De vrolijke Ahorniesdans
“Ja, nou is het wel even mooi geweest voor vanavond dames!” Loopt bij jou een rustig huisavondje rond middernacht ook altijd uit op vrolijk zingen, dansen, springen en schreeuwen? Buren die klagen? Voor de bewoners van ‘Huize Ahornie’ is het de normaalste zaak van de wereld.
En dat terwijl de avond een uur of drie eerder nog zo rustig begon. Natuurlijk, de heerlijke oktoberavond nodigt uit tot een gezellig samenkomen in de tuin van het nette en goed onderhouden huis aan de Utrechtse Ahornstraat in Ondiep. Op deze plek kwamen vier jaar geleden ‘huisoudsten’ Elise (22, Organisatiewetenschap) en Lisanne (22, Media & Cultuur) wonen. De “ iets alternatievere mensen” met wie ze eerst samenwoonden, zijn inmiddels ingewisseld voor dames die beter bij het huis passen.
Extravert
Terwijl we aan een mooi en zeer gevarieerd gedekte eettafel met hapjes zitten, vertellen de dames onder het genot van een wijntje honderduit over hun avonturen in het Utrechtse (studenten)leven. De huisgenoten, op het eerste oog allemaal sterke persoonlijkheden, maken naar eigen zeggen amper ruzie. Wie een avondje langsgaat, begrijpt snel waarom: de dames zijn zo direct, dat achteraf roddelen over irritaties zelden meer nodig is. Veel regels zijn er in dit huis niet: schoonmaken en betalingen gaan in goed onderling overleg. In koor: “Wie verzaakt, hoort dat direct.”
Gekte
Of de dames wel eens gekke dingen meemaken in huis? Lisanne : “Het is altijd weer een verrassing als je hier de voordeur open doet. Wat is er gaande in huis?” Vorige week was het nog raak: na een avondje stappen werd Janieck (21, European fashion business school) ‘s ochtends opeens met twee vrienden wakker op de bank in de woonkamer. “Geen idee hoe ik daar terecht ben gekomen.” Een hospitant die de dames na een wilde hospiteeravond uitkozen als nieuwe huisgenoot, werd bij nader inzien afgebeld. Anneloes (21, MER): “Eenmaal nuchter, leek ze ons toch een beetje saai. Ik vergelijk mijn huis graag met een jaarclub, en daar moet iemand natuurlijk wel een beetje bij passen.” 
Dromendans
Onder het motto gezelligheid kent geen tijd‘ gaat na het opruimen van het eten de muziek harder, worden er meerdere drankspelletjes gespeeld en maken glaasjes drank plaats voor flessen. Het repertoire van de dames? Muziek à la Het Pakhuis. Favoriete nummer? Dromendans van Vinzzent. Anouk (19, Pabo): “Een huisavond is pas geslaagd als we dat nummer minstens vier keer voorbij hebben laten komen.” De buren worden bij tijd en wijlen zo enthousiast van de zangkunsten van de huisgenoten, dat er papieren briefjes met verzoeknummers over de schutting vliegen. Zonder dat uw verslaggever er om hoeft te vragen, volgt er een uitgebreide demonstratie van het ‘ahornie-huisdansje’, die later in de stad nog zal worden herhaald.
ECTS
Veertig uur per week studeren lijkt in dit klimaat lastig. Of niet? Ja, vinden de vrouwen zelf ook. “Soms is het hier nét iets te gezellig. Maar, kunnen we nu weer dansen?” Op het moment dat er voor de laatste keer thuis geproost wordt, schalt het refrein van Vinzzents dromendans nog een keer door de speakers:
Dans jij met mij,
Dan dansen wij,
Ons samen blij,
Alsof we zweven door de lucht,
Een dromendans op wolken.
Dus pak mijn hand,
En dans van hier tot dromenland,
Vergeet de wereld als je danst met mij.
De dames vergeten de zorgen van morgen, zetten de muziek uit en trekken de voordeur achter zich dicht. Op naar de stad, op naar een nieuw dansje. Al dan niet met enige tegenzin, gaat iedereen mee. “Studeren kan morgen ook nog.”
Wil jij ook dansen voor Marijn? Laat hem dan eens mee-eten. Hij neemt een stel schone DUB-mokken als cadeautje mee. Mail de redactie.