Psychologie-studente Marieke Dijkstra mist nipt deelname 'Champions Trophy': 'Ik moet sterk blijven spelen, zodat de coach niet om me heen kan'

Psychologie-studente Marieke Dijkstra mist nipt deelname'Champions Trophy': 'Ik moet sterk blijven spelen, zodat de coachniet om me heen kan'

Na de mislukte Olympische Spelen van vorig jaar is er opeensveel enthousiasme en fanatisme bij de vrouwen. De nieuwe coach MarcLammers verwacht dat ze volledig voor hun sport gaan.Kampongspeelster en psychologiestudente Marieke Dijkstra behoorttot die nieuwe generatie hockeysters. Tot haar grote verdriet misteze het toernooi. Ze was in juli de allerlaatste die afviel en datwas niet leuk.

"Ik wist dat er nog eentje af moest. En stiekem hoop je dan datjij het niet bent. De klap kwam harder aan dan ik had verwacht. Detranen stonden echt in mijn ogen", vertelt Dijkstra. Het toernooizelf beleefde ze een beetje 'dubbel'. "Ik juichte wel als zewonnen. Maar ik had er willen staan. Niet eens zozeer alsspeelster, want dat was niet reeel, maar ik had erbij willen horen.Nu heb ik de sfeer als toeschouwer beleefd."

Het toernooi bleef voor Dijkstra beperkt tot het spelen vaninterlands met Nederland B tegen de B-teams van de anderetoplanden. Dat zijn overigens geen ontspannen wedstrijdjes want debondscoach bekijkt ze allemaal en de speelsters moetenpresteren.

Dijkstra maakt overigens wel deel uit van de 23-koppigeNederlandse selectie. Tijdens de 'Champions Trophy' werd dieselectie echter teruggebracht tot zestien. Het is niet gemakkelijkvoor haar om in de basis te komen. Ze is linkerverdedigster en inde verdediging is de concurrentie loodzwaar. De verdediging bestaathelemaal uit routiniers. Dijkstra verwacht dat die 'Olympische'verdediging minimaal doorgaat tot het wereldkampioenschap volgendjaar. Maar ze houdt zich vast aan haar leeftijd. "Ik ben pas 23 enzij zijn eind 20. Ze moeten toch een keer stoppen. Ik moet sterkblijven spelen, zodat de coach niet om me heen kan."

Tot een half jaar geleden liepen de bondscoaches wel om haarheen. Pas afgelopen winter speelde Dijkstra in Maleisie haar eerstetwee interlands. Die interlands werden allebei dik gewonnen. Zewerd geselecteerd door de nieuwe bondscoach Lammers. Lammers heeftmet zijn videobril inmiddels alle kranten gehaald en de nieuwebondscoach stelt op alle gebieden hoge eisen. "Hij is heelperfectionistisch, fanatiek en enthousiast", bevestigtDijkstra.

Krachttraining

Lammers wil het vrouwenhockey veel professioneler maken. Hetzijn niet alleen de nieuwe pakjes waardoor de vrouwen er zoveelsportiever uitzien. Dijkstra: "We doen nu ook krachttraining. Wetrainen veel meer dan vroeger. Dan krijg je vanzelf een straklichaam. De bondscoach wil alleen nog maar speelsters die volledigvoor het hockey gaan."

Zo worden de internationals een dag per week opgeeist voor decentrale training. En zelfs een 23-jarige kan daar nog heel veelleren, merkt Dijkstra. "Lammers is heel technisch en daar trainenwe op heel specifieke dingen. We leren allemaal technische trucjes;die had ik nog nooit eerder gedaan. In het begin wil je alles ineen keer goed doen, maar sommige dingen pik je sneller op danandere."

Dijkstra is tot al die opofferingen bereid. "Ik wil altijd beterworden. Ik wil mijn top halen, waar dat ook is. Nu is dat hetNederlands elftal." Ze schat in dat ze naast het hockey ongeveertwintig uur per week overhoudt voor haar studie. "Ik heb wel hetgevoel dat ik iets naast het hockey moet doen. Mijn studie looptgoed, maar ik vind het moeilijk om te studeren als ik heel druk benmet hockey. Studeren gaat nu iets langzamer omdat ik een vak minderdoe nu ik drie dagen per week met hockey bezig ben. Stagelopenwordt wel erg lastig, denk ik."

Haar selectie voor het Nederlands elftal kwam onverwacht. Sindsze in haar jeugd voor Nederland A en districtsteams wasgeselecteerd was ze nooit meer opgeroepen. Dat kwam ook doordat zena haar VWO een jaar met haar rugzak door Australie, Nieuw Zeelanden Indonesie trok. "Als je een jaar weg bent geweest, kost het jeeen half jaar om er weer in te komen. Dus voor Jong Oranje kwam iknooit in beeld."

Daarna besloot ze in Utrecht te gaan studeren en zich aan temelden bij Kampong. In het vrouwenhockey gaat dat iets anders danin het voetbal. Dijkstra belde zelf met de toenmalige manager en zemocht komen. Ze veroverde direct een plek in het eerste vanKampong, dat de jaren daarvoor nog Europa Cup speelde. Die goudenjaren waren echter voorbij. "Ik weet niet of dat aan mij ligt",zegt Dijkstra. Wel haalde ze de afgelopen vier jaren drie keer deplayoffs. Dit jaar moet dat eindelijk eens bekroond worden met eenkampioenschap.

Dijkstra komt uit een echte hockeyfamilie. Haar moeder wasinternational. Haar vader was een topper, maar werd nooittoegelaten tot het Nederlands elftal omdat hij zijn stick verkeerdhield. Dat was geen voorbeeld voor de jeugd. Die afwijking bleekniet erfelijk. "Ik pakte hem gelukkig meteen goed vast. Mijnbroertje deed het eerst wel fout, maar dat ging snel over." Tochmoeten er wel de nodige hockeygenen in de familie zitten, want diebroer is ook al jeugdinternational geweest.

"Het zag er vroeger niet naar uit dat ik berhaupt hockeyster zouworden." Tot haar twaalfde vond ze alleen tennis leuk. "Ik vondhockey eigenlijk maar een stomme sport. Ik vond het maar niks ommet een stuk hout achter een bal aan te rennen."

Jurgen Swart