Veel calorieën in maaltijden Huize Toermalala
“Kunnen we de kosten van dit etentje eigenlijk op de redactie van DUB verhalen?” Het is iets over zevenen als de eerste, maar zeker niet de laatste biertjes tevoorschijn komen uit de koelkast van het studentenhuis aan de Toermalijnlaan in Tolsteeg. Het is zondag en de kater van Oud & Nieuw is nog lang niet bij iedereen verdwenen, maar bier zal er gedronken worden want: “2011, maak je zelf”.
Huisgenoten Erik (23), Tim (23), Manel (18), Annemiek en Steven (24) wonen verder van het centrum dan ze zouden willen, maar hebben over het huis niet te klagen. Naast ieder een eigen slaapkamer hebben ze met twee woonkamers, een keuken en een dakterras gemeenschappelijke ruimtes waar menig student jaloers op is. Dat het dakterras momenteel door een ongekende berg bende onbegaanbaar is, doet er even niet toe. “Het is toch nog geen zomer?”
Als we even later aan de met een wereldkaart beschilderde tafel - “kunnen we op Risken” - plaatsnemen, blijkt dat niet alle huisgenoten deelnemen aan de maaltijd. Annemiek eet niet mee. Steven: “Zij is van mening dat we vaak te veel calorieën en euro’s in een maaltijd proppen”. Even later verschijnt er een beenham op tafel, geserveerd met bloemkool en tagliatelle. De naar eigen zeggen ‘chef kok’ van het huis, Erik, zorgt goed voor zijn huisgenoten.
Wat de ontelbare foto’s aan de muren al doen vermoeden, bevestigen de huisgenoten tijdens het eten. Dit zijn nietalleen maar huisgenoten, maar meer dan dat: vrienden. Hoewel de meesten elkaar niet kenden voordat ze samen in een huis gingen wonen, kan iedereen goed met elkaar opschieten. Tim: “We eten nu minder vaak samen dan eerst, maar doen nog wel veel dingen samen. Stappen, naar de pubquiz in de Mick O’Connells en festivals bezoeken.”
Wie als nieuweling op de Toermalijnlaan komt wonen, moet eerst een aardige ontgroening doorstaan. Tim legt uit: “Eén van de dingen die ons huis echt typeert, is de inauguratie. Op een door ons bepaalde avond moet de nieuwe huisgenoot dan telkens kiezen tussen óf een opdracht zoals het hele huis wekenlang schoonhouden, óf het drinken van een vies drankje. Als klap op de vuurpijl moet het groentje als afsluiter een enorm glas met vieze drank atten, om onderin zijn of haar huissleutel te vinden. Voor wie dat nog trekt, sluiten we de avond altijd af met een dansje in de stad”.
Steven is de enige in het huis die al afgestudeerd is en fulltime werkt. “Ik kijk wel een beetje rond naar iets anders. Zonder op de details in te gaan: je hoort alles in dit huis. Drie van de vijf die hier wonen, hebben een relatie en het geluid dat zij’s nachts af en toe produceren, is funest voor mijn nachtrust. Toch kan ik me aan de andere kant ook geen leukere plek bedenken om te leven. In je eentje wonen is ook maar saai, is het niet?”
Marijn Overvest