Als treinende student moet je altijd op een ‘worst-case scenario’ voorbereid zijn

'Je ontmoet in de trein ook veel bijzondere mensen'

Lars. Foto uit privécollectie

Lars (25) is tweedejaars master student en reist al sinds 2019 vanuit Vaassen heen en weer. Eerst voor de bachelor-studie Geschiedenis, en nu voor zijn master Internationale Betrekkingen. De dag begint met een fietstocht naar de bushalte, vervolgens wordt de bus naar Apeldoorn gepakt om vanuit het station naar Utrecht te treinen. Meestal naar de Drift in de binnenstad. Van deur tot deur is hij zo’n 1.5 uur onderweg. 

Lars koos er om verschillende redenen voor om bij zijn ouders in Vaassen te blijven wonen. “Het vinden van een kamer is heel lastig en toen corona kwam  zag ik de noodzaak helemaal niet meer”. Na corona vertrok Lars voor een semester naar Spanje. Hij schrok van het verschil. “In Utrecht was ik maanden bezig een kamer te zoeken, zonder succes. Maar in de wereldstad Madrid had ik binnen een maand een kamer”.  

Lars kijkt met gemengde gevoelens naar het reizen. “Het kan pittig zijn”, vertelt hij. Hij komt met een horrorverhaal toen hij een nacht in een hostel moest verblijven. “Er was een aanrijding op het spoor met een persoon, en de laatste twee treinen gingen niet. Dus toen was ik in Utrecht gestrand. Dat is mij één keer overkomen. Toen heb ik snel een hostel moeten regelen”. 

Als treinende student moet je altijd op een ‘worst-case scenario’ voorbereid zijn, en dat is niet alleen vervelend maar brengt ook onnodige kosten met zich mee. Het reizen zorgt ook voor een zwakkere band tussen  Lars en de stad Utrecht. “Dat is wel een tegenstelling met studenten die in de stad wonen. De binding die ik voel met de stad is minder omdat ik hier niet woon. Toch betekent het niet dat ik niet actief ben. Tijdens mijn bacheloropleiding was ik actief lid van de Utrechtse Historische Studentenkring (UHSK) en zelfs voorzitter van het Politiek Café,  een commissie binnen de studievereniging." 

Het treinen brengt moeilijkheden met zich mee, maar volgens Lars zijn er ook positieve kanten. “Je ontmoet veel nieuwe mensen waarmee je soms aan de praat raakt. Zo had ik een gesprek met een middelbare scholier over zijn levensplannen en sprak ik met mensen uit India over hun ervaring met Nederland. Dat zijn  bijzondere momenten."

'Door elders te wonen mis je wel een hoop'

Niels. Foto uit privécollectie

Niels (21) is eerstejaars Economie en Bedrijfseconomie student. Hij woont op kamers in Rotterdam en reist sinds begin van het collegejaar elke dag, met fiets, trein en tram, een uur en een kwartier  om naar de univesiteit te komen – vooral naar Science Park en de International Campus waar hij zijn colleges volgt. “Ik woon niet in Utrecht vanwege de huizenmarkt. Dat is hier  een groot probleem”, vertelt Niels. “Ik moet of heel veel betalen voor een kamer of er zijn gewoon geen kamers beschikbaar. Ik heb dus een kamer gevonden in Rotterdam, ver weg van de universiteit”.  

Voor Niels is het geen vrijwillige keuze. “Door elders te wonen mis je wel een hoop”, zegt Niels. “Als je 's avonds bijvoorbeeld naar een activiteit gaat, kan je niet  lang blijven, want je moet de laatste trein halen om  thuis te komen." Bovendien is het frustrerend wanneer je laat thuiskomt en dat de volgende dag weer vroeg op pad moet om weer terug te reizen naar Utrecht om naar college te gaan. 

Dat is de reden dat Niels zich weinig verbonden voelt met het Utrechtse studentenleven. Hij mist de spontaniteit om tegen studiegenoten te zeggen 'laten we even ergens afspreken. "Ik zie mijn studiegenoten vooral doordeweeks tijdens de les. Als je wat zou willen afspreken heb je  niet echt een plek om heen te gaan. Een restaurant kost geld en als het slecht weer is ga je niet in een park zitten."

Vanwege het treinen mist hij ook wel af en toe een college. “Dan heb dankzij vertraging meer dan een uur gereisd om aan te komen en kan je nog net vijf minuten van een hoorcollege meepakken, om vervolgens weer terug te reizen. Dan vraag ik me af hoe rendabel het is om te gaan."

Toch, zijn er ook wat voordelen aan het reizen. Soms komt hij vrienden in de trein tegen die ook op het traject Utrecht-Rotterdam zitten. “Dat is gezellig en maakt de treinreis leuk". Weekenden brengt hij vooral door met zijn huisgenoten in Rotterdam. Niels probeert nog een kamer in Utrecht te vinden, maar het is lastig. “Alleen de mensen met de langste inschrijftijd mogen naar een kamerbezichtiging komen. Als je het niet hebt dan is dat heel lang wachten”.  

'Ik blijf vaak bij vrienden slapen om op tijd te komen'

Hannie. Foto uit privécollectie

Hannie (18), is half-Nederlands half-Ecuadoraans. Zij verhuisde vorig jaar van Quito naar Utrecht om aan de Universiteit Utrecht de bachelor-studie Literatuurwetenschap te volgen en zit inmiddels in haar tweede jaar. Na een paar maanden wonen in Utrecht nam ze het besluit om naar Apeldoorn te verhuizen vanwege moeilijkheden met haar toenmalige verhuurder. Nu reist zij met de trein heen en weer. 

Haar ervaringen met het treinen zijn wisselvallig. “Het openbaar vervoer is onbetrouwbaar. Dus als ik een belangrijke opdracht of een tentamen heb, heb ik niet de zekerheid dat ik op tijd zal aankomen”. Om zeker te zijn dat ze op tijd aanwezig is bij een belangrijk tentamen of een presentatie, heeft ze maatregelen genomen. “Ik probeer altijd de nacht ervoor bij vrienden te blijven slapen zodat ik zeker weet dat ik het haal, of, vertrek ik heel vroeg van huis, soms wel drie tot vier uur van tevoren”. 

Ze mist de spontaniteit als treinende student. "Je moet altijd vooruitdenken en plannen. Bovendien is het dagelijkse heen en weer reizen vermoeiend. Vorig jaar raakte ik in de wintermaanden zo uitgeput van het reizen dat ik besloot veel van mijn lessen over te slaan. Dat ging ten koste van mijn cijfers." Zij vertelt over de keer dat ze had afgesproken met vriendinnen toen de trein twee uur lang op het spoor stil bleef staan. “Wij werden geëvacueerd uit de trein. Natuurlijk was ik erg laat, en dat had invloed op de tijd die ik met mijn vrienden kon doorbrengen”. 

Het maakt het lastig voor Hannie om vriendschappen te onderhouden. “Ik breng buiten de colleges minder tijd door met mijn vrienden. Het maken van afspraken  kost veel tijd, geld en energie en geld. Dan is het makkelijker om meteen naar huis te gaan", vindt ze. 

Toch ziet Hannie ook de positieve kant van het treinen. “Ik luister graag naar muziek of podcasts, ik lees graag. Dat kan allemaal in de trein. En - als er plek en tijd genoeg is - ga ik werken voor de studie. Dan vliegt de tijd voorbij." Maar toch blijft Hannie op zoek naar een kamer dichterbij Utrecht.