Iedereen kent opeens Mischa Bredewold

“Waar ben je ook alweer van? O ja, van de universiteit. Leuk. Sorry hoor, ik krijg zoveel mediaverzoeken.”

Het duizelt Mischa Bredewold (23) een beetje na haar onverwachte overwinning in Drenthe. “Iedereen wil opeens van alles van me weten”, vertelt ze thuis bij haar ouders in het Utrechtse Hoogland aan de telefoon.

“Ik was bij het grote publiek nog niet zo bekend en kennelijk vindt iedereen het erg leuk dat de underdog wint. De Volkskrant, de NRC; ik sta in elke krant. Het is echt geëxplodeerd. Bizar gewoon.”

De verrassing was inderdaad groot dat ‘waterdrager’ Bredewold er in Drenthe met de titel vandoor ging en niet een van de kopvrouwen die zij geacht werd te ondersteunen. Onduidelijk was ook of ze met haar beslissende demarrage tien kilometer voor de streep zich wel aan de afspraken van de Nederlandse landenploeg had gehouden, wat het verhaal voor de media nog mooier maakte.

Vooral titelverdediger Lorena Wiebes sipte. Zij is in het dagelijks leven teamgenoot van Bredewold bij het internationale topteam SD Worx en werd nu tweede. “We zijn nu weer goed hoor”, verzekert de student Biomedische Wetenschappen.

Appjes wegwerken
Het EK was meteen de laatste wedstrijd van het seizoen. Haar eerste vrije dagen zonder wielerverplichtingen staan grotendeels in het teken van het reageren op alle social media-posts. Alleen al met de felicitatie-appjes is ze een paar uur bezig geweest.

“Ik wil iedereen heel graag even persoonlijk bedanken. Er zitten zulke lieve berichten bij. Ja, ook van de uni. Van mijn oude mentorgroepje bijvoorbeeld, maar ook van coördinatoren van cursussen die ik gevolgd heb.”

Hoog studietempo
Bredewold maakte het afgelopen jaar een stormachtige ontwikkeling door als wielrenner, zeker na haar overstap naar SD Worx. Voor het EK had ze al een paar aansprekende overwinningen op haar naam. Een mooie en wellicht ook lucratieve toekomst in het steeds maar populairder wordende profwielrennen lonkt. Weinig tijd voor andere dingen dus, zou je zeggen.

Een studentenleven heeft ze inderdaad niet. Tijd om naar colleges in Utrecht te komen ook nauwelijks. Toch denkt ze er niet aan om haar studie Biomedische Wetenschappen te onderbreken. Net als de afgelopen jaren wil ze gestaag doorstuderen, meestal één vak per blok. Eind volgend jaar zou ze dan na zes jaar haar bachelordiploma binnen kunnen hebben.

Maar het wordt wel steeds moeilijker te combineren, erkent ze. “Ik kan het studietempo binnen een vak steeds minder goed bijhouden.” Dat ze weinig contact heeft met andere studenten en veel alleen moet doen, helpt daarbij niet.

Studeren is leuk
“Als ik niet al zover in mijn studie was, weet ik ook niet of ik door zou zetten. Maar het is ook zo dat ik studeren gewoon erg leuk vind. Ik leer graag en wil me ontwikkelen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn studie me ook als persoon verder brengt.”

Ze vindt het lastig om voorbeelden daarvan te noemen, maar het zijn op dit moment vooral de minorvakken filosofie en ethiek die ze “superinteressant” vindt.

Ze is er ook van overtuigd dat ze verder wil studeren, al is het dan mogelijk pas na haar wielerloopbaan. “Maar ik denk niet dat je me dan nog in het lab zult aantreffen. Wat dat betreft heb ik wel een ontwikkeling doorgemaakt. Het zijn nu vooral vragen rondom bio-ethiek die me bezighouden.”

Doorzetter
Wie de krantenartikelen van de afgelopen week leest, zal er gemakkelijk van overtuigd raken dat het ook wel goed komt met dat studeren. De student wordt alom omschreven als een ‘vechter’ die elke tegenslag weer te boven komt.

In 2018 - het jaar dat ze zou gaan beginnen met studeren – werd ze tijdens een training aangereden door een vrachtwagen. Ze liep onder meer hersenschade op, waardoor het linkerdeel van haar lichaam verlamd raakte. Een langdurig revalidatietraject onder meer in het Utrechtse centrum de Hoogstraat volgde. Ze krabbelde op.

“Toen ik een jaar later naar de universiteit ging, was dat min of meer op therapeutische basis. Om mijn cognitief herstel te bevorderen vooral. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en heb ik er nu helemaal geen last meer van.”

Doelen stellen
De komende tijd wil ze meer koersen gaan winnen. Wedstrijden als de Amstel Gold Race met veel heuvels liggen haar het beste. En wie weet, ontwikkelt ze zich nog als klimmer en kan ze ook verrassen in grote wielerronden. “Er zijn nog heel veel doelen te behalen.”

Ze hoopt dat haar toegenomen naamsbekendheid de komende twee jaar nog een steuntje in de rug geeft. “Ik was altijd al redelijk tevreden over de hulp van cursuscoördinatoren wanneer ik om uitzonderingsregels vroeg, maar ik merkte het afgelopen jaar al dat het hielp dat ik af en toe in de krant stond. Iedereen gunt je dan nog iets meer en wordt nog net iets flexibeler. Dat is erg fijn.”