Geen tijd om te slapen voor UUMUN in Boston

De delegatie van Utrecht University Model United Nations (UUMUN) reisde in februari naar New York en Boston. Van de stad die nooit slaapt naar de conferentie waar geen tijd was om te slapen. Een verslag van twee deelnemers over vier dagen intensief debatteren, lobbyen en speechen als vertegenwoordigers van het land Pakistan.

Maandenlang hebben we ons intensief voorbereid op deze reis  om als delegatie deel te nemen aan de Harvard National Model United Nations-conferentie in Boston. Op 4 februari vertrekken we eerst richting the Big Apple, waar we kunnen bijkomen van onze jetlag. Om in de stemming te komen bezoeken we het hoofdkwartier van de Verenigde Naties; we krijgen een rondleiding door de gigantische wolkenkrabber waarin alle 193 lidstaten van de VN worden vertegenwoordigd. Dit stukje New York hoort niet tot Amerikaans terrein, maar bevindt zich op het internationale grondgebied van alle 193 landen tegelijk: in één gebouw maken we dus een soort wereldreis. Bijzonder is onze ontmoeting met Adriaan Dorhout van de Nederlandse permanente vertegenwoordiging bij de VN. Hij vertelt over zijn ervaringen als diplomaat en sommige van ons grijpen de kans om te vragen naar stagemogelijkheden. Dorhout zelf vertelt dat hij een nieuwe baan heeft: hij wordt ceremoniemeester van de nieuwe koning Willem-Alexander.

Nabootsing Verenigde Naties
Na een week New York is het tijd voor de trip naar Boston, thuishaven van de legendarische Harvard University. Sneeuwstorm Nemo veroorzaakt flink wat vertraging, maar uiteindelijk komen we in het door een dikke sneeuwlaag bedekte Boston aan in het Park Plaza-hotel. Hier zullen we de komende week vertoeven, in afwachting van de conferentie die een paar dagen later aanvangt.

Tijdens een Model United Nations-conferentie worden vergaderingen van de Verenigde Naties nagebootst, waarbij elke lidstaat wordt vertegenwoordigd door studenten vanuit alle delen van de wereld. Gedurende het debat, dat een aantal dagen duurt, buigen de deelnemers zich over internationale vraagstukken, in bijvoorbeeld de Human Rights Council of de World Health Organization.

Je wordt geacht het land dat je toegewezen krijgt zo realistisch mogelijk te vertegenwoordigen en dus zijn we al maanden bezig geweest om ons te verdiepen in de standpunten van Pakistan. Elk lid van onze delegatie is ingedeeld bij een commissie. Quirine zit in een grote commissie die de energie toegankelijk moet maken voor alle landen. Astrid heeft een bijzondere rol. Zij is als enige geen afgevaardigde van Pakistan, maar is minister in een speciale historische commissie die moet vergaderen over een conflict uit 1967.

Het doel is om in jouw commissie te debatteren om zo tot een passende oplossing voor het probleem te komen. Hierbij moet je de mening van jouw land uitdragen, maar ook open staan voor consensus en proberen samen met een andere landen een een ‘resolutie’ te fabriceren.

Harvard National Model United Nations (HNMUN) geldt wereldwijd als de meest prestigieuze MUN-conferentie, en wordt dan ook door maar liefst vierduizend deelnemers uit ruim vijftig verschillende landen bezocht. De dagen voorafgaand aan de conferentie werken we keihard aan onze speeches, die we met elkaar oefenen om ze foutloos, zonder haperingen te kunnen voordragen. We zitten meestal in de lokale bibliotheek en de Starbucks, waar we andere delegaties tegenkomen. Hiermee proberen we nu al een praatje te maken. Wie weet kunnen we deze delegatiesleden straks gebruiken om samen een resolutie mee te maken.

Eerste overwinning is een feit
Na dagenlang zwoegen op speeches en mogelijke resoluties is de grote dag daar: op 14 februari vindt de opening ceremony van HNMUN 2013 plaats, het officiële startschot voor de vierdaagse conferentie. Iedereen probeert een goede plek te bemachtigen in de kolossale zaal, er ontwikkelt zich onder luid geschreeuw een titanenstrijd tussen de delegaties. Wij weten als UUMUN een gunstige plaats op een balkon te bemachtigen, en draperen meteen de vlag van Pakistan over de spijlen. Onze eerste overwinning is een feit.

