Topbadmintonners op de campus van het UC: `Elke avond in de kroeg is ook niet alles'

Topbadmintonners op de campus van het UC: `Elke avond in dekroeg is ook niet alles'

De stereotiepe kratten bier ontbreken in het appartement op devijfde verdieping. Drie van de vier bewoners zijn weliswaar studentmaar drank en topsport gaan niet goed samen. Ook het op eensteenworp afstand gelegen studentenrestaurant hoeft niet te rekenenop een bezoekje van het viertal. Te ongezond. "Wij moeten het meerhebben van koolhydraatrijk voedsel. Rijst en pasta", verklaart Tijs(19).

De vier kregen de sleutel van hun nieuwe onderdak na bemiddelingvan Martijn van Dooremalen, topsportcoördinator bij deNederlandse Badminton Bond (NBB). Hij regelde een huurcontract voorminimaal een jaar vanaf 1 september. Een prettige verrassing, wantook badmintonners hebben te maken met kamernood. Het UC ligt lekkercentraal waardoor de reistijd naar sporthal en college totaanvaardbare proporties is teruggebracht. "We zitten precies in hetmidden. Echt ideaal. De Uithof is vlakbij en voor de trainingengaan we de andere kant op", zegt Neeltje (18).

Drie keer per week organiseert de NBB centrale trainingen insporthal Welgelegen op Kanaleneiland. Voor Robert, Neeltje (beidenJong Oranje) en Tijs en Judith (beiden Oranje) verplichte kost. Inhet weekend komt daar nog de reguliere competitie met de clubs bij.Op die manier blijft er weinig tijd over voor de studie: "Het iseen zware combinatie. Medische biologie is niet de lichtste studie,maar wel de leukste", zegt eerstejaars Neeltje. "Vooralhoorcolleges mis ik nogal eens, werkgroepen zijn te doen met goedeafspraken en hard werken. Practicum is verplicht, dus daarvoor moetik weleens een training overslaan. Ik heb nu geen idee hoe ikervoor sta. Maar op dit moment voel ik me meer sporter danstudent."

Zelfstudie

Robert knikt instemmend. Volgens zijn huisgenoten heeft de18-jarige student geneeskunde het het zwaarst van allemaal. "Ik ziehet licht op zijn kamer regelmatig nog om drie uur aan. Dan zit hijnog met zijn neus in de boeken", lacht Tijs. Hij heeft het een stukmakkelijker met een opleiding aan de nieuweRandstadTopsportacademie. Het topsportersklasje commerciëleeconomie kost hem slechts zes uren college per week. Maar ookRobert hoor je niet klagen. "Al val ik tijdens colleges weleens inslaap. Ik kan gelukkig veel zelfstudie doen. Maar dat doe ikmeestal wel op de universiteit, want hier kan ik me niet zo goedconcentreren. En als het nodig is kan ik mijn studie stopzetten om`m later weer op te pikken."

Judith is de enige die niet studeert. En, toeval of niet, zijheeft het tot nu toe het verst geschopt in badmintonland. Momenteelis de oudste van het stel (21) druk bezig met de kwalificatie voorde Olympische Spelen in Sydney van volgend jaar. Toch zwemt ook zijniet in de vrije tijd. "We zijn altijd weg. Slapen en eten: meerdoen we eigenlijk niet in dit huis." Neeltje: "Ik ben blij als ik`s avonds even op de bank kan zitten."

Vier badmintonners onder één dak. Raken ze nooituitgekeken op elkaar? "Wij kenden elkaar allemaal al van decentrale trainingen van de bond. Maar daar blijven de contactenoppervlakkig", weet Tijs. "Nu leren we elkaar op een andere manierkennen. En dat pakt tot op heden goed uit. Het is een goede groep."Zelden wordt er daarom over badminton gepraat: "Als de deur achterons in het slot valt is het afgelopen. Hooguit vijf minuten overhoe de training ging of als iemand ergens mee in de maag zit."

Topsport bedrijven betekent leven volgens strakke schema's,vroeg naar bed en gezond eten. En dat temidden van alle anderestudenten die zich wel zonder remmingen in het Utrechtsestudentenleven kunnen storten. Van jaloezie is evenwel geen sprakebij de vier. "Natuurlijk is het leuk om te stappen", zegt Tijs."Maar elke avond in de kroeg is ook niet alles. Ik mis het nietomdat ik al vanaf mijn veertiende druk bezig ben met badminton. Ikmoet de schade maar inhalen in de vakantie."

Judith gaat zelfs een stapje verder. "Ik denk dat veel mensenjuist jaloers op ons zijn. Op jonge leeftijd zijn wij al in landenover de hele wereld geweest. 'Goh. ga je naar Hongkong?' Voor onsis dat normaal."

Door de overvolle agenda's is er de afgelopen acht weken nogamper tijd geweest om de stad Utrecht eens aan een nader onderzoekte onderwerpen. Ze hebben inmiddels wel wat meegekregen van deroemruchte aanhang van FC Utrecht: "Als er gescoord wordt kunnen wehet hier nog horen," zegt Neeltje. Om het met eigen ogen te ziengaan de vier binnenkort een wedstrijd van de voetbalclub bezoeken.Het is dus niet alleen badminton wat de klok slaat.

En de binnenstad? "Geen tijd voor", klinkt het bijna in koor."Maar volgens mij is het een gezellige stad", weet Neeltje. Judith:"Vooral in de zomer moet het hier geweldig zijn. Maar als we eenkeer tijd hebben gaan we met z'n allen."

Ondanks hun fraai gemeubileerde stek beseffen de vierbadmintonners dat hun Utrechtse geluk van korte duur kan zijn:Judith: "Het UniversityCollege groeit. En het is niet zeker of ervoldoende kamers zijn om die toeloop te verwerken. Als de rek eruitis zijn wij de eersten die eruit vliegen. Maar wat ons betreftzitten we hier nog een paar jaar.''

Michiel van Ruitenbeek