Huize Pizza: koken is overrated
“Kanonne hé, die gasten hebben ook niet nagedacht over wat ze aangetrokken hebben.“ Het is iets over zevenen en hier en daar knort een maag, wanneer de inwoners van het huis aan de Jan van den Doemstraat in Tuinwijk met zijn drieën op de bank fanatiek meedoen met het raden van zesletterwoorden bij Lingo. Koken? Overrated. “Speciaal voor vanavond hebben we een pizza gehaald.”
Dat ‘speciaal’ blijkt bij een rondleiding door het huis al snel een understatement. Hier wonen liefhebbers pur sang. In de gang die de woonkamer en de keuken verbindt, is lopen schier onmogelijk. De oorzaak? Een kartonbom. De pizzadozen zijn werkelijk ontelbaar en staan enorm in de weg, maar dat lijkt Mick, Tim en Sven niks te deren. Mick (Sociale Geografie & Planologie):“ We houden gewoon niet zo van koken". Waar Mick en Tim gemiddeld drie keer per week pizza eten, kookt Sven (Economie) nog het meest. “Mijn nieuwste overheerlijke uitvinding? Pasta Shoarma. Smullen!”
Voetbal
Waar de entree tot dit huis enigszins spannend te noemen valt –oude knofloofbakjes voor de deur en een nee/nee sticker die is vervangen voor ‘Nee: gezeur, Ja terreur’- straalt de inrichting van het huis warmte uit. Voetbalwarmte, welteverstaan. De jongens, die zelf de sport beoefenen en in het weekend FC Utrecht volgen, hebben alle beschikbare muren van het huis volgehangen met sjaals, vlaggen en andere voetbalattributen. Door assertief te zijn toen oude huurders vertrokken, konden de vrienden vanaf de basisschool, eind 2008 hun intrek nemen in het stulpje. Extreem groot is het niet, drie kamers en een woonkamer, maar de buurt vergoedt veel. Mick: “Er is in de tijd dat wij hier wonen, maar twee keer geklaagd. Geloof me: voor het geluid dat wij produceren, is dat extreem weinig.” Als de jongens naar een technofeest als Soenda zijn geweest, kunnen feestjes gerust tot laat op de zondagmiddag doorgaan. Sven: “Zo maken we optimaal gebruik van ons weekend”.
Huisdier
Een attribuut dat volgens de inwoners niet mag ontbreken in huize Pizza is ‘huisdier’ Lex. Geen kat, hond of cavia, maar een goede vriend van de jongens die de deur platloopt en gerust dertig uur in de week mee komt chillen. Ook hij eet vandaag mee. Tim: “Lex is hier zo’n vier keer per week. Wat we dan doen? Gamen of tv kijken. We werden het naar beneden lopen zó zat dat we hem maar een huissleutel hebben gegeven.” Zoals het een echt huisdier betaamt, komt het ook met Lex wel eens voor dat hij er is terwijl de rest het huis heeft verlaten. Moet kunnen. Erg spraakzaam is Lex niet: in de uren dat we in de kamer zitten, zegt hij alleen het hoogstnoodzakelijke. Lekker rustig. Als even later de dvd van Mental Theo en CharlyLownoise wordt opgezet, verschijnt er bij vier mannen een grote glimlach op het gezicht. Uitbuiken met herrie uit de jaren negentig: wat wil je nog meer?
Marijn Overvest
Vind je het ook leuk als Marijn komt eten? Mail de redactie en wij regelen het voor je.