Het lijstje toponderwerpen van DUB

Medewerkers en studenten zitten niet stil als DUB even een paar weken onder de radar gaat. We spraken met UU'ers over vier onderwerpen waarover de komende maanden nog veel gepraat gaat worden. Over de verkiezingen, De Uithoftram, de langstudeerboete en de binnenstadsbieb.

Een vlekkeloze verhuizing bestaat niet

Op 23 juli moet het historische pand aan de Drift bouwput af zijn. De Juridische bibliotheek neemt er zijn intrek en gaat dan open. Verantwoordelijke man voor de grote verhuizing is bouwcoördinator Paul van Rosmalen. Hij vertelt wat er komt kijken bij zo’n logistieke operatie.
“Alle planken in de oude REBO-bibliotheek zijn opgemeten. In het nieuwe pand hebben we dat ook gedaan. Natuurlijk hebben we de bouwtekeningen, maar van eerdere verhuizingen heb ik geleerd dit zo te doen. Alles is zorgvuldig gepland, maar ik heb nog nooit een vlekkeloze verhuizing meegemaakt. De werkelijkheid is vaak nog iets anders dan op de tekeningen. Dan is bijvoorbeeld de hoogte van de balken onjuist meegenomen, en blijkt er een boekenplank minder te passen. Dat zijn verrassingen die opgelost moeten worden.”
 “Het gaat niet alleen om 6200 meter boeken. Denk ook aan de printers, de pc’s en beeldschermen, de aansluitingen. Troubleshooten en bijsturen, dat is nu mijn werk. Vanochtend bijvoorbeeld, zou Xerox de kopieerapparaten komen neerzetten. Ze kwamen met een kolossale vrachtauto, die paste nergens.”
“Het wordt mooi en representatief. We willen van het kantine-gevoel af. De universiteit moet zich onderscheiden, toekomstige studenten kijken ook naar de accommodatie. Op 23 juli wordt het wel even spannend, dan gaat het formeel open. Is het restaurant ingekookt? Is het binnenplein dan klaar? Staan alle boeken op hun plek? Het mooiste plekje is wat mij betreft de boardingroom. Het oude kabinet van koning Lodewijk Napoleon is in ere hersteld! In de oude Letterenbibliotheek was het de keuken, nu is het weer in originele staat. Het is een pand met historische waarde.”
 “Grote zorgen heb ik niet, maar het is niet zo dat ik alles in de hand heb. Ik hoop dat de bomen op de binnenplaats het gaan doen. We waren te laat met planten, maar in overleg met Van Tol, die ze leverde, hebben we ze toch maar neergezet, anders zou de binnenplaats volgend jaar weer openliggen. Mijn collega Dorinne Raaimakers is bioloog en zegt dat ze het niet zullen redden. Ik denk van wel, meneer Van Tol geeft ze elke dag water.”

‘Soms voel ik me wel gekke henkie’

Geograaf Ton van Rietbergen strijdt tegen de komst van een tramlijn naar de Uithof. Dat de tram er voorlopig niet gaat komen is goed nieuw voor hem. Maar klopt het dat die overwinning te danken is aan een rancuneuze VVD-minister?
“Ja, dit is een politiek spel. Minister Schultz-van Haegen wil vooral die A27 verbreden. Daar is dit kabinet van, we moeten ook allemaal 130 rijden. De Tweede Kamer heeft dat nu tegengehouden, het is ook een onzinnige verbreding. De minister is demissionair, die kan daar niks meer aan doen, dus heeft ze gezegd: als de bredere A27 er niet komt, dan komt die tram er ook niet.”
“Natuurlijk is een tram mooier dan een bus. Maar de bus vormt op zichzelf geen probleem. We hebben alleen te maken met een piekbelasting: al die studenten die tussen zeven en tien ’s ochtends vervoerd moeten worden. De universiteit kan daar zelf wat aan doen. Laat de beta’s maar vroeg beginnen en de sociale wetenschappers laat, die komen toch pas ’s middags hun bed uit. Maar bestuurders vinden dat plaatje fijn: de bus, dat is chaos, terwijl die tram zo mooi en rustig zoeft. Alle tegenargumenten zijn al tien jaar bekend, dus die zullen in dat besluit absoluut geen rol hebben gespeeld.”
“Bovendien is het een Pyrrusoverwinning. Een vriend van me bij NRC vertelde me vijftien jaar geleden al dat ambtenaren zeiden: ‘Die tram, die komt er!’ Die ambtenaren zijn er nu nog steeds. De karavaan trekt verder, er is geen enkele hoop.”
“Soms voel ik me wel gekke henkie. Of dat tegen me werkt? Toen ik laatst een stuk naar de Volkskrant stuurde over de tram, hebben ze dat niet geplaatst. Het is ook maar een lokale kwestie. Maar het is wel symptomatisch voor iets wat je voortdurend ziet: suboptimale oplossingen. Waarom komt er bijvoorbeeld weer water in de Utrechtse singels? Het dempen was fout, maar láát het, dit kost weer geld.”

