Geef vissers zelf controle over quota

Een overcapaciteit aan vissersboten van rond veertig procent,overschrijding van de toegestane vangstquota met soms meer dan dehelft, het Europese visserijbeleid heeft in de afgelopen vijftienjaar nog maar weinig effect gehad. Aanleiding voor de Utrechtsejuriste Astrid Berg om zich te buigen over de vraag welke factorende uitvoering van een Europees visserijbeleid belemmeren. Deze weekpromoveerde zij op het proefschrift Implementing and enforcingEuropean fisheries law.

In haar boek constateert Berg dat het de lidstaten niet geluktis om goed te controleren in hoeverre de vissers zich houden aan devaak gedetailleerde Europese regelgeving. Dat komt onder meer omdater onvoldoende afstemming is tussen de verschillende organisatiesdie de controle uitvoeren. Zo blijkt dat vissers die dequota-voorschriften overschrijden en daarvoor bestraft worden meteen boete, tegelijkertijd in aanmerking kunnen komen voor subsidiesen financiële compensaties op het gebied van degemeenschappelijke marktordening.

Meer samenhang in de uitvoering van het beleid lijkt dusnoodzakelijk, stelt Berg, die in haar boek echter ook pleit voormeer zeggenschap voor de vissers zelf. Zij constateert dat deverregaande Europeanisering op het gebied van devisserijregelgeving zijn doel tot nu toe voorbij is geschoten enwijst op de situatie in Nederland waar het stringente quota-beleidper visser in 1993 werd vervangen door een soepeler systeem. In datnieuwe systeem zijn de vissers zelf verantwoordelijk voor deverdeling van de quota met als gevolg dat er in ons land nu al zesjaar geen sprake meer is van te grote vangsten.

Een zelfregulerend systeem waarin de sector zelf toeziet op denaleving van de regels, en waarvoor inmiddels ook de varkensboerenbelangstelling hebben getoond, is een effectiever middel om devissers te motiveren zich te houden aan de afgesproken quota danhet dreigen met boetes en straffen, concludeert Berg.

EH