Het manloze Huize Borneo

“Het is nooit echt mijn droom geweest om in een witte jurk richting het altaar te lopen.”  “Witte jurk? Dat hoeft toch helemaal niet? Een zuurstokroze, met heel veel strikken, dat lijkt me eigenlijk veel meer iets voor jou!”  De pasta met spinazie staat net vijf minuten op tafel als zonder aanwijsbare reden, de vijf meisjes opeens  gepassioneerd over trouwen praten. Welkom in huize Borneo.
Met uitzicht op de bruisende Kanaalstraat, wonen Marise, Shona, Annelies (allen 22), Lieke (23) en Claire in een netjes geordend huis aan de Borneostraat in Lombok. Op een enkele kamer doet een Bacardi Breezer nog herinneren aan wilde tijden, maar naar eigen zeggen zijn de meiden met de jaren een stuk serieuzer geworden. Geneeskundestudent Shona: “We wonen wel in een studentenhuis, maar zo kun je het eigenlijk niet meer typeren. Een meisje van 18 zou zich hier dood vervelen. “

Een woonkamer hebben de dames niet, dus eten we in de kamer van student communicatiewetenschappen Annelies. Aan energie hebben de vriendinnen, die al bijna vijf jaar samenwonen, niet ingeboet met de jaren. Op sommige vragen zijn de antwoorden amper te horen en lijken de decibellen het te winnen van de ratio. Anders dan het gesprek tijdens het eten misschien doet vermoeden: de meiden leven stuk voor stuk ‘serieus’. De huisavondjes met wijn en bier zijn er nog steeds (“strontlazarus meeblèren met jaren negentig hitjes”) maar doordeweeks de stad onveilig maken zit er niet meer in. “Daar zijn we veel te druk voor.”
Als het eten op is, wordt het tijd om elkaar te analyseren. Annelies de druktemaker. Lieke de als een man bierdrinkende student Frans. Flirtende Shona: iedereen krijgt er van langs. Ook gasten houden ze graag voor de gek. Claire, de enige van het stel die al werkt: “Ik heb een keer mensen die nog nooit bij ons op bezoek waren geweest, wijsgemaakt dat ik de asbak en bieropener (zie foto) zelf gemaakt heb als opdracht voor mijn cursus seksueel houtsnijden. Of het aan de alcohol lag weet ik niet, maar ze geloofden het wel.”
Dat er geen mannen in huis wonen, vinden de dames prima. Marise: "Het voordeel is dat het lekker schoon blijft. Al waren mannen wel handig geweest om dingen in huis te maken. Dat kan nu soms wel erg lang duren." Lieke: “Het voordeel is nu wel dat we gewoon in onze onderbroeken door het huis kunnen lopen om iets van het wasrek te pakken. Dat zou ik met mannen in huis iets minder snel doen."
Echte versierders zijn de dames niet. Twee van de vijf hebben een vriendje. “Het is niet zo dat de drie vrijgezellen elke drie weken met een ander thuiskomen. Gewoon, normaal. We zijn allemaal héél charming, geen sletten. Maar daar mag je niks over opschrijven, want dan komen we je opzoeken.” En dat gezegd hebbende: “Kunnen we hiermee trouwens een prijs van leukste studentenhuis in Utrecht winnen?”

Marijn Overvest
Vind jij het ook gezellig als Marijn bij jullie in het studentenhuis aanschuift? Meld je dan aan bij de redactie.
 

Aan tafel bij...
on 21/01/2011

“Het is nooit echt mijn droom geweest om in een witte jurk richting het altaar te lopen.”  “Witte jurk? Dat hoeft toch helemaal niet? Een zuurstokroze, met heel veel strikken, dat lijkt me eigenlijk veel meer iets voor jou!”  De pasta met spinazie staat net vijf minuten op tafel als zonder aanwijsbare reden, de vijf meisjes opeens  gepassioneerd over trouwen praten. Welkom in huize Borneo.

Met uitzicht op de bruisende Kanaalstraat, wonen Marise, Shona, Annelies (allen 22), Lieke (23) en Claire in een netjes geordend huis aan de Borneostraat in Lombok. Op een enkele kamer doet een Bacardi Breezer nog herinneren aan wilde tijden, maar naar eigen zeggen zijn de meiden met de jaren een stuk serieuzer geworden. Geneeskundestudent Shona: “We wonen wel in een studentenhuis, maar zo kun je het eigenlijk niet meer typeren. Een meisje van 18 zou zich hier dood vervelen. “

Een woonkamer hebben de dames niet, dus eten we in de kamer van student communicatiewetenschappen Annelies. Aan energie hebben de vriendinnen, die al bijna vijf jaar samenwonen, niet ingeboet met de jaren. Op sommige vragen zijn de antwoorden amper te horen en lijken de decibellen het te winnen van de ratio. Anders dan het gesprek tijdens het eten misschien doet vermoeden: de meiden leven stuk voor stuk ‘serieus’. De huisavondjes met wijn en bier zijn er nog steeds (“strontlazarus meeblèren met jaren negentig hitjes”) maar doordeweeks de stad onveilig maken zit er niet meer in. “Daar zijn we veel te druk voor.”

Als het eten op is, wordt het tijd om elkaar te analyseren. Annelies de druktemaker. Lieke de als een man bierdrinkende student Frans. Flirtende Shona: iedereen krijgt er van langs. Ook gasten houden ze graag voor de gek. Claire, de enige van het stel die al werkt: “Ik heb een keer mensen die nog nooit bij ons op bezoek waren geweest, wijsgemaakt dat ik de asbak en bieropener (zie foto) zelf gemaakt heb als opdracht voor mijn cursus seksueel houtsnijden. Of het aan de alcohol lag weet ik niet, maar ze geloofden het wel.”

Dat er geen mannen in huis wonen, vinden de dames prima. Marise: "Het voordeel is dat het lekker schoon blijft. Al waren mannen wel handig geweest om dingen in huis te maken. Dat kan nu soms wel erg lang duren." Lieke: “Het voordeel is nu wel dat we gewoon in onze onderbroeken door het huis kunnen lopen om iets van het wasrek te pakken. Dat zou ik met mannen in huis iets minder snel doen."

Echte versierders zijn de dames niet. Twee van de vijf hebben een vriendje. “Het is niet zo dat de drie vrijgezellen elke drie weken met een ander thuiskomen. Gewoon, normaal. We zijn allemaal héél charming, geen sletten. Maar daar mag je niks over opschrijven, want dan komen we je opzoeken.” En dat gezegd hebbende: “Kunnen we hiermee trouwens een prijs van leukste studentenhuis in Utrecht winnen?”

Marijn Overvest

Vind jij het ook gezellig als Marijn bij jullie in het studentenhuis aanschuift? Meld je dan aan bij de redactie.
 

Tags: aan tafel

Advertentie