Tijmen Ros is niet meer bang te verliezen

'Ik wil internationaal iets bereiken, iemand zijn', zei studentTijmen Ros vijf jaar geleden in een interview met het U-blad.Geconfronteerd met die uitspraak van destijds moet de tweevoudigNederlands kampioen sabelschermen even glimlachen. "Dat laateigenlijk precies zien hoe ik toen met mijn sport bezig was. Eenovermaat aan gedrevenheid en geldingsdrang."

De studie scheikunde van Tijmen Ros stond geheel in het tekenvan de schermsport. "Ik stopte er ontzaggelijk veel tijd en energiein. Alleen voor het schermen ben ik bijvoorbeeld twee keer naarHongarije geweest. Ik kon daar trainen met de begeleiders van detoenmalige Olympisch kampioen. De eerste keer heb ik mijn studiekorte tijd stopgezet. Daarna heb ik nog een half jaar een keuzevakgevolgd in Boedapest."

Ondanks de technische vooruitgang die Ros boekte bleven deprestaties op de grote internationale kampioenschappen uit. Eenmentale kwestie, weet de chemicus. "Ik blokkeerde in diewedstrijden totaal, vooral door de druk die ik mezelf oplegde. Bijandere wedstrijden had ik daar helemaal geen last van."Uiteindelijk nam hij zijn toevlucht tot sessies met eensportpsychologe. Deze hadden echter in eerste instantie eenaverechts effect. "Ik was zo gefocust op mijn blokkades dat ik aanniets anders meer dacht."

Toch heeft de sabelschermer -in vaktermen sabreur- zijn monomanehouding de afgelopen tijd weten af te zweren. Op het jongste WK inZwitserland vloog hij er na een overwinning en vijf nederlagen inde eerste ronde opnieuw uit. Het contrast was echter opvallend."Vroeger zou ik heel pissig zijn geworden om zo'n slechteprestatie, tegenwoordig zet ik me daar veel gemakkelijker overheen.Ik ben niet meer bang te verliezen. Het hoort erbij."

Die verandering heeft wellicht deels te maken met zijn vasteaanstelling bij de universiteit. "Ik heb nu een baan en ik wil mijnwerk graag zo goed mogelijk doen. Ik heb daarom heel pragmatischmoeten besluiten hoeveel tijd ik aan mijn sport wil besteden. Zodoe ik nu bijvoorbeeld nog maar maximaal ééninternationaal toernooi in de maand." Lachend: "Dat heeft overigensook iets te maken met het karige OIO-salaris."

Ros heeft nu de lol van het sporten weer teruggevonden.Bovendienverliest hij opmerkelijk genoeg minder dan vroeger. InAmsterdam won hij onlangs het RANA-toernooi dat meetelt voor hetklassement van de Coupe du Nord-serie, een wedstrijdenreeks waarinschermers uit landen die niet behoren tot de schermtop strijden omhet predicaat 'best of the rest'. In Kopenhagen zal Ros ditweekeinde tijdens de tweede wedstijd in de serie trachten zijnkoppositie te verdedigen. Al twee keer eerder won hij het toernooiin de Deense hoofdstad.

Een deel van het hervonden plezier zegt Ros ook te danken tehebben aan de hechte nationale sabelploeg. Reisde hij vroegermoederziel alleen de wereld af, nu wordt geprobeerd een team vanzes leden samen op te laten trekken. Met bemoedigende resultaten.Voorzichtig probeert Ros zich al nieuwe doelen te stellen. Eenplaats bij de top honderd van de wereldranglijst is nietirreëel. Maar let wel: het is absoluut geen must meer.

Xander Bronkhorst