Eerstejaars en hun studentenvereniging: 'Jammer dat KMT niet doorging'

Studentenverenigingen waren beduidend meer in trek dan voorgaande jaren. Maar ten tijde van een pandemie brengt dat natuurlijk de nodige vragen met zich mee. Waarom worden eerstejaars lid als ze de karakteristieke bezwete en opeengepakte studentenfeesten moeten missen? En: hoe ga je als bestuurder om met de plotselinge verantwoordelijkheid voor de implementatie van een gezondheidsprotocol? DUB ging langs bij drie verenigingen om met eerstejaarsstudenten en bestuurders te praten over coronabeleid en -ervaring.

'Super vrijblijvend, super gezellig vooral, dat ons-kent-ons gevoel. Hier ga ik diepe banden vormen’

Rico’s kennismaking met UMTC zag er heel anders uit in vergelijking met hoe nieuwe leden in voorgaande jaren voor de vereniging werden warm gemaakt. Waar normaal aanstaande ‘sjaars’ misschien worden overtuigd door borrels en feesten, moest Rico het tijdens de UIT-week vooral hebben van de veelbelovende verhalen van zijn twee mentoren, die ook bij UMTC lid zijn. Daarbij had hij ook een beetje online research gedaan, maar een offline bezoekje zat er niet in. Sterker nog: de eerste keer dat Rico op UMTC kwam, was pas ná zijn introductieperiode: “Toegegeven, het was wel klein”, zegt hij lachend. Corona was voor hem misschien juist wel een extra motivatie om lid te worden. “Je kan toch minder naar feesten en evenementen. Juist UMTC is daar een vervanging voor - daar kan je wel nieuwe mensen ontmoeten.” Voor Jari, die ook het UIT-programma regelde, ging hier een hele achtbaan aan vooraf. “Eerst dachten we dat alles digitaal moest. Toen kregen we toch een beetje hoop en hadden we allemaal activiteiten bedacht. Maar toen moesten we uiteindelijk toch terug naar digitaal omschakelen.” Daar ligt meteen de grootste uitdaging van besturen in coronatijd; je moet constant je plannen veranderen en creatieve oplossingen bedenken.

Rico is gelukkig erg gelukkig met zijn keuze voor het kleinschalige UMTC. Vol enthousiasme vertelt hij over wat hem allemaal aanspreekt. “Super vrijblijvend, super gezellig vooral, dat ons-kent-ons gevoel, daardoor dacht ik echt van ja: ‘Hier ga ik diepe banden vormen’.” En tot op heden lijkt hij in die verwachting niet teleurgesteld, ook niet door de beperkingen die de coronacrisis met zich meebrengt. Zo mogen eerstejaars maar in beperkte aantallen langskomen, moeten ze op hun stoel, op een kruis blijven zitten. Daarnaast moeten ze ook gewoon om 22 uur dicht, net als alle andere horecagelegenheden.

Volgens Jari houdt UMTC zich streng aan de regels en daarmee rust een grotere verantwoordelijkheid op de schouders van Jari en zijn bestuursgenoten: “Dat is niet altijd makkelijk, soms zelfs wel zwaar. Het voelt een beetje als politieagentje spelen.” Gelukkig kan de assessor rekenen op steun van zijn sjaars. De 17-jarige Rico mag nog niet drinken en helpt zijn mede-eerstejaars zich te herinneren wat de coronamaatregelen zijn wanneer de alcohol hen toch tot wat vergeetachtig maakt. Dat betekent overigens niet dat ze weerstand bieden: “Ze zijn dan zelfs wel eerder geneigd naar je te luisteren.”, aldus Rico. De motivatie achter deze plichtsgetrouwe houding is duidelijk: de UMTC’ers willen kosten wat kost een corona-uitbraak voorkomen en al helemaal niet twee weken dicht moeten.        

Een sluiting van twee weken zou ook helemaal niet passen in de agenda van de beide heren. Rico gaat een jaarclub vormen en Jari moet dat allemaal in goede banen leiden. Volgens Jari is dat een proces dat normaliter zeer natuurlijk verloopt. Mensen komen elkaar tegen en bepalen zelf bij wie ze passen en bij wie niet. Nu is er iets meer begeleiding vanuit de senaat. Zo belt Jari wekelijks met eerstejaars om te checken hoe het allemaal verloopt. Of de deadline wordt verlengd weet hij nog niet precies, maar dat het meer zorgen met zich meebrengt dan normaal, lijkt een gegeven. Rico bewijst zich echter ook op dit punt optimistisch: “Komt wel goed.”

