Wie eet er nou crackers als lunch?

Afgelopen november zijn wij, Jan Jacob Vogelaar en Maxime Dekkers, voor het Research Project vanuit onze opleiding Bestuur- en Organisatiewetenschap afgereisd naar het zonnige Paramaribo om op zoek te gaan naar ‘de kracht van de Surinaamse samenleving’. Samen met onze Surinaamse onderzoekspartner én gids Lucinda Johnson doen wij onderzoek naar het executive onderwijs in Suriname.

Al snel kwamen wij tot de conclusie dat er veel overeenkomsten en verschillen bestaan tussen het Surinaamse en het Nederlandse onderwijsveld. Zo heb je hier ook gewoon een havo, vwo en een universiteit, maar zijn er bijna geen masteropleidingen. Bovendien zijn veel opleidingen niet geaccrediteerd. Wij vragen ons af of het reguliere onderwijs haar taak in het opleiden van mensen voldoende kan vervullen en zijn benieuwd welke rol het niet-reguliere, executive onderwijs, hierbij speelt.

Om hierachter te komen gaan we bijvoorbeeld in gesprek met onderwijsinstellingen, maar ook met studenten en bedrijven. Zo zijn we op bezoek geweest bij het Diakonessenhuis – ja dat heb je hier in Paramaribo ook – en bij Fernandes, dat hier in Suriname niet alleen mierzoete drankjes maakt, maar ook brood, ijs en auto’s(!). Daarbij realiseren we ons steeds meer welke rol de cultuur, de politiek en de financiële situatie in het land spelen op dit gebied.

Tijdens het Research Project leren wij ontzettend veel over Suriname en onderzoek doen in een nieuwe context. Om ook een kijkje te geven in de ervaringen van Lucinda, hebben we haar een aantal vragen gesteld.

Om maar even aan te sluiten op het thema van het Research Project: wat is de kracht van de Surinaamse samenleving volgens jou?
“Veel gezinnen zijn erg groot, hebben het niet breed en zijn laaggeschoold. De kracht is dat jongeren wel echt de ambitie hebben om zichzelf en Suriname verder te ontwikkelen. Zelfs als dat misschien moeilijk is.”

Hoe kijken Surinamers aan tegen studeren?
“Als je studeert op bijvoorbeeld de Anton de Kom Universiteit zoals ik, is je familie daar erg trots op. Veel ouders die zelf niet in de gelegenheid waren om te studeren, gunnen hun kinderen het juist. Daarnaast zie je dat veel dertigers die niet hebben gestudeerd alsnog proberen een diploma te halen. Zonder papieren bereik je niks hier.”

Die dertigers maken dus gebruik van het executive onderwijs. Welke rol denk je dat dat onderwijs in de Surinaamse samenleving speelt?
“Het biedt voor mensen een tweede kans om te gaan studeren. Ook biedt het meer keuze, zo kan je hier masters volgen en hbo-opleidingen die het reguliere onderwijs niet aanbiedt. Daarnaast kunnen mensen die voor hun familie moeten zorgen en werken in de avonduren studeren of een verkorte opleiding volgen.”

Hoe belangrijk is geld in Suriname?
“Zonder geld kun je niks in Suriname. Vooral veel jongens stoppen met school als ze geld zien en denken niet aan studeren en een diploma. Desondanks zie je wel meer mannen in de top van het bedrijfsleven en de overheid. Dat is gek en zou ik graag anders zien.”

Hoe is het Surinaamse studentenleven?
“Veel studenten werken hier, zijn getrouwd of hebben kinderen. Die gaan wel dagjes uit maar niet echt feesten. De jongeren die alleen zijn, gaan wel dansen en drinken op feestjes. Het verschilt wel erg per bevolkingsgroep, Hindoestaanse meisjes mogen bijvoorbeeld vaak niet uitgaan van hun ouders, terwijl Javanen een hele feestelijke cultuur hebben.”

Hoe ervaar je het samenwerken met Nederlandse studenten?
Lucinda lacht. “Ik dacht dat het vooral zakelijk zou zijn, maar we zijn ook echt vrienden geworden. Door heel open te zijn, begrijpen we elkaar. Verschillen zijn er wel. Jullie babbelen veel en zijn ook veel actiever. Daarbij hebben jullie ook een ander ritme; jullie gaan maar door, terwijl ik dan eerst even moet rusten. Maar dat is wel goed, jullie nemen mij echt mee in die flow. Het belangrijkste verschil vind ik ook wel de eetgewoonten, jullie eten soms echt rare dingen. Ik vind het bijvoorbeeld raar dat je als lunch crackers eet. Wij eten ’s middags altijd warm, eigenlijk eet ik de hele dag rijst. Hoe overleven jullie dat? Oh, en Surinamers zijn veel schoner, wij baden meestal wel 5 of 6 keer per dag. Moet ook wel met deze hitte.”