‘Er zijn uitslagen die je liever niet bekend zou maken’

Decaan en hoogleraar staatsrecht Henk Kummeling speelt een belangrijke rol tijdens de verkiezingen op 12 september: hij is voorzitter van de Kiesraad. Erg belangrijk werk, maar waarom zien we hem dan nooit op tv?

“Ze vragen me vaak voor discussieprogramma’s, maar ik verschijn niet in Pauw en Witteman of Knevel en Van den Brink. Dat is uitstekend zo, het instituut Kiesraad moet namelijk geen onderwerp worden van het mediadebat. Natuurlijk kom ik wel in beeld als er mededelingen gedaan worden. De Kiesraad stelt de officiële uitslag vast. De NOS komt ook wel met een uitslag, maar daar schort vaak nog wat aan.”

“De Kiesraad voert nu allerlei controles uit. Mag de naam van een partij in het register? Staat iemand wel onder zijn echte naam op een lijst? Misleidende namen mogen niet. We hebben bijvoorbeeld geconcludeerd dat Occupy Politiek ten onrechte een link suggereert met de Occupy-beweging. Er zijn ook vaak personen die met hun artiestennaam op de lijst willen. Maar Mensje van Keulen [die in 2006 op de lijst van de Partij voor de Dieren stond] heet niet zo, dat is haar schrijversnaam.”

“Als ik namens de Kiesraad advies aan het kabinet moet geven, breng ik mijn ervaring als hoogleraar staatsrecht mee. En de ervaringen uit het werk voor de Kiesraad gaan mee terug naar de universiteit. Ik heb met anderen net een monografie over het kiesrecht uitgebracht, en de voorbeelden uit de praktijk kan ik vaak goed gebruiken in colleges. Natuurlijk doet de uitslag me wel wat, ook ik heb opvattingen over hoe een land bestuurd moet worden. Er zijn uitslagen die je liever niet bekend zou maken.”

“Onze Kieswet bestaat sinds 1917, maar de verkiezingen brengen altijd iets nieuws. Helemaal op routine kan je dit werk niet doen. Mijn grootste zorg voor 12 september is de mogelijkheid dat er hele krappe uitslagen kunnen komen. Stel dat er politieke druk voor een hertelling komt, dan zouden we heel wat uitzoekwerk hebben.”

‘We willen wel aan tafel blijven’

Drie Utrechters zitten er in het nieuwe bestuur van studentenorganisatie ISO. Eén van hen is kersvers UU-alumnus Jorg van Velzen. Tussen al het verkiezingsgeweld door gaat hij in Den Haag lobbyen voor beter onderwijs.
“Na mijn benoeming op 30 juni is het gelijk vol aan de bak. Op 25 juli doet de rechter uitspraak over de langstudeerboete. De persberichten zullen al klaarliggen, we moeten gelijk reageren.”
“Als lobbyist zal ik daarna in Den Haag zijn. Je bent dan heel erg afhankelijk van de actualiteit, van de thema’s die hot zijn. Moet er een sociaal leenstelsel komen of moet de basisbeurs behouden blijven? In principe ben ik tegen een leenstelsel. Maar we willen wel aan tafel blijven, dus het is ook meedenken met politici die wel een leenstelsel willen. Stel dat je dan alsnog de aanvullende beurs in tact zou houden. We moeten rekening houden met de politieke realiteit en niet tegen de bierkaai gaan vechten. Maar we proberen ook zelf thema’s op de kaart proberen te zetten. De toekomstvisie op hoger onderwijs mag hoger op de agenda.”
“Ik heb net alle woordvoerders onderwijs van de Tweede Kamer-fracties gesproken. Ik heb een serieuze indruk proberen achter te laten. Je moet opletten als lobbyist, een verkeerde uitspraak kan schade aanrichten, maar het waren open gesprekken. Het zijn allemaal ervaren mensen. Na de verkiezingen zal ik een hoop nieuwe onderwijswoordvoerders ontmoeten. Dan zijn zij nieuw en zit ik er al een tijdje.”
“Voor mijn master heb ik een half jaar aan de UCLA gestudeerd. De studenteninspraak is daar zo goed geregeld! Dat triggerde wel iets bij mij, dus toen bij terugkomst bleek dat ISO nieuwe bestuursleden zocht hoefde ik niet lang na te denken. Het bijzondere in Los Angeles is dat er ondanks een versplinterde studentengemeenschap toch met één stem gesproken wordt. Niet dat het hier exact zo zou moeten, maar het laat zien: zo kan het óók.”