Dubbelleven van oud-UU-student met een escortservice

“Een klant had drie keer met een escort afgesproken. Daarna had hij haar de liefde verklaard. Hij was ervan overtuigd dat zij hetzelfde moest voelen. Maar zij zei: ‘sorry, het gaat mij om de centen’. Dat is pijnlijk. Maar ook een beetje naïef van de klant.” Aan het woord is Jess (26) (schuilnaam – echte naam bij redactie bekend). De nuchtere toon waarmee ze spreekt over de liefdesverklaring van de klant is kenmerkend voor haar. Als een automonteur die praat over een dieselmotor heeft ze het over haar corebusiness: betaalde seks.

Een lastige leugen
Jess komt uit een ondernemende familie en ging naar een privéschool. Haar ouders omschrijft ze als ‘nette mensen’, en de omgeving waarin ze opgroeide als ‘chique.’ “Mijn ouders willen dat ik in een bepaald plaatje pas”, zegt ze. “Dat ik een hoge functie moet hebben, het liefst bij een bank. Dat ik een rijke zakenman moet trouwen. Dat soort geleuter. Hoe meer ze me daar in willen drukken, hoe meer ik me daar tegen af wil zetten.” Ze houdt haar ouders voor dat ze een freelance functie heeft bij een webshop. “Die leugen is lastig. Ik heb een werktelefoon en een privételefoon. Mijn ouders vragen zich misschien af of ik met louche praktijken bezig ben.”

Waarom een escortservice?
“Ik was drieëntwintig en wilde heel veel geld verdienen”, zegt ze over haar beweegreden om Elevé te starten. In die periode rondde ze een studie af aan de HU, en deed ze een premaster Communicatie en Informatiewetenschappen aan de UU. “Ik liep een oude schoolvriendin tegen het lijf, die nog studeerde. In een gesprek kwam aan bod dat zij escort was. Toen viel bij mij het kwartje. Waarom geen escortservice opstarten?”

Voor ze begon, deed ze uitgebreid bedrijfsonderzoek. Ze meldde zich als escort aan bij tal van escortservices, ging op gesprek, maakte aantekeningen, maar verbrak het contact als het menens werd. Nu, drie jaar later, is ze madam. Ze houdt zich bezig met het werven van nieuwe escorts, het per telefoon inventariseren van de wensen van de klant, en het rijden van de dames naar de locatie. Alleen haar vrienden weten van haar bedrijf, verder niemand. Ze heeft vier vrouwen in dienst, waar ze een informele relatie mee heeft, maar die haar echte identiteit niet kennen. Ze krijgt gemiddeld één boeking per week. Dat klinkt misschien als weinig, maar per dame verdient ze 350 euro per uur. Een gemiddelde boeking is vier uur – waardoor ze maandelijks ongeveer zesduizend euro verdient.

Studenten met een seksdrive
Jess runt haar escortbedrijf Elevé alleen. Daarvoor heeft ze ook wel profijt gehad van de premaster. "Mijn opleiding was gericht op communicatie in een bedrijf. Hoe mensen met elkaar omgaan, wat een goede manier van leidinggeven is en hoe je om moet gaan met weerstand. Het heeft zeker bepaald hoe ik met de dames omga. Maar het opereren in de branche is echt wel het wiel zelf uitvinden. Je moet aanvoelen wanneer je de volgende stap zet en hoe je inspeelt op de concurrentie."  Het werk werd zoveel dat het ze het lastig te combineren was met de studie. Daarom is ze niet de master gaan doen.

Ze heeft vier escorts. Ze krijgt gemiddeld honderd aanmeldingsformulieren per maand. Soms nodigt ze dames uit voor een gesprek. In een intake probeert ze te kijken of ze stevig in hun schoenen staan. Of ze ervaren zijn en van seks houden. Daarnaast moeten ze sociaal intelligent zijn, en minstens hbo gedaan hebben. "Veel meiden willen graag de wereld zien, en onafhankelijk zijn. Elke dame is zelfstandig en vooral zelfverzekerd. Dat is bij mij wel een eis, anders werkt het niet."

Wat hebben haar huidige escorts – Yentl, Tess, Jenneva en Josephine – met elkaar gemeen, afgezien van het feit dat ze aan de strenge schoonheidseisen voldoen? “Ze hebben een hoge seksdrive. En ik kan goed met ze overweg. Daarnaast houden ze ervan om mensen te entertainen. Een van hen heeft een vriend en een normaal leven, maar die zoekt dat extra tandje erbij wat ze thuis mist.”

De boekingen die ze krijgt zijn meestal in het weekend, en ze brengt haar dames naar de locatie en haalt ze na afloop weer op. Soms betekent dit dat ze naar de andere kant van het land moet rijden en een nacht lang in haar auto moet wachten. Om haar wat te ontlasten helpt haar vriend soms met het rijden van de dames.

Kritisch op klandizie
Als je wil genieten van het gezelschap van een van de dames moet je niet krap bij kas zitten. Een avontuur begint bij 700 euro voor twee uur, en kan oplopen tot 12.000 voor een week. Hoe gaat een boeking in zijn werk? “Je belt mij”, zegt Jess. “Dan vraag ik welke dame je voorkeur heeft. Wat voor karakter wil je, en wat voor uiterlijk? Wat moet ze aan, moet ze bepaalde dingetjes meenemen? Maar ook: waar bevind je je, en wie ben je als persoon? Ik ga niet zomaar iemand ergens heen sturen.”

Hoe waarborgt ze de veiligheid van haar dames? Hoe weet ze dat ze hen niet ‘zomaar ergens heen stuurt?’ “Als ik midden in de nacht word gebeld of juist heel vroeg in de ochtend dan heb ik al mijn bedenkingen. Of als iemand niet zijn echte naam wil geven. Als er alcohol, of drugs in het spel lijken te zijn. Daarnaast moet iemand een foto van zijn paspoort sturen.” Haar klandizie bestaat vooral uit zakenmensen die uit het buitenland komen. Maar ook getrouwde mannen, of juist mannen die hun hele leven vrijgezel blijven en houden van de vluchtigheid van een escort.

Een dubbelleven: onhoudbaar?
Jess wil het liefst zo snel mogelijk klaar zijn met werken, om van haar vrijheid te genieten. Veel van de wereld zien. En uiteindelijk ook kinderen. “Dat is ook iets waar ik over nadenk. Als ik hiermee naar buiten kom gaat dat daar ook invloed op hebben. Dat andere kinderen straks niet met mijn kinderen mogen spelen – ‘want die zijn van de hoerenmadam.’ Wat ga ik mijn kinderen vertellen als ze ouder zijn? ‘Dit is wat mama doet?’’

En dat brengt ons weer terug naar waar het gesprek begon: haar dubbelleven. "Het grote probleem is vooral dat mensen het publiekelijk een probleem vinden. Wat zal een ander wel niet denken? Maar stiekem is er ook veel interesse. Vanwege de stijgende bekendheid van het vak, wordt het sneller 'normaal'."

Ze voelt dat het moment eraan komt dat ze haar ouders de waarheid moet vertellen. Waar vreest ze voor als ze dit doet? “Ze willen dan waarschijnlijk geen contact meer met mij. Dat is natuurlijk pijnlijk. Maar als het bedrijf groeit, en ik kan laten zien hoe goed het is, dan kijken ze er misschien anders naar. Natuurlijk wil ik dat mijn ouders trots op me zijn. Welk kind wil dat nou niet?”