‘Een visitatie is een kritisch kijkje in de spiegel’

Dit is niet het begin van een oorlogsthriller. De afgelopen weken stonden bij de faculteit Diergeneeskunde in het teken van de Noord-Amerikaanse accreditatie door de AVMA (American Veterinary Medical Association), die elke zeven jaar plaatsvindt. Het belangrijkste onderdeel was de visitatie door een tienkoppig panel. Deze vond plaats tussen 21 en 26 mei. Een spannende week dus voor de studenten en stafleden die vragen van het panel moesten beantwoorden.

Het keurmerk van de AVMA is belangrijk. Afgestudeerden van de faculteit kunnen dankzij dit keurmerk aan de slag als dierenarts  in de VS en Canada. Hiervoor hoeft de student enkel nog het ‘North American Veterinary Licensing Exam’ te maken. “Dit is het eindexamen dat alle diergeneeskundestudenten in Amerika moeten afleggen om af te studeren”, legt Fianne uit. "Zonder het keurmerk zouden studenten die in de VS willen werken, een extra opleiding moeten volgen. Het is dus een groot voordeel dat onze studenten dat niet hoeven te doen. We delen dit privilege binnen de EU slechts met Lyon en Dublin”, vertelt vicedecaan Harold Bok, die betrokken is geweest bij de voorbereidingen en de uiteindelijke ontvangst van de accreditatiecommissie.

Fianne zit in het laatste jaar van de master Gezondheidszorg Paard. Zelf heeft ze de toets al met goed gevolg gemaakt. Niet om in de VS aan de slag te gaan, al sluit ze dat niet uit, ze kan hem ook gebruiken om in Australië als dierenarts te werken. Dat is ze nu van plan. “Er is ook een grote kans dat ik daarna inderdaad naar Amerika ga, waar ik mijn onderzoeksstage heb gedaan. Ik kijk er zeker naar uit om terug te gaan.”

Een Amerikaanse commissielid bezoekt de posterpresentatie op zondag, foto Diergeneeskunde

Bruine veeg en bloedvlekken
Het bezoek begon op zondagavond met een postersessie. Hierdoor kreeg het panel meteen de kans te praten met verschillende bachelor- en masterstudenten, waaronder Fianne en ook Graciela. Graciela’s poster ging niet over een onderzoek, maar over ‘programmatisch toetsen’, een wijze om de studievoortgang van studenten te monitoren die al veel wordt toegepast bij de Diergeneeskundeopleiding. Hier waren de Amerikanen heel geïnteresseerd in, omdat deze voor hen heel nieuw is. “Ze gingen het gesprek aan en wilden van de studenten weten hoe wij de studie ervaren. Echt lieve mensen.”, zegt Graciela over de sfeer tijdens de sessie. Fianne heeft het onderzoek dat ze in de VS heeft uitgevoerd, gepresenteerd. Ze zegt dat het een gezellige en interessante avond was. “Echt zenuwachtig was ik niet en dat leken de andere studenten of docenten ook niet te zijn.”

In de vijf dagen erna waren er rondleidingen en gesprekken. Dit maakte sommige medewerkers wel wat zenuwachtig. Zoals baliemedewerkster Roos van Gezelschapsdieren die liever niet had dat je tosti’s ging omdat de baklucht zich weleens kon verspreiden “want de Amerikanen komen namelijk zo”. In de hal waren voor de zekerheid ook de schilderijen recht gehangen en losse papieren en foto’s opgeborgen.

De Amerikaanse commissieleden wonen een praktijkles bij Landbouwhuisdieren bij, foto Diergeneeskunde

Bij de afdeling Paard ging iemand naarstig op zoek naar een schone broek nadat één van de patiënten daar net een bruine veeg op had achtergelaten. Hij had nog tien minuten voor de Amerikanen langs zouden komen voor een rondleiding. Paardenarts Robin van den Boom benadrukt dat een vlek eigenlijk niet had uitgemaakt. “Ze moeten wel een representatief beeld krijgen van hoe het er hier aan toe gaat. Goed onderwijs betekent bij ons ook patiëntencontact. Daar horen onverwachte situaties bij. Vlak voor de visitatie bijvoorbeeld moest een paard een zeldzame ingreep ondergaan, een terminale keizersnede. Komt maar heel weinig voor, maar ook al was het een belangrijke dag, operaties gaan gewoon door. Je moet als kliniek altijd klaarstaan.” Overigens had de afdeling in de weken ervoor al wel wat extra opgeruimd.

Ook in de behandelkamers werd alles tot in de puntjes geregeld. Een prullenbak die eigenlijk meestal in het midden van een kamer woont, wordt nu in de hoek geplaatst en er worden discussies gevoerd over het dragen van sierraden, vertellen Marije en Kayli die aan het begin staan van hun coschap. “Een knopje of ringetje in je oor, mag dat eigenlijk wel? Sommige mensen hebben hem voor de zekerheid maar afgeplakt.” legt Kayli uit.

Niet alleen de behandelkamers werden op orde gemaakt, vertellen ze. Ook de practicumzalen moesten er keurig uitzien. De Amerikanen wilden daar graag een kijkje nemen en daarom werd alles net wat sneller opgeruimd dan anders. Zo werden injectienaaldenbakjes bijvoorbeeld wat vaker geleegd, zegt Kayli. “Niet omdat het gevaarlijk is, maar omdat een volle bak met bloedvlekken er gewoon niet zo netjes uitziet.”

Lid van de Amerikaanse accreditatiecommissie bezoekt een college waar studenten met plastinaten en virtual reality  -Avatar Zoo geheten - de anatomie van het dier leren in plaats van op proefdieren, foto Diergeneeskunde

Ook de brandblussers werden geïnspecteerd
In totaal werkten zo’n 150 mensen actief mee aan de visitatie: van bachelorstudenten tot senior docenten en het ondersteunend personeel. Als we aan de vicedecaan vragen waarnaar gekeken werdt, roept hij lachend: “Alles! Zelfs de brandblussers controleerden ze op de keuringsdatum.” Maar het curriculum is wel het belangrijkst, benadrukt hij. Alles wat van invloed is op de kwaliteit van het onderwijs voor studenten wordt beoordeeld. “Er zijn in totaal elf verschillende standaarden waarlangs de opleiding bekeken wordt. Denk dan bijvoorbeeld aan organisatie, financiën, faciliteiten en het onderwijsprogramma. Een dergelijke visitatie is ook voor ons van grote waarde, aangezien het ons dwingt om op gezette tijden kritisch in de spiegel te kijken.” Harold Bok benadrukt ook dat het bezoek veel vraagt van iedereen. “Ik ben dan ook heel trots op alle collega’s en studenten die tijd hebben vrijgemaakt om hieraan mee te werken”.

Hoewel de officiële uitslag pas in oktober volgt, is al wel uitgesproken dat het oordeel positief zal zijn. Maar zelfs als het oordeel negatief zou uitvallen, raakt de opleiding niet van de een op de andere dag het keurmerk kwijt. Studenten zoals Fianne hoeven zich dus geen zorgen te maken. “Als het fout gaat, kom je eerst onder een soort supervisie en krijg je de kans je fouten te verbeteren. We zijn hier geen moment van uit gegaan. We wisten wat we konden verwachten, omdat er contact is geweest met deze collega’s via congressen. Daarbij zijn we al heel lang geaccrediteerd. De amerikanen weten heel goed dat onze opleiding goed is en hoe mooi de faciliteiten zijn, ” aldus een duidelijk trotse vicedecaan.