'De repetitieweek is een bootcamp'

Twee Utrechtse studenten, Casper en Laura, spelen dit jaar mee met het Nederlands Studenten Kamerorkest Nesko. Vorige week zaten zij nog in Friesland voor de repetities. Deze week toeren zij door het land. Hij met zijn cello, zij met haar viool. Zaterdag spelen ze een thuiswedstrijd. DUB verloot kaarten.

Casper (24), masterstudent Nano-materials, cellist bij het Nesko

“Ik was zeven toen ik door mijn ouders naar de open dag van de muziekschool werd gestuurd”, mijmert Casper. “Eén juffrouw liet mij de cello spelen. Ik vond dat het instrument een mooi geluid had, maar ik vond het vooral een leuk instument om op te spelen.”

Casper vindt ook exacte vakken als scheikunde en natuurkunde leuk. “Ik ben scheikunde gaan studeren omdat ik het een mooi vak vindt. Het was een bewuste keuze om niet naar het conservatorium te gaan. Er zit weinig toekomst in de muziek. De concurrentie is zwaar. Ik besloot muziek als hobby te houden. Dat heeft zijn voordelen. Zo blijft muziek maken leuk, omdat je niet móet spelen. Het is vooral een vorm van ontspanning, al besteed ik er wel veel tijd aan.”

“Mijn ouders zijn ook muzikaal, maar niet zo zeer op professioneel niveau. Mijn broertje zit op het conservatorium en speelt saxofoon. Iets heel anders dan ik. Ik heb wel eens momenten gehad, dat ik wilde stoppen met spelen. Mijn toenmalige lerares zei toen dat ik er ‘gewoon even doorheen moest’ en ook mijn ouders sleurden mij erdoor.”

Fulltime muziek maken of studeren
Casper speelt dit jaar mee met het Nederlands Studenten Kamerorkest (Nesko). Elk jaar zijn er opnieuw audities. “Je moet twee weken vrij kunnen regelen van de opleiding. Deze weken zijn voor de repetitieweek en de concertenreeks. Dat lukt niet iedereen.” Naast het Nesko heeft Casper in voorgaande jaren ook mee gespeeld bij ‘grotere broer’ NSO, het Nederlands Studenten Orkest.“Nesko is echt heel anders, omdat het orkest twee tot drie keer kleiner is. Wij spelen met een groep van dertig, veertig man. Bij het NSO spreek je al gauw van honderd. Bij het Nesko zijn vier cello's. Als muzikant ben je dan heel solistisch bezig. Iedereen is even belangrijk.”

Casper vond muziek spelen goed te combineren tijdens zijn bachelor, maar merkt dat hij tijdens zijn onderzoeksmaster veel minder tijd heeft. “Als je op een redelijk niveau wilt spelen, moet je elke dag een half uur studeren. Daar heb ik nu bijna geen tijd meer voor. Bij het Nesko is er één weekend dat we bij elkaar komen. We krijgen de muziekstukken en elkaar dan voor het eerst te zien. Daarna is het de beurt aan onszelf om de partijen te oefenen met de opnames van dat weekend en de aanwijzigen die je daar gehad hebt.” Hij lacht. “De repetitieweek kun je zien als een echte bootcamp. Om tien uur beginnen we met repeteren en gaan door tot lunchtijd. Dan mogen we weer van twee tot ongeveer vijf uur. En ’s avonds na het eten gaan we ook verder.” Het Nesko repeteert zo’n tien uur per dag. “En er is elke avond een feestje,” glimlacht Casper.

Laura (22), masterstudent Geneeskunde, violist bij het Nesko

“Mijn ouders stimuleerden muziek maken heel erg. Vijftien jaar geleden kwam ik op de open dag van de plaatselijke muziekschool. De viool sprak mij toen gelijk aan”, vertelt Laura. “De klanken van het instrument vind ik ontzettend mooi. Mijn moeder heeft mij toentertijd op een wachtlijst gezet.”

“In het jaar dat ik moest wachten, bleef ik maar vragen aan mijn ouders wanneer ik nou op vioolles mocht. Toen zagen mijn ouders ook dat dit muziekinstrument een goede keus was geweest.” Laura’s moeder heeft zelf ooit een blauwe maandag gitaar gespeeld. Haar vader is wel erg muzikaal. Hij speelde bijvoorbeeld orgel, maar heeft ook pianolessen gehad. “Mijn zusje doet klassieke zang en studeert aan het conservatorium in Utrecht. Ik heb het conservatorium wel overwogen, maar ik dacht dat ik misschien niet intellectueel genoeg uitgedaagd zou worden. Ik zag mezelf later trouwens ook geen vioolles geven en ging liever studeren.”

De muzikante heeft er nooit aan gedacht om haar viool aan de wilgen te hangen. “Ik ben altijd actief geweest in orkesten.” Het is dan ook niet de eerste keer dat Laura met het Nederlands Studenten Kamerorkest meespeelt. “Ik heb twee jaar geleden ook bij het Nesko gezeten en ik studeer ook vast in een Utrechts studentenorkest. Je leert dan zoetjes aan mensen kennen die bij het Nesko zitten of erbij hebben gezeten. Ook met het Nederlands Studenten Orkest (NSO) heb ik twee keer meegedaan”.

Studente zonder plankenkoorts
Laura zit nu in het tweede jaar van haar master. “Ik kan het spelen van muziek goed combineren met mijn studie. Het is af en toe wel een beetje puzzelen met projecten als het Nesko. Je moet vooral goed plannen. Tot vlak voor de repetitieweek in Friesland liep ik ook nog coschappen en je hebt dan weinig tijd om je muziekpartijen in te studeren.” Of Laura volgend jaar weer mee gaat naar Friesland, hangt af van het nieuwe programma van Nesko: “Het moet ook wat studie betreft weer gaan lukken natuurlijk.”

“Plankenkoorts?” Laura denkt na. “Wanneer ik concerten speel, heb ik wel last van gezonde spanning. Concerten geven is heel leuk. Iedereen is geconcentreerd en het contact met de andere concertleden en de dirigent is heel intiem. Je kunt bevestiging bij elkaar zoeken. Maar wanneer ik een solo moet spelen, ben ik wel zenuwachtig hoor”, lacht ze. De lunchconcerten die het Nesko geeft tijdens de concertweek, vindt ze ook leuk. “Je bent op een hele andere manier aan het spelen. Het heeft iets heel intiems. De grote concerten en de lunchconcerten vullen elkaar ontzettend goed aan.” Soms raakt ze ook geëmotioneerd door muziek. “Ook als ik zelf aan het spelen ben. Dan zit je er echt middenin. De muziek van Mozart heeft bijvoorbeeld heel veel emotie”.

Laura wilt in de toekomst ook graag muziek blijven maken. “Ik zou graag nog in orkesten blijven spelen. Er is genoeg aanbod om het te blijven doen, dus dat lijkt mij heel mooi”.
 

Wil jij Casper en Laura in actie zien? Je kunt nog kaarten winnen voor hun concert in de Geertekerk op a.s. zaterdag 14 april! Klik hier.