Bewoners Middelburg moeten wennen aan feestende studenten
Middelburg moest even wennen, maar inmiddels is er een goede band tussen de studenten van University College Roosevelt en de ‘locals’. Zo nu en dan raken de gemoederen nog wel eens verhit; zoals nu, nu UCR een studiehuis met feestfunctie gaat openen.
Standplaats Middelburg
Hoe wordt een middelgrote gemeente een studentenstad? In Utrecht weet niemand meer beter, maar in Middelburg loopt de generatie die de eerste studenten 10 jaar geleden zag komen, nog gewoon over straat. Deze Zeeuwen herinneren zich dat het oude stadhuis in het hart van het centrum gegeven werd aan de Roosevelt Academy, een college van de Universiteit Utrecht. Ook weten ze nog dat binnenstadbewoners hun sociale huurwoning moesten verlaten en ouderen hun verzorghuis om plaats te maken voor de studenten.
Oud zeer, zegt Middelburger Dick Anbeek. Hij zat in de commissie die moest nadenken over een nieuwe bestemming voor het leeggekomen stadhuis. En net in die tijd kwam Hans Adriaansens, toen dean van University College Utrecht, met het idee eenzelfde college in zijn oude woonplaats op te richten. “Natuurlijk waren dat voor de bewoners geen leuke momenten, maar inmiddels is volgens mij iedereen weer tevreden.”
Twee keer per week feest
Toch is het nog steeds wennen voor de centrumbewoners als luidruchtige studenten op een gewone dinsdagavond hun uit de slaap houden. Daarom gingen de bewoners rond het oude postkantoor naar de rechter toen ze hoorden dat er in het monumentale pand een studentensociëteit zou worden gevestigd met ruime openingstijden en een feest op elke dinsdag en donderdag.
Joost Bakker, galeriehouder in de straat: “Dat er hier studenten een hapje komen eten en studeren en een paar keer per jaar een feest geven, vinden we niet erg. Waar we tegen zijn, is dat de studenten twee keer per week tot 2 uur ’s nachts hier mogen feesten en dat het studiehuis op andere avonden tot middernacht open is. Plus dat ze nog eens een aantal grotere feesten mogen geven per jaar.”
Studenten worden onder begeleiding naar huis gebracht
Volgens Caspar Wieten, bestuurslid van Common House Elliott, zullen de studenten er alles aan doen om overlast voor de buurt te voorkomen. Het Common House is gewenst om de studenten van UCR een eigen plek te geven waar ze goedkoop een hapje kunnen eten, samen kunnen studeren en feesten. “Er komen hier ook nog twee klaslokalen, die door een flexibele wand open te schuiven een grote ruimte wordt voor bijvoorbeeld lezingen. Ook krijgen de vier grote besturen van studentenorganisaties hier samen een kamer.”
Volgens Caspar komt het helemaal goed met de buurt en de studenten die Elliott bezoeken. “Er zijn strenge afspraken gemaakt. Zo worden de studenten onder begeleiding naar huis gebracht op de dinsdag en de donderdag als er een feest is.”
Buurman Bakker en de 120 huishoudens die volgens hem aan zijn kant staan, heeft er niet zo veel vertrouwen in en hoopt in maart bij de volgende rechtszaak op het inperken van de openingstijden. “We willen dat het studiehuis om 22.00 uur sluit. Als je dagelijks open bent van 8.00 tot 22.00 is er voldoende tijd om samen te studeren lijkt ons. We vinden het ook prima dat ze een paar keer per jaar een feest geven, als ze ons daarvan van te voren op de hoogte stellen.”
Wat Bakker vooral vreest is dat jongeren van 18, 19 en 20 jaar van het bestuur van Elliott niet zo veel overwicht hebben op hun leeftijdsgenoten. “Als ze nu eerst bewijzen dat ze die tent goed kunnen runnen, dan vinden wij het prima als de openingstijden ruimer worden.”
De gemeente heeft het vertrouwen wel uitgesproken in de capaciteiten van het bestuur van Elliott. “Wij denken dat ze het kunnen”, zegt loco-burgemeester Saskia Szarafinski. “De afspraken zijn heel streng. Komen ze die niet na, dan weten ze dat hun vergunning wordt ingetrokken.”
Speciale surveillance dienst om overlast te voorkomen
De eerste feesten zijn geweest. De studenten liepen onder begeleiding en in redelijke stilte terug naar hun woning, Hoewel het wel kinderachtig klinkt om als jong volwassene nog naar huis gebracht te worden. Maar de studenten vinden het niet erg, zeg Jack Vivié die een groep studenten naar huis liep. Zelf is hij bestuurslid van de Housing Affairs Council (HAC) met wellicht de minst benijde portefeuille. “Ik handel klachten af.”
Sinds voorjaar 2013 buigt hij zich over de klachten die omwonenden hebben met de studenten die op drie verschillende plekken in de stad een campus hebben. “Nu is het koud en is er nauwelijks overlast. Maar als het lekker weer is gaan ramen en deuren open en zitten studenten op straat waardoor studenten meer geluid produceren.”
