Huize jeugd: Een slaapkamer als rookhol

“Nee! Dit meen je niet! Dit is toch niet echt waar hè? Wie gaat dit opruimen jongens?” Het is zaterdagavond iets over negenen wanneer Menno terugkeert van de wintersport en enorme spijt begint te krijgen van zijn weekje weg. Zijn kamer? Ravage. Daders? De huisgenoten. Welkom bij ‘de groentjes’.
Menno’s huisgenoten Jesse, Stefan, Wouter en Sander (allen 19) hebben geen halve maatregelen genomen. Niks staat in Menno’s kamer meer op dezelfde plek. De ruimte staat bezaaid met flesjes pils, tafels en bedden liggen op de kop en kasten zijn omgedraaid en beklad. Omdat een woonkamer er niet is, heeft deze kamer de hele week dienst gedaan als rookhok. “Moet je maar niet op vakantie gaan”, zeggen zijn huisgenoten in koor.

Ouderlijk huis
De jongens van dit huis verlieten het vertrouwde ouderlijke nest afgelopen september toen zij via-via dit huis konden huren. Op kamers wonen is leuk, maar brengt ook de nodige problemen met zich mee. Sander sliep de eerste vier maanden op iets dat het midden houdt tussen een legerbedje en een stretcher (zie foto) totdat hij een vriendin kreeg die dat echt niet meer vond kunnen.  Een lamp ophangen kostte Jesse (oefentherapie Cesar) uren. Nog niet iedereen kan koken en afwas laten ze liever staan, vandaar dat we vanavond uit de frituur eten. Ook lastig: hoe hou je alles schoon? Wouter (rechten) : “De eerste maanden was het hier zo smerig dat je niet eens de wc binnen hoefde te gaan om hem te ruiken. In de badkamer stond je tot je enkels in het water. Toen we na twee maanden de stofzuiger voor het eerst gingen gebruiken, dachten we dat die kapot was. Wij allemaal schelden, bleek die verstopt.” Jesse: “De bende liep echt de spuigaten uit, dus hebben we nu toch maar een schoonmaakrooster ingesteld”.

Stappen
Het is zaterdagavond, maar daar is weinig van te merken. Het huis staat vol met bierkratten, maar die laten de jongens vanavond gematigd links liggen. Stappen? Dat doet men hier doordeweeks. De heren voetballen op zondag  in selectieteams dus wil men fit zijn. Getuige de bende in de gangen en de keuken werkt het ingestelde schoonmaakrooster nog niet helemaal je-van-het, maar het kan de jongens niets schelen. Waarom niet?  Ze wonen niet meer thuis.

Het fijnste daaraan, vinden ze , dat ze aan niemand meer verantwoording hoeven af te leggen als ze gaan stappen op een doordeweekse avond. Jesse:  “Vooral de eerste maanden liep dat uit de hand. Elke avond was het wel weer van: gaan we nu zuipen of niet? Op mensen die twijfelden, praatte de rest zo lang in dat we toch met zijn allen gingen. Dat werkte altijd”. De jongens doen het nu naar eigen zeggen ‘rustig’ aan: drie keer per week maken ze de stad onveilig. “Heerlijk, dat op kamers wonen.”

Marijn Overvest

Wil je Marijn ook trakteren op een patatje? Mail de redactie

 

Aan tafel bij...
on 11/03/2011

“Nee! Dit meen je niet! Dit is toch niet echt waar hè? Wie gaat dit opruimen jongens?” Het is zaterdagavond iets over negenen wanneer Menno terugkeert van de wintersport en enorme spijt begint te krijgen van zijn weekje weg. Zijn kamer? Ravage. Daders? De huisgenoten. Welkom bij ‘de groentjes’.

Menno’s huisgenoten Jesse, Stefan, Wouter en Sander (allen 19) hebben geen halve maatregelen genomen. Niks staat in Menno’s kamer meer op dezelfde plek. De ruimte staat bezaaid met flesjes pils, tafels en bedden liggen op de kop en kasten zijn omgedraaid en beklad. Omdat een woonkamer er niet is, heeft deze kamer de hele week dienst gedaan als rookhok. “Moet je maar niet op vakantie gaan”, zeggen zijn huisgenoten in koor.

Ouderlijk huis
De jongens van dit huis verlieten het vertrouwde ouderlijke nest afgelopen september toen zij via-via dit huis konden huren. Op kamers wonen is leuk, maar brengt ook de nodige problemen met zich mee. Sander sliep de eerste vier maanden op iets dat het midden houdt tussen een legerbedje en een stretcher (zie foto) totdat hij een vriendin kreeg die dat echt niet meer vond kunnen.  Een lamp ophangen kostte Jesse (oefentherapie Cesar) uren. Nog niet iedereen kan koken en afwas laten ze liever staan, vandaar dat we vanavond uit de frituur eten. Ook lastig: hoe hou je alles schoon? Wouter (rechten) : “De eerste maanden was het hier zo smerig dat je niet eens de wc binnen hoefde te gaan om hem te ruiken. In de badkamer stond je tot je enkels in het water. Toen we na twee maanden de stofzuiger voor het eerst gingen gebruiken, dachten we dat die kapot was. Wij allemaal schelden, bleek die verstopt.” Jesse: “De bende liep echt de spuigaten uit, dus hebben we nu toch maar een schoonmaakrooster ingesteld”.

Stappen
Het is zaterdagavond, maar daar is weinig van te merken. Het huis staat vol met bierkratten, maar die laten de jongens vanavond gematigd links liggen. Stappen? Dat doet men hier doordeweeks. De heren voetballen op zondag  in selectieteams dus wil men fit zijn. Getuige de bende in de gangen en de keuken werkt het ingestelde schoonmaakrooster nog niet helemaal je-van-het, maar het kan de jongens niets schelen. Waarom niet?  Ze wonen niet meer thuis.

Het fijnste daaraan, vinden ze , dat ze aan niemand meer verantwoording hoeven af te leggen als ze gaan stappen op een doordeweekse avond. Jesse:  “Vooral de eerste maanden liep dat uit de hand. Elke avond was het wel weer van: gaan we nu zuipen of niet? Op mensen die twijfelden, praatte de rest zo lang in dat we toch met zijn allen gingen. Dat werkte altijd”. De jongens doen het nu naar eigen zeggen ‘rustig’ aan: drie keer per week maken ze de stad onveilig. “Heerlijk, dat op kamers wonen.”

Marijn Overvest

Wil je Marijn ook trakteren op een patatje? Mail de redactie


 

Tags: aan tafel

Advertentie