De Dies: feestje voor professoren met een lange traditie

De Universiteit Utrecht bestaat vandaag 376 jaar. Tijd voor het jaarlijkse professorenfeestje in de Domkerk. De plechtigheid is te volgen via een livestream.

Iets voor drieën start de Dies met het cortège, de traditionele wandel van hoogleraren, emeriti en speciale genodigden in toga van het Academiegebouw naar de Domkerk. Ieder jaar weer een mooi fotomoment.
De diesrede in de Domkerk en de verlening van eredoctoraten staan dit jaar in het teken van het thema Life Sciences, een van de strategische speerpunten van de Universiteit Utrecht. Ook worden de recente winnaars van de Docentenprijzen in het zonnetje gezet. Het geheel is via een livestream te volgen. Alle studenten en medewerkers hebben hierover eerder vandaag een mail gekregen.
Ieder jaar is er aandacht voor een ander wetenschappelijk thema. Dat komt voort uit de oude traditie dat faculteiten per toerbeurt een rector mochten leveren, vertelt Leen Dorsman, hoogleraar universiteitsgeschiedenis en voorzitter van de Commissie Geschiedschrijving Universiteit Utrecht. “In het verleden werd elk jaar een nieuwe rector benoemd, elke keer uit een andere faculteit, meestal op basis van anciënniteit.”
Dorsman memoreert een diesrede uit 1936. “In dat jaar begon een nieuwe rector uit te leggen dat Nederland een protestante natie was. Dat viel slecht bij een deel van de aanwezigen, ik geloof ook dat de aartsbisschop in het publiek zat.”
Vanmiddag zitten onder meer de burgemeester en wethouders, corporate contacten (RIVM, Danone) en bestuurders van de UU en het UMC op de eerste toehoordersrij van de Domkerk. Zoals de traditie voorschrijft zitten de hoogleraren in het vak daarachter (vak b), daar weer achter andere medewerkers (vak c). De besturen van de Utrechtse studentenorganisaties zijn ook uitgenodigd. De aanwezige studenten zitten schuin links en rechts vanaf de spreekstoel.
Traditioneel is er buiten de groep genodigden maar weinig interesse voor de Dies. Niet alleen omdat de Domkerk niet veel meer toeschouwers toelaat, ook omdat de plechtigheid ze koud laat. Te druk, denken veel medewerkers. Veel studenten zullen zich afvragen wat de Dies überhaupt is.
Het is een feestje voor de insiders, erkent Leen Dorsman. Maar hij vraagt zich af of studenten en medewerkers zitten te wachten op een grootsere viering van de Dies. “Het moet geen Oostblok-achtige feestdag worden met vlaggen, en iedereen verplicht een vrije dag geven.”
Dorsman juicht toe dat er de laatste jaren extra aandacht is voor de winnaars van de Docentenprijzen bij de Dies. “Dat maakt de viering toch iets feestelijker en niet alleen interessant voor het hooggeleerde deel van de universiteit.”