'Ik ben al super blij dat er überhaupt dingen worden georganiseerd'

LHBT-vereniging Anteros kent weliswaar geen jaarclubs maar ook hier is binding tussen de eerstejaars van groot belang. Omdat ze kleiner dan UMTC en Unitas zijn, gaat dat allemaal wat makkelijker. Het was, tot de recente aanscherping, gewoon mogelijk om activiteiten te ondernemen. Zo kon de ‘lustrummaand’ in september ter ere van het tweede lustrum gewoon doorgaan. Daarin ondernam de vereniging allerlei fysieke activiteiten: naar Walibi, kanoën met cocktails, een wijnproeverij, en een diner. Nina is meegeweest naar Walibi en ook al een paar keer wezen borrelen. Daardoor heeft ze het gevoel dat ze de vereniging gelijk al goed kent.

Een duidelijke keerzijde van de kleinschaligheid is dat Anteros relatief onbekend is bij het grote publiek. De leuke UIT-activiteiten die op de planning stonden, konden bijna allemaal niet doorgaan. Anteros vreesde daarom voor een laag aantal inschrijvingen. “Veel studenten kennen ons gewoon niet”, vertelt Fleur.

Dat hebben ze geprobeerd op te lossen middels grootse gebaren. “Tijdens de UIT hadden we een hele grote banner boven de Nobelstraat.” Daarnaast hebben ze ook flink geïnvesteerd in online aanwezigheid. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen: “Dat is wel de reden hoe ik achter het bestaan van Anteros ben gekomen.”, reageert Nina. Uiteindelijk bleek de angst van Fleur en haar bestuursgenoten ongegrond, met 43 inschrijvingen ligt het aantal prima in lijn met voorgaande jaren.

Nina kan slechts beperkt meemaken hoe offline Anteros eruit ziet. “We hebben moeten besluiten om toch meer online te doen. Dit is voor ons het kantelpunt”, aldus Fleur. Ze voelt een grote verantwoordelijkheid omdat ze borrelen op een externe locatie, in tegenstelling tot Unitas en UMTC. “We hebben ons te houden aan de regels van café de Bodytalk, en als wij dat niet doen, moeten zij dicht. Dan is er een kans op faillissement.” Bovendien is Fleur vanwege haar werk extra voorzichtig. Ze is afdelingsassistent in het ziekenhuis en wil geen kwetsbare mensen besmetten. Gelukkig kan ze rekenen op begrip van haar eerstejaars: “Het is wat het is. Ik ben al super blij dat er überhaupt dingen worden georganiseerd”, zegt Nina. Maar ze voegt er later aan toe dat het wel van groot belang is dat je elkaar nog blijft zien. “Dat is gewoon een best wel belangrijk onderdeel van het eerste jaar.” Hoewel Nina nog relatief veel fysiek onderwijs heeft, weet ze dat dat niet geldt voor de rest van de studenten. “Dat lijkt me dan echt zwaar.” 

Op de vraag hoe die online activiteiten er precies uit gaan zien, reageert Fleur lachend: “Daar mag ik nu nog niet alles over zeggen, maar we hebben heel veel ideeën.” In de lockdown van maart hebben ze al best veel ervaring opgedaan. “Je kan sowieso borrelen via Discord maar online kun je ook veel gezelschapsspellen doen. Of je kunt samen een film kijken en die daarna bespreken.” Maar deze aanpassing leidt wel tot de nodige zorgen binnen het bestuur. Naar aanleiding van de laatste persconferentie hebben ze vijf uur vergaderd over de vraag hoe ze hiermee om moeten gaan. “Het is niet ideaal want je wilt je binding houden met je eerstejaars.” Als je alleen maar online contact hebt, verlies je dat misschien. Nina heeft daar overigens alle vertrouwen in: “Over drie jaar ben ik nog gewoon lid van Antero”, aldus de eerstejaars.

'Misschien had ik het vorig jaar wel leuker gevonden. Maar misschien ook niet'

Tussen Julia en Unitas was het geen liefde op het eerste gezicht. Haar vader is er ook lid geweest maar daardoor had ze de indruk gekregen dat het misschien een ‘kneuterige’ vereniging was. Dat bleek onterecht want toen hij haar uiteindelijk meer vertelde over de vereniging op Lucasbolwerk, raakte ze enthousiast. Op de vraag of Julia dus niet gewoon lid is geworden omdat ze toch geen KMT hoefde te doorlopen, reageert ze resoluut “Nee.” Daar is geen twijfel over mogelijk. Julia vindt het ergens zelfs wel jammer. “Tuurlijk, er hangt een beetje een negatief beeld over ontgroeningen maar ik denk dat dat zoiets belangrijks is: je leert elkaar kennen op een manier die nu niet kan.” Marijn vult aan: “Het grotere deel van de inschrijvingen hadden we al voordat de KMT officieel werd afgelast.”

