Martin Menzing druk met sponsors en autorally's
Voor Martin Menzing was het liefde op het eerstegezicht. Op zijn twaalfde ging hij voor het eerst naar een rally,en hij wist gelijk: wat zij doen, dat wil ik ook. Nu, bijnavijftien jaar later, rijdt de 26-jarige rechtenstudent uit Utrechtmee in de Nissan Micra-competitie.
"Ik mocht met een kennis van mijn vader mee", vertelt Menzingover zijn eerste kennismaking met de snelle auto's. Daarvoor hadhij nooit een speciale belangstelling voor auto's gehad. Maareenmaal bij de wedstrijd werd hij gegrepen door de spanning en desnelheid. "Ik stond daar met trillende knieën, en heb gezeurdom nog een halfuurtje langer te mogen blijven."
Inmiddels gaat een groot deel van de tijd van Menzing op aanzijn grote liefde. Afgelopen seizoen - dat duurde van eind maarttot half november - reed hij negen wedstrijden. Tevreden blikt hijterug. "Het was een goed jaar, we zijn rustig begonnen, en datwierp op het laatst zijn vruchten af." De in Amsterdam geborencoureur eindigde als vijfde in de competitie van dertien identiekewagens.
Dat was een verrassing voor de kenners. Menzing vertelt dat eraan het begin van het seizoen nogal denigrerend over hem werdgeschreven "Zo van, o ja, dan hebben we ook nog die student, diehobbelt ook mee in de karavaan." In de loop van het seizoen werdhij echter steeds serieuzer genomen. "En op het laatst stond er:'Wie weet wat volgend seizoen voor Menzing gaat brengen'."
Zijn sportcarrière verliep echter niet altijd zo vlotjes."De eerste drie jaar reed ik met mijn toenmalige navigator driewedstrijden. We hebben er niet een uitgereden, kregen steeds pech."Achteraf was dat niet verwonderlijk. "Ik was rechtenstudent, mijnnavigator studeerde psychologie. We waren totaal niet technisch enhadden alleen een Frans handboek van de auto. Met een woordenboekFrans-Nederlands in de hand moesten we alles aan die wagen zelfdoen."
Toen leerde Menzing een belangrijke les in de rallysport: zondergeld valt er weinig te rallyen. In de afgelopen jaren heeft hijzich met veel kunst- en vliegwerk voorzien van sponsors. Zijn'creatieve inslag', zoals hij het zelf noemt, bleek daarbij vanonschatbare waarde.
Flyer
"Na die drie jaar hebben we het anders aangepakt. We lieten eenflyer drukken waarin we onszelf en ons team voorstelden. We haddentoen nog helemaal geen team, maar ja, laten we zeggen dat we ervanuit gingen dat het wel goed zou komen", herinnert Menzingzich.En dat blijkt niet het enige staaltje koopmansgeest dat derechtenstudent in zijn sportloopbaan heeft toegepast. "Ik ben zodruk met de organisatie, gesprekken met sponsors, versturen vanuitnodigingen en zo, dat ik het fitnessen maar heb latenzitten."
Het aankoopbedrag van de omgebouwde auto alleen al is zo'nzeventigduizend gulden. Daarnaast moeten er banden, benzine enander aanvullend materiaal worden gekocht. Bovendien bestaat hetteam van Menzing nu uit zo'n zes mensen: hijzelf, de navigator envier mecaniciens. Die moeten allemaal naar de wedstrijden. Dathoudt in dat er voor dat hele team reis- en verblijfkosten zijnvoor zo'n vier dagen, - want zoveel tijd neemt een rally meestalwel in beslag. "Zonder sponsors, zoals Nissan zelf, maar ook mijnhoofdsponsor ASA-uitzendbureau, is dat niet te doen."
"De meeste wedstrijden zijn over twee dagen. Maardaarvóór moet je het parcours verkennen. Samen met denavigator rijd ik het helemaal langs, waarbij hij preciezeaantekeningen maakt over bochten en gaten in de weg. Tijdens eenwedstrijd leest hij die voor, en ik volg dat precies. Zo weet jewaar je kunt planken en waar je rustig aan moet doen."
Toch gebeurt het ook wel dat die aantekeningen niet voldoendeblijken. "Afgelopen jaar in België vliegen we zomaar een vrijflauwe bocht uit. Ik weet nu eigenlijk nog niet waarom. We knallenkeihard tegen een verkeerspaaltje en komen, al spinnend, op eenbruggetje uit, balancerend of we wel de plomp in zouden gaan ofniet." Uiteindelijk wist de Utrechtse student de wagen op de weg tehouden, maar zijn bijrijder hield aan het avontuur wel enkelegekneusde ribben en een gekneusde onderrug over.
Bang
Menzing stelt dat persoonlijke ongelukken niet vaak voorkomen."Ja, wel materiële schade, maar heel zelden ernstig letsel."En dat mag enigszins verbazingwekkend genoemd worden, bij een sportwaar over landweggetjes 180 kilometer per uur wordt gereden,terwijl op zachtere ondergrond toch nog snelheden van 140 kilometerworden gehaald. "Het is zo'n kick om te rijden, je voelt je hartbonzen", vertelt Menzing over de ervaring. Bang is hij nooit, maarer zijn wel momenten waarop hij besluit om het zekere voor hetonzekere te nemen. "Dat is ook mijn kwaliteit", stelt hij. "Ik kanrisico's goed inschatten. Wij zijn de enige equipe die iederewedstrijd aan de finish kwam."
Die voorzichtigheid blijkt niet alleen gestoeld opgezondheidsredenen. "Kijk, ik heb gewoon weinig geld terbeschikking, ik kan het me niet veroorloven om total loss terijden." Inmiddels zijn de besprekingenmet de sponsors voor volgendjaar al weer in volle gang. Menzing is hoopvol gestemd. "Desponsors van afgelopen seizoen waren enthousiast, dus het ziet ergoed uit." Voor volgend jaar hoopt Menzing een manager aan zijnteam te kunnen verbinden. "Want ik ben nu zowat meer tijd kwijt aande organisatie dan aan het rijden zelf."
Wie de sjesende student met eigen ogen wil bekijken, kan van 8tot 12 december terecht in de Utrechtse Jaarbeurs. Daar staat hetteam van Menzing op de Speed Design Beurs.
Hanneke Slotboom