Kersenbomen in Krakow

Natalia Grygierczyk: "Ik woonde met mijn ouders en mijn broer ineen grote nieuwbouwwijk van Krakow in Polen. De flats waren gebouwdvoor arbeiders van de Hoogovens. Mijn moeder werkte aan deuniversiteit en mijn vader werkte als econoom bij Hoogovens. Hijzat vrij hoog in de communistische partij. Dat was toen ook eenvereiste voor zijn functie.

Achtergrond
Uitgave: Uitgave 17
Jaargang: Jaargang 30
on 17/12/1998



"Tussen de flats was enorm veel groen, niet te vergelijken metde Bijlmer. Het was helemaal niet grauw, zoals je van eenindustriestad verwachten zou. De omgeving was vast heel ergvervuild, maar dat merkte je niet. De flats waren in pastelkleurengeschilderd en ik kan me herinneren dat op het speelveldje op dezefoto veel fruitbomen stonden. Kersenbomen en groene-appelbomen.Rond de school stonden ook kersenbomen. Ik heb erg veel van kersengesnoept als kind.

"Ik ben hier best netjes gekleed, valt me op. Mijn moeder lettedaar altijd goed op. Ze kocht westerse kleren voor me, somstweedehands. Andere meisjes droegen allemaal dezelfdeproductiekleren in dezelfde kleuren. Ik was sowieso een beetjeafwijkend, want de meeste flatbewoners waren arbeiders die uit denaburige dorpen kwamen. Ze hadden een soort gemeenschappelijkecultuur. Op zondag hoorde je van die folkloristische muziek mettrekharmonica. Ze gingen allemaal naar de kerk, want ze waren zwaarkatholiek. Dat waren wij niet, want mijn vader was communist endaar hoort geen geloof bij. En mijn moeder was Russisch en inRusland was geloof sowieso verboden. Russen waren niet echtpopulair in Polen omdat de Russen de agressors waren die Polen nade oorlog hadden ingelijfd.

"Wij hadden ook huishoudelijke apparaten die andere mensen nogniet hadden. Die nam mijn moeder uit Rusland mee. Mij werd altijdin geuren en kleuren verteld hoe mijn moeder een

koelkast met de trein had meegenomen. Ze moest de conducteur watextra betalen om dat gedaan te krijgen.

"Ik was eraan gewend om een uitzondering te zijn. Waarschijnlijkis de emigratie naar Nederland op mijn negentiende daardoor ietsmakkelijker geworden. Polen was ook minder mijn land. In die tijdstimuleerden ze de patriottische gevoelens erg, ook bij kinderen.De tactiek was om je continu aan de oorlog te herinneren. Dat ik meminder een Poolse voelde, kwam ook doordat mijn moeder eenRussische was, hoewel ze weinig over haar achtergrond vertelde.

"De flats staan er nog steeds en de bomen ook. Ieder jaar als iknaar Polen ga, ga ik er even naar toe omdat ik me er wat meer thuisvoel danin het centrum. Dat is erg veranderd door het kapitalisme.Er hangen reclameborden, het is opgeknapt, minder eentonig. Dezewijk klopt tenminste nog met mijn herinneringen."