'Vrouwen kunnen onderling nogal bitchen'
Gebulder. Gelach. Herrie. Soms hoef je niet lang te zoeken naar een studentenhuis. Op de Utrechtse Balijelaan komt het geluid vanavond, net als de regen, van boven. Voorbijgangers die normaal alleen maar passerende bussen horen, kijken verbaasd naar een verlichte keuken op één hoog. Wat wonen daar voor een herrieschoppers?
Eenmaal binnen blijkt dat allemaal wel mee te vallen. Oké, gesprekken volgen elkaar snel op en gaan van de hak op de tak, maar dat valt misschien toe te schrijven aan het hoge gehalte aan vrouwen. Als die in de bijna antieke 
keukenaan het koken zijn, vindt Edwin (20, HRM), enige man in het gezelschap van vanavond, het even genoeg geweest. “Weet je wat? Ik bemoei me er niet mee.” De vrouwen? Die merken niet eens dat hij weg gaat.
Bitchen
“We zeuren veel met elkaar over elkaar, zoals je vanavond gerust nog zult merken, maar ruzie hebben we nooit.” Wanneer de door Frederica (19) en Vera (19) gemaakte risotto met wijn, champignons en spinazie klaar is, vertellen de vier van de zes aanwezige huisgenoten over hoe zeer het leven in een gemengd huis bevalt. We eten op de bank, in een ruimte die het midden houdt tussen een overloop en een woonkamer. Huisoudste Myrthe (25, HRM): “Vrouwen kunnen onderling nogal bitchen, dus is het ook wel fijn om wat mannen te hebben. In de vorige samenstelling hadden we nog wel eens ruzie, maar dat is nu beter.” Edwin: “De douche is in elk geval iets minder vaak verstopt. “
Serieuze trekken
Hoewel het huis erg oud is, is het onmogelijk onveilig te noemen: er hangen in het kleine pand maar liefst elf (!) rookmelders. En ondanks het advies dat een grote niet-rook sticker aan de muur geeft (zie foto), wordt dat vanavond gretig in de wind geslagen. Terwijl de ene na de andere sigaret wordt opgestoken, worden discussies of men nou wel niet saai is, steeds heftiger.
Qua liefdesleven is men in ieder geval oprecht degelijk te noemen: vijf van de zes huisgenoten zijn bezet. Ook Myrthe, die naar eigen zeggen de vrijgezelle-scharrel-eer nog een tijdje heeft hoog gehouden, lijkt serieus te worden met een vent. Edwin, met een knipoog: “Dat werd tijd ook, want we hebben er genoeg voorbij zien komen in het afgelopen jaar.”
Ongenodigde gast
Wie ze hier in het huis ook vaak voorbij hebben zien komen, zijn de huisbazen. Met de huidige is de relatie op zijn zachts gezegd koel te noemen, met de vorige was het al helemaal kommer en kwel. Die man, een ietwat autistische vent van in de zestig zonder sociaal leven, vond het op een gegeven moment wel erg fijn om hier te zijn. Elke dag zat die hier te ‘klussen’, te lunchen en zich met gesprekken te bemoeien. “Toen een huisgenoot daar een keer fel wat van zei, droop die teleurgesteld af om vervolgens met een zelfgemaakte houten pop die zijn plek maar moest innemen, terug te komen.” Myrthe: “wij waren zo bang dat er een microfoon in zat, dat we die pop meteen gesloopt en ontleed hebben om aan alle onzekerheid een einde te maken. Toen de huisbaas later de pop in stukken aantrof in zijn verhuurde huis (“Als het zo moet, dan hoeft het voor mij niet meer”), was die zo verdrietig dat die het huis maar verkocht heeft. Gevolg? Een nieuwe eigenaar die de prijzen exorbitant heeft verhoogd. De huisgenoten mogen er dan zelf nog niet over uit zijn, saai is het verre van hier aan de Balijelaan.
Wil je ook klagen over je oude huisbazen tegenover Marijn? Mail de redactie. Marijn neemt in ruil voor de gastvrijheid een aantal schone DUB-mokken mee.