Direct na de openingsceremonie moet je zo snel mogelijk naar de vergaderzaal van jouw committee gaan; dit blijkt geen sinecure, gezien het grote aantal deelnemers dat allemaal op zoek is naar hun zaal. In onderdelen van de General Assembly zitten bijvoorbeeld ruim vierhonderd delegates, die allen zo veel mogelijk vooraan willen zitten. Er wordt dan ook gretig gebruik gemaakt van de illegale optie, te weten de dienstlift, waarin je ongezien binnen moet zien te sneaken. 

Het sterk kosmopolitische karakter van de conferentie zorgt voor een enorme diversiteit aan culturen; zo zit je bijvoorbeeld tussen een Colombiaanse, Kosovaarse en Zuid-Koreaanse student. Al snel tekent zich een sfeer van competitie af; vooral de studenten uit Venezuela zijn erg fanatiek. Ook topuniversiteiten als Harvard en Yale vertonen een onderlinge rivaliteit.

Voor slapen geen tijd
Gedurende de vierdaagse conferentie zijn we dag en nacht aan het werk. Voor slapen hebben we geen tijd. In de hotelkamers, in de lift, tijdens het eten; alle tijd wordt benut voor lobbyen en onderhandelen. Quirine moet proberen voorstanders te zoeken voor haar energievoorstellen. Deels kijkt ze naar natuurlijke bondgenoten van Pakistan, zoals andere Aziatische landen als China. Maar ze is ook op zoek naar nieuwe bondgenoten. Ze kan het goed vinden met de vertegenwoordigster van Guatemala, een studente uit het Peru, en dat levert een goede klik op. Quirine wordt de leider van een van de drie blokken die een resolutie heeft geformuleerd en daar een meerderheid voor probeert te vinden. De resolutie van haar blok wordt uiteindelijk niet doorgevoerd, maar ze valt bij de verdediging van haar standpunt wel op. 

Terugkijkend is de tijd in Harvard er een van hard werken. Of, zoals een hotelmedewerker het mooi verwoordde terwijl Astrid haar net bestelde glas cola halsoverkop moest inruilen voor een ‘coke to go’ gezien recente onderhandelingsontwikkelingen: ‘Living the fast life, huh?’. Gezien het haasten van zaal naar zaal en van onderhandelingspartner naar onderhandelingspartner blijkt dit een zeer karakteristieke typering van de HNMUN-ervaring. Slapen komt later.

Sorry, I’m still drunk
Na drie dagen intensieve debatteer- en lobbysessies is het zaterdagavond tijd voor ontspanning: de vergaderzalen worden klaargemaakt voor de legendarische ‘delegate dance’, die tot diep in de nacht voortduurt. De volgende ochtend wordt men echter om 09.00 weer in session verwacht, waarbij niet iedereen helemaal in nuchtere staat blijkt te verkeren. Zoals een debatleider doodleuk verkondigde bij het openen van de vergadering: ‘Sorry, I’m still drunk’. Desalniettemin wordt er nog een paar uur doorgedebatteerd, tot het tijd was voor de closing  ceremony.

Met vermoeide ogen begeven alle delegaties zich nog eenmaal naar de centrale zaal, waar het einde van de conferentie wordt aangekondigd en de awards bekend worden gemaakt voor diegenen die ‘hun’ land het beste hadden vertegenwoordigd. De spanning loopt hoog op: er valt zelfs iemand flauw. Naast Yale University en Princeton University valt ook de Universiteit Utrecht in de prijzen: Quirine wint een Honourable Mention voor haar prestaties in het Ad Hoc Committee on Energy.  Na de prijsuitreiking worden we benaderd door een aantal Pakistaanse studenten. Ze zijn blij dat we ‘hun land’ zo goed vertegenwoordig hebben en geven ons een cadeautje, een klein model van een typisch Pakistaans autootje.

Ook meedoen? Eind april en begin mei vinden de selectiedagen voor de volgende delegatie van UUMUN plaats. Wil je ook meedoen, geef je dan op voor UUMUN.  Eind april vindt ook de Race to Diplomacy plaats; een door UUMUN georganiseerd evenement voor ambitieuze en gemotiveerde rechtenstudenten. Zij kunnen de titel 'Best Diplomat 2013' kunnen veroveren. Meer informatie via de  site van UUMUN.