even kort

Dan liever naar het bedrijfsleven

Hoogleraar diervoeding Anton Beyen wisselt de UU in voor een bedrijf voor honden- en kattenvoer.

Staat het er op de universiteit echt zo slecht voor? "Ik vind van wel, maar volgens mij vertel ik daarmee niets nieuws. De universiteit stuurt onderzoekers steeds vaker op pad om geld bij opdrachtgevers los te peuteren. Maar daarmee wordt een verstrengeling van belangen vrijwel onvermijdelijk. Niet alleen bepaalt de subsidiegever mede de contouren van je onderzoek, maar bovendien ontstaat al snel een vertrouwensrelatie waarin het niet meer goed mogelijk is om met voor de opdrachtgever nadelige onderzoeksresultaten naar buiten te komen. Ik doe zelf onderzoek naar diervoeding, maar ik hoor dat het bij klinische trials met nieuwe geneesmiddelen nog erger is."

Maar de universiteit zou toch juist een bolwerk van vrij onderzoek moeten zijn? "Dat zou moeten, ja, maar zo is het al lang niet meer. Neem zo'n operatie als Focus en Massa. Die is toch puur en alleen in het leven geroepen om meer geld binnen te kunnen halen? Ik zie ook wel dat het door de afnemende overheidsfinanciering en de sterk toegenomen bureaucratie moeilijk anders meer kan, maar echt alles draait tegenwoordig om geld. Vroeger kon ik nog gewoon bij een collega binnen stappen: laten we samen iets moois gaan doen. Nu is zijn eerste vraag: heb je financiƫle dekking? En als ik nee zeg, gaat het niet door. Iedereen klaagt erover, maar niemand doet iets."

Is het niet vreemd dat iemand die klaagt over de grote invloed van het bedrijfsleven uitgerekend naar een bedrijf voor honden- en kattenvoer vertrekt. "Nee, want ten eerste weet ik hier precies waar ik aan toe ben. Bovendien is Vobra een klein bedrijf, waar ik als hoofd R&D alle vrijheid krijg. Ik kan hier weer innovatief onderzoek op het gebied van de voeding gaan doen, want daarvoor is bij de universiteit en bij de onderzoeksinstituten waarvoor ik gewerkt heb, nauwelijks ruimte meer. En trouwens, ik deed de laatste jaren toch al vrijwel uitsluitend onderzoek voor bedrijven, dus ik dacht: dan kan ik net zo goed overstappen. Dat scheelt me in ieder geval dertig procent overhead."

Zult u de universiteit niet missen? "Nee, want ik blijf in deeltijd hoogleraar, al ben ik dat vanaf 30 juni niet meer in Utrecht maar aan de Rajamangala University of Technology-Isan in Thailand. Dat instituut voor de landbouw is pas vorig jaar universiteit geworden en ik was in november de eerste hoogleraar die er werd aangesteld."