geld insteekt'.Soms had ik wat dat betreft liever in de tijd van mijn moedergestudeerd omdat ik dan meer medestanders had gehad."

Annemarie: "In die tijd dacht ook niet iedereen er zo over. Ikherinner me wel dat Pampers uit den boze waren omdat zemilieu-onvriendelijk waren. Als je die toch gebruikte, voelde je jeschuldig."

Floor: "Daar voel ik me nu dus best alleen in. Dan had ik bijBiton moeten gaan in plaats van bij Unitas, kun je zeggen, maar datvond ik het ook niet helemaal en ik heb een groep vriendinnen vanmijn jaarclub met wie ik het geweldig kan vinden."

Annemarie: "Ik vind die nadruk op puntjes halen van tegenwoordigwel heel jammer. Als ik kijk naar wie het bij ons ver geschopthebben, waren dat vaak de mensen die in het eerste jaar niet directhun draai konden vinden in de studie. Pas in het derde jaar werdhet eens een keer wat. Als je zeventien, achttien bent en gaatstuderen, moet je nog een heleboel dingen uitzoeken. Maar nu krijgje allemaal mensen die alleen maar naar de puntjes kijken."

Floor: "Ik heb het idee dat de studenten die wat meer om zichheen kijken dunner gezaaid zijn."

Annemarie: "Wij keken gewoon of je meekwam met de rest. Het isnet zoals met een consultatiebureau: als een kind met veertienmaanden niet loopt kijken ze de moeder kwaad aan. Terwijl er ookkinderen zijn die met twintig maanden pas lopen en die lopen echteven hard. Wij kennen veel studenten bij wie het na twee jaar nogniet echt lekker gaat en die dan stoppen met studeren om skiles tegaan geven of iets anders onzinnigs omdat ze bang zijn dat hunstudieschuld anders te hoog oploopt."

Spijt

Floor: "Als mensen horen dat ik nog diergeneeskunde wilstuderen, vragen ze hoe ik dat dan in vredesnaam met mijnstudielasten denk te gaan doen. Maar als ik tachtig ben, wil ikgeen spijt hebben. Zesduizend gulden per jaar klinkt als een smakgeld, maar als je een hypotheek neemt voor je huis zit je zo aan detwee ton. Je investeert in een heel leven of in een huis. Voor mijnbroer en ik isstuderen altijd logisch geweest, maar op school inEnkhuizen was dat niet zo. Als ik zei dat ik diergeneeskunde wildestuderen was de reactie: 'ach, meid, word nou gewoondierenartsassistente, doe niet zo moeilijk'. Dat was een heel andermilieu. Ik ben ook naar Utrecht gekomen omdat je in Amsterdam nogsteeds mensen uit Enkhuizen tegenkomt die daar MBO doen en dieallemaal niet verder keken dan hun neus lang was. Ik heb een jaarin Amsterdam gestudeerd, maar dat vond ik saai."

Annemarie lacht: "Erger, ze kwam ieder weekend thuis."

Floor: "Mijn moeder dacht dat ik, omdat zij zo radicaal uit huiswas gegaan, hetzelfde zou doen: ook op mijn zeventiende directnooit meer thuis komen. Maar bij mij was dat heel anders. Ik bengek op mijn ouders en mijn broer."

Annemarie: "Wat een verschil is, is dat mijn moeder niet werkte.Als je niet zo goed met elkaar op kan schieten en thuis vaak samenbent, wordt het moeilijk. Maar ik ben veel weg."

Floor: "Mijn broer en ik hadden echt het huis voor onszelf. Wijwaren van die kinderen die rustig over tafel konden lopen als deouders er niet waren. We waren heel zelfstandig. Wat wel grappigis, is dat mijn huisgenoten als ze naar huis gaan, zeggen: 'Olekker, wordt er voor me gekookt.' Maar als ik naar huis bel, zegtmijn moeder eerder: 'O lekker, wordt er voor me gekookt.' Ik vindkoken trouwens ook leuk, hoor."

Annemarie: "Ze zijn heel zelfstandig opgevoed en dat is handigals je gaat studeren."

Floor: "Huisgenoten willen nog wel eens borden en kopjes latenstaan. Er is dus overduidelijk altijd iemand geweest die de troepachter hun kont heeft opgeruimd. Wij aten even snel en dan moestenwij afruimen en afwassen omdat mijn moeder naar de praktijk toemoest."

Annemarie grijnst: "Toen de jongste uit huis ging, hebben wemaar een afwasmachine genomen."

Suzanne Brink