'Heb je ooit toestemming gegeven, dan moet je op de blaren zitten'

Want lang niet iedereen heeft begrip voor de uitspraak waarmee een oud-student in het ongelijk werd gesteld. Dat zijn particulier belang compleet moet wijken voor het publieke belang van een openbaar en volledig Ubladarchief, stuitte bij sommigen op weerzin. Zij kunnen zich wel iets voorstellen bij de hinder die iemand ondervindt van het feit dat potentiële klanten oude citaten kunnen googlen.

Zo schreef Margo Trappenburg, columniste en UU-hoofddocent Bestuurs- en Organisatiewetenschap, onder de titel 'Google, het digitale archief van de jeugdzondes' een opiniestuk in NRC Next. "Waarom zou een krant niet, in een geval als dat van de Utrechtse alumnus, het digitale archief kunnen aanpassen op verzoek van de gedupeerde, met een verwijzing naar het papieren archief voor de volledige versie van het artikel? Zou dat opeens een ontoelaatbare inbreuk zijn op het recht op informatie van burgers?" Ze vervolgt: "Bekende Nederlanders moeten rekening houden met allerlei vormen van ongewenste publiciteit, maar enige coulance van de pers voor onbekende Nederlanders die hechten aan hun onbekendheid lijkt mij redelijk."

Naar aanleiding van dat stuk opende NRC Next een forum, waarin Trappenburg bijval krijgt: "Ik vind dat Trappenburg in haar stuk terecht ageert tegen een uitspraak die het belang van privacy ondergeschikt vond aan journalistiek belang. De echte reden dat mediabedrijven niet op zulke verzoeken van privé-personen in willen gaan is dat verwijderen en vooral aanpassen (herschrijven) te veel werk kost. Ik vind dat als je informatie beschikbaar stelt, dat je deze ook up-to-date moet willen houden. En dat betekent dat aanpassen van een webpagina altijd mogelijk moet zijn", schrijft 'Agonie Muis'. En 'Dewanand', die een eigen website beheert, schrijft: "Ik weet nog dat iemand mij mailde om haar naam te verwijderen. Ik deed dit direct, want zij maakte duidelijk dat het haar sollicitaties negatief kon beïnvloeden. Dus in het belang van haar carrière en toekomst verwijderde ik haar naam van mijn site. Zo zou elke webmaster moeten handelen."

Maar anderen kunnen de redeneerwijze van de Raad voor de Journalistiek maar al te goed volgen. Nadat de studentenwebsite soggen.nl een stukje schreef over de uitspraak, barstte een discussie los onder de 'soggers'. Bert Brussen ooit zelf werkzaam voor een universiteitsblad: "Ik vind het volledig terecht van het Ublad dat ze hebben geweigerd. Het gaat tegen alle principes in om achteraf maar eens censuur te plegen. Eens geschreven blijft geschreven. De meeste mensen zijn gewoon bange schaapjes en laffe grijze muizen. Stel je voor dat je naam genoemd wordt terwijl je een mening hebt!" 'Fiascaal' sluit zich bij zijn commentaar aan: "Heb je ooit toestemming gegeven om zo neergezet te worden, dan moet je op de blaren zitten."

Net als Trappenburg dragen ook anderen oplossingen om archief-leed te voorkomen of het ethische dilemma te omzeilen. Freek Dijkstra schrijft bijvoorbeeld op het NRC Next-forum: "Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen de beschikbaarheid van informatie en de doorzoekbaarheid van informatie. Zo is het eenvoudig mogelijk om een webpagina te markeren als 'niet voor indexatie'. "Op die manier is een bericht wel beschikbaar voor degene die een link volgt, maar staat dit niet meer zomaar bovenaan bij Google."

Hoe de nieuwe media werken bleek overigens maar weer eens uit publicaties op de website Leugens.nl. De oud-student die de klacht indiende bleek helemaal niet zo'n onbekende te zijn op internet. Leugens.nl vond uit dat hij een eigen Hyves heeft (met 102 vrienden), een profiel bij Linkedln en zelfs een eigen website. De site vraagt zich in een artikel cynisch af of hij niet een beetje privacy zou willen. Zelf reageert hij sportief op het speurwerk van de website.nl: "Mooi stuk! Haha. Vond het een beetje flauw van de UU, daarom heb ik die klacht ingediend. Dat de Raad voor Journalistiek er zo'n halszaak van heeft gemaakt vond ik wel vermakelijk."

Marjolein Versteeg

Kijk voor meer info: www.ublad.uu.nl/dossiers naar het dossier 'privacy'