Docenten draaien plaatjes in de Woolloomooloo
Vijf docenten nemen morgenavond tijdens de tijdens Nacht van de Professoren plaats achter de draaitafel. Op DUB alvast een selectie van hun favoriete nummers.
Morgenavond is het weer tijd voor de jaarlijkse Nacht van de Professoren, de nacht waarin docenten van de Universiteit Utrecht en Hogeschool Utrecht plaatjes draaien voor studenten. Het feestje vindt dit jaar voor het eerst plaats in de Woolloomooloo.
Namens de UU geven Ronald Bleys (Geneeskunde), Koen Sebregts (Engels), Anna Salomons (Economie), Iris van der Tuin (Liberal Arts and Sciences) en Ruben van Doorn (Liberal Arts and Sciences) acte de présence. Als voorproefje mailden ze naar DUB hun favoriete dansvloernummer.
Ronald Bleys (hoogleraar Geneeskunde): Doc Holliday van Volbeat
“Ik zal rockmuziek en 80’s new wave draaien en ook een paar guilty pleasures. Bij de selectie heb ik de dansbaarheid voor ogen gehouden (jawel, ik heb alles thuis uitgeprobeerd). Maar ik wil ook verrassen. Het meest buitenissige nummer dat langs komt is wellicht ‘Doc Holliday’ van de Deense band Volbeat. Niet alleen omdat het een behoorlijk stevig nummer is maar ook omdat het doorspekt is met stukjes cowboymuziek. Zoiets als Johnny Cash meets Metallica. Wie van gitaarmuziek houdt kan lekker loos gaan op dit nummer.”
Koen Sebregts (docent Engels): I Want You Back van The Jackson Five
“Veel van de beste popmuziek bevat een paradox. Het geeft positieve energie, nodigt uit tot meezingen, tot dansen. Maar de boodschap is vaak helemaal niet positief: er is een verloren liefde, bijvoorbeeld, en toon of tekst is er een van verdriet, gekrenkte trots, of verwijt. ‘I Want You Back’ van The Jackson Five is een ultiem voorbeeld. Muzikaal klopt alles, (die eerste veeg over de piano, dat blije gitaartje, die perfecte baslijn); de koudste harten smelten en de houterigste klazen vinden hun ritme. Tegelijk is het een hartverscheurende kreet - spijt dat hij haar heeft laten gaan, plus stevige zelfreflectie: hij geeft toe dat hij niet zag hoe bijzonder ze was totdat iemand anders haar veroverde. De helende kracht van popmuziek: alles in het leven zit tegen, maar toch vieren we het leven zelf.”
Anna Salomons (universitair hoofddocent Economie): Hey Ya van Outkast
“I absolutely love music, and have very wide-ranging tastes. But on Tuesday I won’t be interested in educating anyone: I just want to make them dance! ‘Hey Ya’ is a commitment phobes’ anthem of course, but more importantly it gets people on the dancefloor (or so I hope)!”
Iris van der Tuin (universitair hoofddocent Liberal Arts and Sciences): The Times They Are a-Changin’ van Bob Dylan
“Mijn favoriete nummer is ‘The Times They Are a-Changin’ van Bob Dylan uit 1964. Ik luister het liefst naar de versie van The Byrds. Ik weet nog goed hoe dit zo gekomen is: ik was een jaar of 13, mijn ouders waren een avondje uit en ik luisterde naar de muziek van mijn vader. Dat kon natuurlijk alleen als hijzelf de deur uit was. Het was gelijk raak. Mijn voorliefde voor de sixties doorbrak de generatiekloof. We hebben samen menig concert bezocht. En daardoor kwamen de protestliederen in een nieuw daglicht te staan. Want had ik dit nu echt nodig?”
Ruben van Doorn (studieadviseur Liberal Arts and Sciences): Night By Night van Chromeo
“In 2011 zag ik op Lowlands de band Chromeo en sindsdien ben ik verslaafd aan dit Electrofunkduo uit Montreal, Canada. De vraag is echter wie deze band eigenlijk kent uit mijn generatie en uit de generaties studenten. Als je het kent dan weet je ‘dat wordt springen’ en anders is het de hoogste tijd voor een goede introductie met het nummer ‘Night By Night’. Ik zie mij zelf nog los gaan in de Bravo op de geraffineerde synth-funk. Gelukkig zijn de studenten die daar eventueel ook bij waren inmiddels afgestudeerd.”