tatort

15.25 uur, maandag. Voor de Rode Zaal in het Ruppertgebouw verzamelt zich een grote groep studenten en docenten. Ruud Lubbers komt spreken over het milieu, en dat is populair. Langzaam maakt iedereen zich los van de tafel met koffie en koek en gaat de zaal binnen. Al snel zitten de collegebanken vol en moet men op de trap plaatsnemen.

Nieuws
Uitgave: Uitgave 10
Jaargang: Jaargang 38
on 16/11/2006

Lubbers is laat

Goeie publiekstrekker, die Ruud. Midden in de zaal zit een jongen met een JP Balkenende-t-shirt. Het is een tweekleurige opdruk zoals je ze veel ziet van Che Guevara. Nu al heel erg camp. Van Lubbers bestaan zulke shirts waarschijnlijk niet, toen hij premier was bestond camp waarschijnlijk nog niet. Toen was politiek nog niet zo zeer aan ironie onderhevig. Geschiedenislesje; voor Balkenende was De Hoop-Scheffer CDA-lijsttrekker, daarvoor Elco Brinkman, en voor hem Ruud Lubbers.

Een flesje water staat voor hem klaar. De draagbare microfoon ligt er ook al. Alleen nog geen spoor van Ruud. Waar blijft hij?

Om kwart voor vier neemt iemand van de organisatie het woord. Er is zojuist contact geweest met een medewerker van meneer Lubbers, er is bevestigd dat hij komt, alleen niemand weet waar hij nu is. Een ogenblik geduld, alstublieft.

Een diepe zucht gaat door het publiek. De mensen die op de trap zitten, lopen weer naar buiten. Gaan bellen, koffiedrinken, dat soort dingen. De mensen in het midden van de zaal moeten zichzelf zien te vermaken. Eén jongen pakt zijn laptop en, tot het grote plezier van de mensen op de rijen achter hem, start een tekenfilmpje. In het filmpje probeert een cartoon van Bin Laden een videoboodschap in te spreken, maar hij krijgt steeds de slappe lach. Hij wél.

15.55 uur. Nog steeds geen Ruud. Ruud van Nistelrooij maakte gisteren vier doelpunten voor Real Madrid. Hij, als spits, zou zeggen, timing is alles.

16.00 uur. Het begint benauwt te worden in de zaal. De eerste mensen gaan weg.

Dan, 16.10 uur. Daar komt hij binnen: Ruud Lubbers, oud minister-president, voormalig Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN, Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, eredoctoraat van de Radboud Universiteit, gasthoogleraar aan Harvard. Hij was al een half uur in De Uithof, maar hij kon de weg niet vinden. Ha, die infrastructuur; daar kan geen Tomtom tegenop.

Al hijgend wordt hem een microfoontje omgehangen, terwijl een hevig blozend meisje om zijn handtekening vraagt. Hij signeert haar aantekeningenschrift en keert zich naar het publiek toe. "Ik ben geboren in 1939, en getrouwd in 1962. Ik heb drie kinderen. Voordat ik in de politiek actief werd, werkte in als businessman in de haven van Rotterdam. Het was toen dat ik voor het eerst bezorgd werd over het milieu."

Oké, Ruud: barst los.