'De hele studieruimte rook naar friet en kipnuggets'

Het is de laatste week van mei en buiten is het warm. Binnen, in de UB op de Drift, zijn vrijwel alle plekken bezet. Soms door ijverige studenten, op andere plekken studeert alleen iemands jas. In het gangpad geven twee studenten een modeshow, af en toe in nonchalante pose pauzerend om bij te kletsen met hun scharrel of clubgenoot. En daar, halverwege hun runway, zit geschiedenisstudent Zara (21) met ingespannen gezicht te werken. Als DUB haar tijdens een koffiepauze op de gang vraagt of ze zich bij het studeren wel eens ergert, begint ze te lachen. En of.

“Wat heerlijk dat ik even mag roddelen,” kondigt ze aan. Ze noemt meteen de flanerende studentes in het gangpad naast haar tafeltje. “Niet goed voor mijn eigenwaarde, snap je.” Ze gebaart naar haar eigen slordige knot en rode universiteitstrui.

Zara’s andere bibliotheekirritatie is een klassieker: mensen die niet werken. “Kom dan niet naar de bibliotheek.” Het ergste vindt ze de jas tegenover haar, die al de hele ochtend zijn eigenaar kwijt is. Of mensen die constant op hun telefoon naar Tiktoks kijken. “Soms hebben ze het geluid gewoon hard aan. Of misschien nog wel erger: van die goedkope Ali Express oortjes waar het geluid doorheen dringt.”

Shitty oortjes
Dat laatste raakt aan de kern van Valentina’s irritaties (24, Voedingswetenschappen), die ook op de vierde verdieping aan het studeren is. “Als ik kan horen naar welke muziek mensen in hun shitty oortjes luisteren, dan denk ik echt: Bro. You dont belong here.” Laatst heeft ze trouwens nog iets veel ergers meegemaakt: “Toen ging er een jongen naast me zitten die een extra toetsenbord had meegenomen. Dat kan ik nog verwerken. Maar het was dus niet zomaar een toetsenbord. Het was een hardcore toetsenbord met van die grote toetsen. Die geven een taffeshard geluid. En toen ging hij naast mij keihard zitten typen. Je kan toch niet zo’n übernerd zijn?”

Sascha (22), derdejaars Psychologie, noemt een andere bekende ergernis: mensen die zonder reservering op haar gereserveerde studieplek gaan zitten. “Dan beland ik in een vicieuze cirkel van stress. Want ik durf ze niet weg te sturen. Maar daardoor moet ik gaan zitten op een plek die ik niet gereserveerd heb. En ben ik tijdens het studeren de hele tijd bang dat iemand mij van mijn plek af gaat gooien.”

Er is één ding waar Sascha’s haren pas echt gepassioneerd van overeind gaan staan: andermans studie-eetgewoonten. Haar meest traumatiserende ervaring? “Elke keer dat mensen iets knapperigs eten. Vandaag begon een jongen uit mijn klas heel relaxt een crunchy rode paprika te chappen.”

Ook Afra (24) die Mediastudies doet, vindt eten de vervelendste bibliotheekgewoonte. Vooral eten met een sterke geur. “Vandaag had iemand gewoon een zak McDonalds meegenomen. De hele ruimte rook naar friet en kipnuggets. Daar krijg ik als vegetariër een beetje een mental breakdown van.”

Augurkensap
Waar slachtoffers in stilte lijden, zijn er de minder stille daders. Zij die smakken, snuffen of schreeuwend fluisteren.  Soms voelt het of ze dat expres doen, maar  doorgaans wordt er vanuit gegaan dat hun misdaden onbewust gepleegd worden. Dat goede geloof in de mensheid is niet altijd terecht, zo ontdekte DUB.

Raaf  van University College Utrecht, die wegens reputatieoverwegingen niet met zijn echte naam in DUB wil, vertelt: “Weet je wat het is. De sfeer in de universiteitsbibliotheek is zo bedrukt. Alles wat je daar doet voelt al snel te veel. Ik vind het leuk om daarmee te kloten.”

Zo drinkt hij in de bibliotheek, op de avond voor een feestje, weleens wijn uit een waterfles. Tijdens de vorige tentamenperiode namen hij en zijn vrienden steeds raardere snacks mee naar de bibliotheek. Een knapperige ijsbergsla in plaats van een appel.  Een anderhalve liter pot augurken. “Dan gingen we met onze handen in die pot en dropen we van het augurken sap. Echt heel goor.” Als hij eraan denkt moet hij nog lachen.

Tips voor als je denkt dat je misschien dood gaat van ergernis
Helaas is het in de bieb niet toegestaan om iemand uit het raam te gooien en ook niet om iemands zak cheese onion chips terwijl ze naar de wc gaat in haar gloednieuwe LongChamps tas te verkruimelen. Maar wat kan je dan doen op de momenten dat iemands kaken samen met een smeuïge eiwitreep ook jouw toch al fragiele aandachtspanne vermalen? Studenten geven raad.

Valentina: “Ik denk dat je er het beste gewoon iets van kunt zeggen.” Zelf doet ze dat nooit. Hetzelfde geldt voor Afra, Sascha en Zara. “Dat durf ik niet,” biecht Zara op. Ook Sascha en Valentina vermijden het liefst de confrontatie, hoe gepassioneerd ze zich ook kunnen ergeren. En dus komen ze allemaal tot dezelfde oplossing: zo boos mogelijk naar iemand staren. Het helpt een beetje.

Zara: “Als het geluidsirritaties betreft, is een geluidsdichte koptelefoon effectiever. Dat is voor mij echt een uitkomst.” Maar niet iedere student kan zich zo’n apparaat veroorloven. Afra bijvoorbeeld, moet het met haar goedkope Albert Heijn-oortjes doen. Die laten het geluid van buiten gewoon door. “Soms, als ik echt wanhopig ben, zet ik het geluid gewoon heel hard.” Het zal haar nog eens een boze staarsessie van Valentina opleveren.