Inburgeren in de VS
Mijn eerste week in New Orleans zit erop. De colleges beginnen nu pas, dus vorige week had ik alle tijd om te verhuizen, mijn kamer in te richten en mijn nieuwe stad te leren kennen. Ik had het niet zo verwacht voordat ik hier kwam, maar het leven is hier toch wel anders dan in Nederland.
Naar een kamer hoefde ik gelukkig niet meer op zoek: deze had ik al gevonden voordat ik uit Nederland vertrok. De universiteit had mij geadviseerd om een kamer off-campus te zoeken, en via Facebook vond ik het huis waarin ik nu woon. Ik woon hier met vier Amerikaanse meisjes, van wie er drie bij een sorority zitten. Toen ik aankwam zaten zij middenin hun rush week: een week waarin potentiële nieuwe leden alle sororities langsgaan, waarbij beide kanten moeten bepalen of ze geschikt voor elkaar zijn. Dit was voor mij een totaal onbekend fenomeen en interessant om van dichtbij mee te maken: het gaat er dus echt zo aan toe als de Amerikaanse college movies (en de serie Scream Queens, die deels hier op Tulane is gefilmd), je doen geloven!
Het nadeel van rush week was dat mijn nieuwe huisgenoten weinig tijd hadden om mij wegwijs te maken, waardoor ik de eerste paar dagen wat verloren was. Gelukkig organiseerde de universiteit in de eerste week allerlei oriëntatieactiviteiten voor de nieuwe exchange studenten, wat daar wel mee hielp. Iedereen zit in hetzelfde schuitje waardoor je snel nieuwe vrienden maakt, met wie je vervolgens samen kunt uitvinden hoe alles hier werkt. De meesten van ons moesten bijvoorbeeld nogal wennen aan het feit dat je hier bijna overal fooi geeft, omdat men daarvan moet leven: sommige restaurantmedewerkers schijnen hier maar twee dollar per uur te verdienen! Dan is er nog het feit dat alles in de VS groot is, en dus ook de afstanden. Hoewel New Orleans een “loopbare” stad schijnt te zijn, liggen de dichtstbijzijnde supermarkten en winkelcentra een paar kilometer van de campus. De meeste Amerikaanse studenten hebben daarom een auto; voor ons is het behelpen met het openbaar vervoer, dat een stuk minder goed geregeld is dan in Nederland.
Wel merk ik dat alles nu al een stuk vanzelfsprekender voelt, en ik me hier steeds meer thuis ga voelen. De komende paar weken zullen in het teken staan van de eerste colleges en de voorbereidingen voor Mardi Gras, het grootste evenement van het jaar hier in New Orleans!