Vooral op de campus aan het Bagijnhof is het moeilijk geluid te dempen, zegt hij. De huizen zijn rondom een binnenplein gebouwd wat als een klankkast fungeert. “Ik woon daar zelf ook. Mijn buurvrouw heeft wel eens gezegd dat als ik een kopje op een schoteltje zet, zij dat hoort. Het is natuurlijk een overdreven voorbeeld, maar zo gehorig is het wel.”
Door verschillende maatregelen en strakke afspraken is het ongenoegen onder de omwonenden van de campus zo goed als verdwenen, zegt hij. Zo is er een professioneel bewakingsbedrijf op uitgaansavond dinsdag die tot 3 uur ’s nachts de rust bewaard. Op andere avonden doet een soort buurtwacht dat. Bewoners hebben moeten beloven om tussen 22.00 en 8.00 uur zachtjes te doen en binnenshuis tussen 23.00 en 7.00 uur. “ Natuurlijk worden deze regels wel eens overtreden en zijn er een paar notoire klagers. Maar over het algemeen gaat het goed.”
Studenten hebben een frisse wind in Middelburg laten waaien
Over het geheel lijkt Middelburg best blij met UCR. In de kolommen van het lokale dagblad PZC zijn weinig klaagverhalen te lezen. En volgens loco-burgemeester Szarafinski zijn de studenten een verrijking voor de stad. “Er is meer leven; het bruist meer. De studenten doen ook erg hun best om samen met Middelburgers van alles te organiseren, zoals met de ouderen hier in de stad. Minder leuk is inderdaad dat studenten de nachtrust wel eens verstoren. Dat kun je de studenten niet altijd aanrekenen, maar vraagt natuurlijk wel onze aandacht."
Volgens Lex de Looff, voorzitter van de ondernemersvereniging Middelburg geven de 600 studenten op de kleine 50.000 inwoners een goede impuls aan de middenstand. Dick Anbeek eigenaar van de academische boekwinkel Drukkerij weet dat ook. Hij verzorgt de studieboeken van UCR. Zijn winkel annex brasserie, annex toeristenbalie, annex cultuur podium, vindt dat er met de komst van het college een frisse wind is gaan waaien in de historische stad.
“Ik ben het niet eens met de mensen die zeggen dat Middelburg zou vergrijzen zonder studenten: we zijn demografisch gezien een heel gemiddelde stad. Wat de komst van extra, jonge mensen inhoudt, is dat er nieuwe ideeen en initiatieven worden gelanceerd. En inderdaad; financieel gezien verdient Middelburg aan ze.”
Connie de Lange van Vriendschap, café restaurant, dat vlak naast het oude stadhuis ligt, is het met hem eens. “Ik vind de aanwezigheid van het college heel fantastisch. Het aantal studenten is groot genoeg om een verschil te maken. Voor mij zijn de studenten een welkom beeld dat voor beweging zorgt in de stad. De ene jaargang is de andere niet, maar er gebeurt meer in de stad. Middelburg was wat behoudend, misschien wat tuttig, roemde zich te veel op het monumentale. Nu is dat idee veranderd.”
Wat volgens boekhandelaar Anbeek een groter verschil heeft gemaakt, is de komst van docenten met hun partners naar de stad. “Hun komst heeft het culturele leven een flinke boost gegeven.” Maar het allerbelangrijkste voor Anbeek is dat de Middelburger trotser is geworden.
De buitenlandse studenten spreken ook Nederlands
Dat de voertaal van het college Engels is, stuit niemand die DUB spreekt tegen de borst. De Lange van Vriendschap: “Ik vind het juist wel leuk. Het enige is dat studenten die geen Nederlands spreken niet bij mij in de bediening kunnen werken, maar achter de schermen moeten blijven.”
Jack van HAC zegt dat het ook wel meevalt met dat Engels. “Op school is het de voertaal en als er een buitenlander in de groep zit, praat je Engels, maar als ik met mijn Nederlandse vrienden over straat loop, praten we gewoon Nederlands. Ik ken wel een Nederlandse student die consequent Engels spreekt, maar de meesten doen dat niet.”
Hij vertelt ook dat alle buitenlandse studenten aan het college verplicht een cursus Nederlands moeten doen. “Het is natuurlijk per student verschillend hoe snel ze het oppikken, maar de meeste buitenlandse studenten verstaan aardig wat Nederlands en kunnen ook best wat zeggen in het Nederlands.”
Maar net als in Utrecht pik je de studenten er wel zo uit op straat. En hoewel er veel wordt samengewerkt tussen de studenten en verschillende instellingen – op cultureel-, onderwijs- en sociaal vlak – trekken ze toch vooral met elkaar op. Dat lijkt niemand een probleem te vinden, want voor wie contact wil, zijn de lijntjes kort, zeggen De Lange en Anbeek. En liefdesrelaties tussen studenten en locals, zoals de studenten de niet-studenten van Middelburg noemen? Jack: “Een vriend van mij heeft verkering met een meisje uit Middelburg. Dus ze bestaan wel.”