Maar het gebrek aan ontgroening betekent niet dat Unitas al haar studentikoze haren is verloren. Coronaproof worden er veel spellen tijdens de borrels gedaan. Kaarten mag, op voorwaarde dat maar één iemand het pak kaarten aanraakt, en de rest handschoenen draagt. Dobbelen gebeurt ook gewoon, maar wel met eigen dobbelstenen. En laatst was er ook gewoon een vrouwenavond waarbij ze pingpongballetjes in BH’s (“die her en der waren verzameld”) moesten gooien. Dat kon gelukkig ook gewoon conform de maatregelen. De borrels vinden gespreid plaats, over drie dagen, in verschillende shifts, in verschillende ruimtes. Zo kunnen alle 240 nuldejaars elkaar en de vereniging toch leren kennen.

Het opzetten van zo’n rooster kost nog aardig wat tijd en moeite. Bovendien moet Marijn nu vier avonden (in plaats van twee) per week op Unitas zijn en moet ze, zoals ze zelf zegt, regelmatig verkeersbegeleider spelen. Dat laatste leidt tot lichte frustratie: “Dan moet ik zeggen van: ‘Ja jij mag naar boven als die twee naar beneden zijn.’ of: ‘Jij mag je pas opladen maar dan moet jij hier staan.’ Daar ben ik af en toe zooo klaar mee.” Het is onderdeel van een veel intensievere commissie dan ze van tevoren dacht. Zo wordt er veel meer overlegd en moeten Marijn en haar commissiegenoten talloze schema’s, roosters, en plannen uitschrijven. Om die reden vindt Marijn het wel fijner als ze wordt aangesproken bij haar titel ‘mevrouw de Praeses’, of naam, in plaats van gangbare aanspreekvorm: ‘mevrouw de Ouderejaars’. “Dat is toch een stukje erkenning.”

Deze interviews zijn gehouden voordat de gedeeltelijke lockdown op 13 oktober 2020 werd afgekondigd. Hoewel het bovenstaande hopelijk binnenkort weer relevant wordt, is dit hoe de verenigingen het in de tussentijd willen aanpakken:

Omdat het pand van U.M.T.C. is gesloten, zijn alle activiteiten tot nader order afgelast. In de tussentijd ligt de vereniging echter niet stil. Jari vertelt dat ze een aantal online activiteiten hebben: Weerwolven van Wakkerdam, een spelletjesavond en een online beerpong toernooi. De eerste lockdown blijkt hier een wijze leermeester want toen kwamen ze erachter dat vooral het beerpong-toernooi een groot succes was. De jaarclubvorming gaat nog gewoon door, maar daar krijgen de eerstejaars wel wat langer de tijd voor. Rico ziet er zowel de voor- als de nadelen van in: “Het is super jammer dat een heleboel is geannuleerd maar nu het toch kouder wordt, is online als alternatief zo slecht nog niet."

Bij Anteros vinden er ook geen offline activiteiten meer plaats. Ze willen niet de grenzen opzoeken door elkaar te blijven zien en zullen dus online verder gaan. Hier lijkt het online programma echter niet onder te doen voor het offline programma. Zo gaan ze pompoenen uitsnijden, houden ze een documentaire-avonden, en is er een escaperoom. Het studentikoze karakter gaat ook hier niet verloren. De leden kunnen een online bierproeverij doen. Nina is (nog) niet bij de online activiteiten geweest.

Unitas S.R. heeft besloten de meeste activiteiten uit te stellen. Het karakter gaat te veel verloren wanneer deze online plaats moet vinden. Ze wachten geduldig af en hebben ondertussen een online programma. De eerstejaarscommissie organiseert elke week op een vast moment een activiteit voor alle eerstejaars. Daarbij doen ze dingen in afzonderlijke groepjes, bijvoorbeeld het spelen van een online escaperoom. Om de betrokkenheid bij de vereniging te garanderen hebben ze daarnaast ook de wekelijkse uitdaging. Wie er op de meest ludieke wijze een biertje opdrinkt of een TikTok danst, wordt verkozen als weekwinnaar.